Με τους διαμορφούμενους πολιτικούς συσχετισμούς, το ερώτημα που θα συνεχίσει να υπάρχει μέχρι τις εκλογές είναι με ποιον τρόπο η Ν.Δ. θα σχηματίσει κυβέρνηση και όχι αν η πολιτική κυριαρχία της μπορεί να ανατραπεί. Η χώρα θα πορεύεται υπό την ηγεμονία των ιδεών της Δεξιάς και υπό την πλήρη πολιτική κυριαρχία των βασικών πολιτικών επιλογών της;
Το πραγματικό πολιτικό δίλημμα -ποια πολιτική θα ορίζει την πορεία της χώρας, ποιες κοινωνικές δυνάμεις θα ωφελούνται και ποιες θα οδηγούνται στο περιθώριο- δεν βρίσκει θέση στην ημερήσια διάταξη, όσο δεν εμφανίζεται βάσιμη προοπτική σχηματισμού προοδευτικής κυβέρνησης και όσο ουδείς άλλος, πλην της Ν.Δ., αποκτά το τεκμήριο της κυβερνησιμότητας.
Ο «ασφαλής» μοναχικός δρόμος που φαίνεται να επιλέγουν προοδευτικές δυνάμεις εξασφαλίζει τη συνέχεια της δεξιάς κυριαρχίας χωρίς να προβάλλει τη δυνατότητα προοδευτικής μεταβολής, ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών και στροφής στην πολιτική ζωή της χώρας. Η επανάκτηση της ηγεμονίας των προοδευτικών ιδεών και η βιωσιμότητα προοδευτικού προγράμματος για τη χώρα παραπέμπονται στο μέλλον.
Οι ιδέες της Δεξιάς κυριαρχούν. Κοινωνία χαμηλών προσδοκιών, εδραίωση του φόβου ότι κάθε πρόταση αναδιανομής του εισοδήματος οδηγεί σε οικονομικό εκτροχιασμό, κάθε λύση που φαίνεται αριστερή είναι παρωχημένη, οτιδήποτε διεκδικητικό δεν είναι σύγχρονο, οτιδήποτε αναδιανεμητικό είναι λαϊκισμός.
Η πολιτική της Ν.Δ. δεν είναι μονόδρομος, υπάρχει εναλλακτική πολιτική. Μπορεί να σχεδιαστεί βιώσιμο διαφορετικό, διαζευκτικό πολιτικό πρόγραμμα για τη χώρα, με αντίθετες κοινωνικές προτεραιότητες από τη φιλοσοφία και την πολιτική της Ν.Δ. Υπάρχουν ασφαλώς προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις που συναντώνται στις βασικές αυτές κρίσιμες εκτιμήσεις. Οσο όμως δεν συναντώνται και στη δυνατότητα διακυβέρνησης, θα εξαντλούνται διατυπώνοντας (συχνά ενδιαφέρουσες) προτάσεις που δεν θα απαντούν στο κύριο ερώτημα: ποιος θα κυβερνά.
Η αναζήτηση προγραμματικής συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων αφορά όσους τοποθετούν εαυτόν στην κυβερνώσα Αριστερά, δεν είναι πρόθυμοι να αποτελέσουν κυβερνητικό συμπλήρωμα της Ν.Δ., πιστεύουν στην προοδευτική στροφή εδώ και τώρα, όχι «όταν ωριμάσουν οι συνθήκες», και δεν παραπέμπουν τις ελπίδες προοδευτικής διακυβέρνησης στη... Δευτέρα Παρουσία.
Με στατική ματιά, σήμερα απέχουμε παρασάγγας από αυτή την προοπτική. Οι πιθανοί συνδιαμορφωτές δείχνουν απορροφημένοι στους δικούς τους στόχους. Αλλος πανηγυρίζει για τη δεύτερη θέση και ελπίζει στο θαύμα, άλλος πιστεύει στην ισχυρή ανάκαμψη, άλλος παλεύει για την εκλογική επιβίωση. Ορισμένοι αναπολούν τους ηγεμονισμούς του παρελθόντος και υπερίπτανται της σημερινής πραγματικότητας, προβάλλοντας στο σήμερα άλλες εποχές, συγκυρίες, κοινωνικούς συσχετισμούς, πολιτικές δυνατότητες.
Υπάρχει πολύ παρελθόν που βαραίνει την ατμόσφαιρα. Ουδείς δικαιούται να απαιτεί από τους άλλους να αρνηθούν την ιστορία τους και να αυτομαστιγωθούν για τα λάθη τους (ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον...). Ακόμα και στο εσωτερικό των κομμάτων υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για την πρόσφατη και παλαιότερη ιστορία. Αλλωστε οι όποιες πολιτικές συγκλίσεις γίνονται στο παρόν και αφορούν το μέλλον.
Οι συνεργασίες απαιτούν υπερβάσεις με προτεραιότητα τις ανάγκες των κοινωνικών δυνάμεων που ασφυκτιούν υπό την πολιτική κυριαρχία της Δεξιάς και όχι τους εφήμερους κομματικούς υπολογισμούς ενός εκάστου. Οσο οι προοδευτικές δυνάμεις δεν παρουσιάζουν βιώσιμη κυβερνητική προοπτική, μπορούν απρόσκοπτα να αναλίσκονται σε συζητήσεις για το παρελθόν αναζητώντας ευθύνες εαυτών και αλλήλων, ενώ η Δεξιά κυριαρχεί στο παρόν και διαιωνίζει την ηγεμονία των ιδεών της.
Οι κοινωνικές δυνάμεις, που χειμάζονται, προτρέπονται να ασκηθούν στην καρτερικότητα, πολίτες που τους «τρώει η αρκούδα» αναζητούν καταφύγιο σε σχηματισμούς διαμαρτυρίας είτε στα δεξιά της Ν.Δ. είτε σε εκπροσώπους της «αγωνιστικής» υπομονής μέχρι να καταρρεύσει ο καπιταλισμός.
Υπάρχει λοιπόν ο βατός, εύκολος δρόμος της «υπερήφανης» απομόνωσης που οδηγεί στη διαιώνιση της πολιτικής κυριαρχίας της Δεξιάς και ο δύσβατος, δύσκολος δρόμος της συνεργασίας που θα μπορούσε να οδηγήσει σε αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.
Από την ανατροπή της ιδεολογικής και πολιτικής ηγεμονίας της Δεξιάς όλες οι προοδευτικές δυνάμεις έχουν να κερδίσουν, ανεξάρτητα ποιος θα έχει τον πρώτο ρόλο στις εξελίξεις. Αντίθετα, όσο αυτή εδραιώνεται τόσο απομακρύνεται η δυνατότητα να γίνει πλειοψηφικό ένα εναλλακτικό προοδευτικό πολιτικό πρόγραμμα. Η εμφάνιση εναλλακτικής κυβερνητικής δυνατότητας θα λειτουργούσε προφανώς συσπειρωτικά, θα κινητοποιούσε δυνάμεις που σήμερα απέχουν απογοητευμένες, επειδή δεν βλέπουν ορατή την πιθανότητα πολιτικής αλλαγής στη χώρα.
Είναι εφικτό να βρεθούν συγκλίσεις με κινήσεις «οικοδόμησης εμπιστοσύνης», με κοινές παρεμβάσεις σε μικρότερα ή μεγαλύτερα θέματα που μπορούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις κοινού βηματισμού και προγραμματικών συμφωνιών.
Αναζητούνται λοιπόν πρωτοβουλίες και υπερβάσεις.
* Πρώην μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας