Από θύελλα σε θύελλα

Ησίοδος, Θεογονία.  732 – 819.

732: Δε μπορεί κανείς να φύγει από εκεί γιατί ο Ποσειδών τοποθέτησε χάλκινες θύρες και έστησε τείχος γύρω – γύρω.

Εκεί βρίσκονται οι Εκατόγχειρες Γύγης, Κόττος και ο μεγαλόκαρδος Βριάρεως, πιστοί φύλακες του Διός του αιγιδοφόρου.

Εκεί είναι οι αρχές (πηγές) και το πέρας όλων: Της ζοφερής Γης, του μαυροσκότεινου Τάρταρου, του αχανούς πόντου και του έναστρου ουρανού. Οι θεοί αποστρέφονται αυτόν τον «βαρύ» τόπο που είναι πάντα σάπιος και μουχλιασμένος
740 ενώ μέγα χάσμα, που κρατά από καλοκαίρι σε καλοκαίρι και αν περάσεις τις πύλες, ούτε σ` ένα ολόκληρο χρόνο μπορείς να το διασχίσεις. Θα έπεφτες από θύελλα σε θύελλα. Οι αθάνατοι θεοί το τρέμουν, θεωρούν μέγα δεινό το τερατώδες αυτό χάσμα των Ταρτάρων. Εκεί βρίσκεται η κατοικία της ολόμαυρης Νύκτας που είναι καλυμμένη με βαθυκύανα σύννεφα. Εκεί μπροστά ο γιος του Ιαπετού (Άτλας), ακίνητος, φέρει πάνω στο  κεφάλι με  τα ακάματα, ακούραστα χέρια του τον ευρύ Ουρανό. Είναι ακίνητος, ακλόνητος στην ίδια θέση όπου η Νύκτα που φεύγει συναντά την Ημέρα που έρχεται. Εκεί στο χάλκινο κατώφλι των Πυλών η Ημέρα χαιρετά τη Νύκτα.

750 Η μία μπαίνει στην οικία τους την τεράστια και η άλλη βγαίνει. Ποτέ δε βρίσκονται στην ίδια κατοικία  και οι δύο μαζί. Η μια είναι στο ανάκτορο τους και η άλλη τριγυρνά στον κύκλο του κόσμου μέχρι ν` αλλάξουν πάλι βάρδια. Η Ημέρα έχει στην κατοχή της το φως για να βλέπουν πολύ μακριά οι κάτοικοι της Γης. Η ολέθρια και μοιραία Νύκτα με μαύρα σύννεφα καλυμμένη, εξουσιάζει τα τέκνα της,  τους δεινούς δίδυμους θεούς, Ύπνο και Θάνατο, που έχουν το ανάκτορο τους μέσα στης μητέρας τους Νύκτας τα παλάτια. Ποτέ αυτούς

760 δεν φωτίζει ο αστραφτερός Ήλιος με τις αχτίνες του καθώς ανεβαίνει και κατεβαίνει στον ουράνιο θόλο. Ο Ύπνος ήσυχα τριγυρίζει όλη τη γη και την πλατιά θάλασσα ηρεμώντας τους θνητούς. Ο Θάνατος έχει σιδερένια καρδιά και χάλκινη ψυχή στα ανελέητα στήθη του. Όποιον θνητό πάρει δεν τον αφήνει πια. Τον θεωρούν εχθρό και οι αθάνατοι θεοί.

Εκεί σ` αυτόν τον κακοτράχαλο τόπο είναι και το αντιλαλούν, ηχηρό ανάκτορο του χθόνιου Άδη και της τρομερής Περσεφόνης. Φύλακας του Άδη είναι ο δεινός σκύλος ( Κέρβερος)

770 ανελέητος και επιθετικός. Γνωρίζει την κακή τέχνη της υποκρισίας καθώς κουνά ταυτόχρονα την ουρά και τα αυτιά του. Παραφυλάγει άγρυπνος εκεί και όποιον τολμήσει να περάσει τις πύλες για να βγει από του Άδη και της Περσεφόνης την επικράτεια, τον κατασπαράσσει αμέσως.

774 Εκεί διαβιεί και η στυγερή, δεινή Στύγα η Ωκεανίδα, η πρώτη κόρη του περιρρέοντος Ωκεανού.  Τη Στύγα  τη μισούν ακόμα και οι αθάνατοι θεοί. Τα δώματα της είναι περικαλλή ανάκτορα στεγασμένα με μεγάλες πέτρες μακριά από τις κατοικίες των θεών. Περιμετρικά ασημένιοι πανύψηλοι κίονες, που φτάνουν στα ουράνια, στηρίζουν το παλάτι.

780 Ενίοτε η γοργοπόδαρη, φτερωτή Ίρις, η κόρη του Θαύμαντος, φτάνει στα παλάτια της Στύγας πετώντας πάνω από την πλατύραχη, πολυτάραχη θάλασσα. Κάθε φορά που έριδα και φιλονικία ξεσπούν ανάμεσα στους αθάνατους θεούς και κάποιοι απ` αυτούς καταφεύγουν σε υβριστικά ψεύδη τότε ο Ζευς στέλνει την Ίριδα να φέρει παγωμένο νερό της Στύγας σε χρυσή προχόη.. Μέσα στη μελανή Νύχτα αυτό το θαυματουργό νερό ρέει άφθονο, ψυχρό και κρυστάλλινο  και  πέφτει από ψηλό και απόκρημνο βράχο στα έγκατα της Γης με τις ευρείς οδούς. Ένας παραπόταμος (κέρας) του Ωκεανού φέρει τα πλούσια νερά της Στύγας. Το ένα δέκατο των νερών του Ωκεανού αποτελούν τα ύδατα της Στύγας.

790. Τα άλλα εννέα δέκατα των υδάτων του Ωκεανού περιρρέουν τη Γη και την πλατύραχη θάλασσα και στροβιλίζονται με ασημένιες δίνες για να εκβάλλουν στον Πόντο. Το υπόλοιπο ένα δέκατο των υδάτων του Ωκεανού είναι το νερό της Στύγας που τρέμουν και οι αθάνατοι θεοί. Όποιος από τους αθάνατους Ολυμπίους θεούς που έχουν τα παλάτια τους στον χιονισμένο Όλυμπο, προσφέρει σπονδή με νερό της Στύγας αλλά όσα λέει είναι ψεύδη, τότε για έναν ολόκληρο χρόνο μένει χωρίς πνοή, χωρίς τη θεϊκή τροφή από  Αμβροσία και Νέκταρ. Κείτεται εκεί χωρίς αναπνοή, χωρίς μιλιά, σε κώμα, πάνω στα στρωσίδια του. Μόλις περάσει το έτος της τιμωρίας και της αρρώστιας

800 τον περιμένει ακόμα δυσκολότερη τιμωρία και βάσανος: Εννέα ολόκληρα έτη τον αποφεύγουν οι άλλοι αθάνατοι θεοί. Δεν παρίσταται στις θεϊκές συσκέψεις και στα ιερά συμπόσια για εννιά συναπτά χρόνια. Όμως τη δέκατη χρονιά λύονται τα δεσμά της τιμωρίας του και επανέρχεται στα συμβούλια και τις συνελεύσεις των θεών που κατοικούν στα παλάτια τους τα Ολύμπια. Αυτά ορίζει, θεσμοθετεί και προτάσσει το αθάνατο, πανάρχαιο νερό της Στύγας που ρέει στα απόκρημνα βράχια. Εκεί βρίσκονται οι πρωταρχές και τα πέρατα  της ζοφερής Γης, του έναστρου ουρανού, του μαύρου Τάρταρου, της ατέλειωτης θάλασσας.

810. Εκεί σ` αυτόν τον στυφό, πικρό και μουχλιασμένο τόπο που αποστρέφονται οι αθάνατοι θεοί. Εκεί υπάρχουν οι φωτεινές πύλες  με τα χάλκινα κατώφλια. Ο τόπος της Στύγας όπου αυτοφυείς τεράστιες ρίζες τον στηρίζουν. Εκεί στην άκρη του ζοφερού χάους είναι ο τόπος τιμωρίας και φυλάκισης των τρομερών θεών Τιτάνων. Εκεί πλάι στα τετραθέμελα του Ωκεανού κατοικούν σε παλάτια οι σύμμαχοι του βροντερού Δία: Ο Κόττος και ο Γύγης. Ο τρίτος Εκατόγχειρ, ο Βριάρεως, έγινε λόγω της αντρειοσύνης του, άντρας της κόρης του κοσμοσείστη Ποσειδώνα, της Κυμοπόλειας.

1*. Αρχιτέκτων. Ιστορικός Αρχιτεκτονικής. Ιστορικός Τέχνης.

2*. Στους αγαπημένους μου  Ιωάννα – Μαρίνα, Ειρήνη, Κωνσταντίνο, Μπάμπη, Νίκο.