Με τη Συνθήκη της Λωζάννης, το 1923, αλλά κυρίως με την υποχώρηση του Κεμάλ από τη διεκδίκηση της περιοχής της Μοσούλης, το 1926, η Τουρκία αποσύρθηκε από τη Μέση Ανατολή.
Η διεκδίκηση της Μοσούλης και του Χαλεπιού σήμαινε σύγκρουση με τη Βρετανία και τη Γαλλία, που διοικούσαν το Ιράκ και τη Συρία αντίστοιχα.
Η συμφωνία του 1938 ανάμεσα στην Αγκυρα και το Παρίσι για παραχώρηση της Αλεξανδρέττας στην Τουρκία έκλεισε και το κεφάλαιο διεκδίκησης του Χαλεπιού.
Σήμερα η συγκυρία χαμογελά στον Ερντογάν, καθώς η Ρωσία βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή του πόλεμου με την Ουκρανία και το Ιράν στην κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με το Ισραήλ.
Ετσι οι σύμμαχοι του Ερντογάν, οι ανακυκλωμένοι τζιχαντιστές της Συρίας, κατέλαβαν το Χαλέπι και τώρα πλησιάζουν τη Χάμα. Το 2011 ο Ερντογάν επιδίωκε την ανατροπή του Ασαντ, ενώ σήμερα προβάλλει ως μια περιφερειακή Mεγάλη Δύναμη, η οποία δεν μπορεί να παρακαμφθεί και -πολύ περισσότερο- να αγνοηθεί.
Την ώρα που οι τζιχαντιστές πλησιάζουν επικίνδυνα τη Δαμασκό ο Πούτιν μιλά στο τηλέφωνο με τον Ερντογάν, ενώ οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών ανταλλάσσουν απόψεις. Με άλλα λόγια, η ενίσχυση της παρουσίας της Τουρκίας στη Συρία κατοχυρώνει μια μακράς διάρκειας παραμονή των τουρκικών δυνάμεων στη χώρα.
Οπως και στην περίπτωση της Λιβύης, η τουρκική πλευρά δεν ενδιαφέρεται κατά προτεραιότητα για τη σταθεροποίηση της Συρίας αλλά κυρίως για να στείλει μήνυμα ότι η Μέση Ανατολή και πιο συγκεκριμένα τα εδάφη τής πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είναι η «Πίσω Αυλή» της, για να θυμηθούμε πώς είχε χαρακτηρίσει τη Λατινική Αμερική στις αρχές του 20ού αιώνα ο πρόεδρος των ΗΠΑ Θίοντορ Ρούζβελτ, ή «Πρόσω Εσωτερικό», τον όρο που χρησιμοποιούν στη Ρωσία για τις δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ.
Οι φιλοδοξίες της Τουρκίας για μια συνολική επιστροφή στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική ενέχουν έναν μικρομεγαλισμό, όμως σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υποτιμηθούν ως ρητορική χωρίς αντίκρισμα.
Τέλος είναι σαφές ότι οι περιφερειακές φιλοδοξίες της Τουρκίας είναι αθροιστικά αποσταθεροποιητικές σε μια περιοχή στην οποία συνωστίζονται κάθε είδους και μεγέθους επικυρίαρχοι και επιδιαιτητές.
Τις αποσταθεροποιητικές παρενέργειες του νεο-οθωμανικού παρεμβατισμού είχε ομολογήσει ο Οζάλ όταν άρχισε ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, τον Ιούνιο του 1991, με την πρότασή του να υιοθετήσει η Αγκυρα παρεμβατική πολιτική στα Βαλκάνια, την οποία έσπευσε να ονομάσει «Διπλωματία της αναστάτωσης».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας