Η κατάρρευση του καθεστώτος Ασαντ φάνηκε για λίγο ότι ανατρέπει ισορροπίες και συσχετισμούς στην ευρύτερη περιοχή, καθώς το Ιράν έχασε τη χερσαία πρόσβαση στη Συρία και στον Λίβανο.
Προς στιγμήν η ηγεσία του Ισραήλ, απαλλαγμένη από τις ηγεμονικές περιφερειακές φιλοδοξίες της Τεχεράνης, μπορεί και να πίστεψε ότι ήρθε η ώρα να υπαγορεύσει ένα νέο περιφερειακό status quo.
Η προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα ήταν άμεση.
Τη θέση του Ιράν στη Μέση Ανατολή διεκδικεί η Τουρκία, με τη Συρία να μετατρέπεται σε σουνιτικό προτεκτοράτο της Αγκυρας.
Σε αντίθεση με το Ιράν, η παρουσία του οποίου στη Μέση Ανατολή προϋποθέτει χερσαία πρόσβαση μέσω τρίτων χωρών, η Τουρκία, στον βαθμό που θα ελέγχει την κυβέρνηση των τζιχαντιστών στη Δαμασκό, θα αποτελεί στρατηγικών διαστάσεων απειλή για την ασφάλεια του Ισραήλ.
Το ερώτημα που τίθεται δεν είναι αν θα υπάρξει στη Συρία σύγκρουση Ισραήλ-Τουρκίας αλλά πότε.
Εξυπακούεται ότι η Αγκυρα επενδύει στην αποκατάσταση της ενότητας της Συρίας που έπαψε να υφίσταται από την άνοιξη του 2011.
Η de facto πολυδιάσπαση της Συρίας διευκολύνει τις ΗΠΑ και το Ισραήλ να επιδιώξουν απευθείας επαφές με τις ηγεσίες των αλαουιτών, των δρούζων, των χριστιανών και κυρίως των Κούρδων.
Ετσι, η νίκη του Ερντογάν, που ανέτρεψε τον Ασαντ μέσα σε δέκα μέρες σε μια προέλαση που θύμιζε παρέλαση, κινδυνεύει με ψαλίδισμα.
Με ψαλίδισμα άμεσο, σε μια συγκυρία που δεν είναι η καλύτερη για την Τουρκία καθώς αν υπάρξει τερματισμός του πολέμου στην Ουκρανία οι ΗΠΑ και η Ρωσία δεν θα έχουν κανένα λόγο να συγκρουστούν για την επόμενη μέρα στη Δαμασκό.
Αν υπάρξει συμβιβασμός στην Ουκρανία, γιατί να μην υπάρξει ένα πλαίσιο συγκατοίκησης στη Συρία;
Ετσι μέσα σε λίγους μήνες η Αγκυρα από κυρίαρχος του παιχνιδιού στη Μέση Ανατολή κινδυνεύει να προβάλλει ως στερούμενη του αντικρίσματος της μικρομέγαλης και εμπρηστικής ρητορικής της.
Τηρουμένων των αναλογιών η εν τοις πράγμασι αμφισβήτηση της μετατροπής της Συρίας σε προτεκτοράτο της Αγκυρας παραπέμπει στον Ρωσο-Τουρκικό Πόλεμο του 1877-78 και στη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου και το Συνέδριο του Βερολίνου.
Οταν ο στρατός του Τσάρου βρέθηκε στα προάστια της Κωνσταντινούπολης, η Ρωσία βιάστηκε να επιβάλει στον Σουλτάνο την ίδρυση μιας Μεγάλης Βουλγαρίας μέσω της οποίας θα έλεγχε τα Βαλκάνια.
Η Βρετανία αντέδρασε και απείλησε με νέο Κριμαϊκό Πόλεμο, ο οποίος αποσοβήθηκε μετά από παρέμβαση του Μπίσμαρκ που πέτυχε την αναδίπλωση της Ρωσίας.
Οι αναλογίες με το σήμερα είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς.
Μετά την επίσκεψη του Σαντάτ στην Ιερουσαλήμ το 1977 και τη Συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ το 1978 η Αίγυπτος έπαψε να αποτελεί απειλή για το Ισραήλ.
Εναν χρόνο αργότερα, το 1979, το Ιράν του Χομεϊνί συμπλήρωσε το κενό της αποχώρησης της Αίγυπτου με τη συγκρότηση συμμαχιών σε θρησκευτική – κοινοτική βάση.
Με άλλα λόγια η μόνιμη παρουσία και επιρροή της Τουρκίας στη Συρία είναι casus belli για το Ισραήλ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας