Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο στέκεται ακόμη μία ανατριχιαστική είδηση των ημερών μας.
Θα μιλήσω για την υπόθεση του «Αστυνομικού της Βουλής», όμως δεν θα μπω στην ουσία της υπόθεσης, δεν θα αναλύσω τη δικογραφία ούτε θα αναπαράγω τα όσα σοκαριστικά ακούγονται. Υπάρχουν άλλωστε καταλληλότεροι και μη από μένα που ασχολούνται με όλα αυτά!
Εγώ θα προσπαθήσω να ασχοληθώ και να καταθέσω τις σκέψεις μου πάνω στο κοινωνικό κομμάτι της υπόθεσης.
«Ασε τώρα, πού να μπλέξουμε;»
Μία φράση της ελληνικής κοινωνίας που έχει ριζώσει στο υποσυνείδητο κάθε οικογένειας της χώρας μας! Μία φράση που γεννήθηκε στα «πέτρινα» χρόνια της ιστορίας μας, όμως βλέπουμε ότι «ανθεί» ακόμη και στις εποχές μας!
Πέντε παιδιά ζουν τον απόλυτο εφιάλτη μέσα σε μία οικογένεια από εκείνες τις «καλές», όπως μας έμαθαν να θεωρούμε.
Ο Πα-Τέρας στον ρόλο του θύτη και μια Μάνα -με δυσκολία την αναφέρω με αυτή την ιερή λέξη- που ισορροπεί στη μέση ενός τεντωμένου σχοινιού, που στη μία άκρη του έχει τη λέξη «Θύμα» και στην άλλη τη λέξη «Θύτης».
Ζευγάρι επιτυχημένων αστυνομικών, πολύτεκνοι, «άνθρωποι του Θεού», που τα έχουν κάνει όλα καλά στη ζωή τους, που δείχνουν στον κόσμο την κοινωνική τους «καταξίωση».
Δεν δείχνουν όμως μόνο αυτό, σίγουρα σε πολλές εκφάνσεις της ζωής τους κάνουν φανερό στον περίγυρο τον «σάπιο» κόσμο τους!
Οι συγγενείς τους ήξεραν, οι γείτονές τους ήξεραν, οι συνάδελφοί τους ήξεραν, το σχολείο των παιδιών τους ήξερε και μάλιστα μέσα από γραπτές μαρτυρίες αυτών των αθώων ψυχών!
Πρόσφατα ακούσαμε έναν συγγενή και συγχωριανό τού αστυνομικού να αναφέρει ότι γνώριζαν όλοι στο χωριό ότι κάτι δεν πάει καλά σε αυτήν την οικογένεια. Μάλιστα μας εξηγούσε γλαφυρά ότι ο τωρινός θύτης ήταν κάποτε επαναλαμβανόμενο θύμα ξυλοδαρμών από τον πατέρα του! Το ίδιο ίσχυε και για τον πατέρα του τωρινού θύτη, κι αυτός ήταν θύμα ξυλοδαρμών από τον πατέρα του και πάει λέγοντας!
Εχουμε λοιπόν μία οικογένεια σε ένα χωριό με ιστορικό ξυλοδαρμών, μία νοσηρή οικογένεια που καταστρέφει «παραδοσιακά» τα τέκνα της κι από θύματα τα κάνει αρρώστους θύτες.
Εχουμε όμως και τους υπόλοιπους συγχωριανούς που έναν αιώνα τώρα έκαναν τα «στραβά μάτια», δεν κατήγγειλαν ποτέ όλες αυτές τις πράξεις, άφηναν ένα τέρας να θεριεύει!
Εχουμε και τους γείτονες του ζευγαριού των Αστυνομικών, που ενώ άκουγαν τη μάνα να ουρλιάζει από τον πόνο μέρα πάρα μέρα, πάλι δεν έκαναν τίποτα, πάλι σφύριζαν αδιάφορα.
Κοινή συνισταμένη όλων αυτών;
Μα φυσικά το «Ασε τώρα, πού να μπλέξουμε;»
Πώς γίναμε τόσο αναίσθητοι; Πώς ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι;
Ζούμε στη «Χώρα των Αθώων» και όπως έγραψε σοφά ο Μάνος Ελευθερίου:
«Είμαστε άρρωστοι βαριά από νοσταλγία,
μας περιμένουν τα τσιγκέλια στα σφαγεία»
Η κοινωνία μας νοσεί και για να γιατρευτεί, πρέπει κάποια στιγμή να πάμε από το «Ασε τώρα, πού να μπλέξουμε;» στο «Πρέπει να μπλέξουμε».
* Τραγουδοποιός - οικονομολόγος
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας