Χρειάστηκαν μόνο 16 μέρες μετά τις αμερικανικές εκλογές για να αποδειχτεί ότι, παρά τη σαρωτική του νίκη, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έγινε τελικά ο μονάρχης που ονειρεύτηκε. Και το ανάχωμα που υψώθηκε δεν προήλθε ούτε από την κοινωνία των πολιτών ούτε από ακτιβιστές σε απόγνωση ούτε καν από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Μπλόκο στην απόλυτη εξουσία του επερχόμενου προέδρου έστησαν οι δικοί του, οι κομματικοί του σύμμαχοι, το βαθύ και ρηχό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Αυτό που υποσχέθηκε ο Τραμπ στο κοινό που τον ψήφισε ήταν, στην ουσία, η κατάλυση της διάκρισης των εξουσιών. Εχοντας προηγουμένως εγκαταστήσει μια ισχυρή πλειοψηφία στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, η οποία θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο τώρα που θα ξαναγίνει πρόεδρος, και ελέγχοντας Γερουσία και Βουλή των Αντιπροσώπων, ο δρόμος έμοιαζε να ανοίγεται μπροστά του για να διοικεί αυταρχικά, χωρίς θεσμικά αντίβαρα και κατά βάση με προεδρικά διατάγματα.
Μπορεί, βέβαια, στο μυαλό και τη ρητορική του όλα να ήταν μια χαρά τακτοποιημένα υπέρ του, η πραγματικότητα όμως ήρθε να του χαλάσει τα σχέδια. Το ναυάγιο της υποψηφιότητας του άκρως αμφιλεγόμενου Ματ Γκέιτς για τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης, κατά πρώτο λόγο, αποτελεί ένα ηχηρό χαστούκι για το πρεστίζ του νεοεκλεγέντος Τραμπ. Κατά δεύτερο λόγο, όμως, αποδεικνύει ότι τελικά η δεύτερη διακυβέρνηση Τραμπ δεν θα είναι ένας απλός ρεπουμπλικανικός περίπατος. Οι γερουσιαστές του Τραμπ έβαλαν όρια και φραγμούς στην παντοδυναμία του, στέλνοντας και ένα σαφές μήνυμα για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Η αμφισβήτηση εκ των έσω, και μάλιστα τόσο νωρίς, αποτελεί και έναν οιονεί εμφύλιο στους κόλπους των Ρεπουμπλικανών και η διαφαινόμενη θεσμική «καμαρίλα» φαίνεται πως θα συνεχίσει να σιγοκαίει και να ροκανίζει την εσωτερική ενότητα, τρεφόμενη από την κακιστοκρατία που χαρακτηρίζει τις επιλογές του Τραμπ για τα υπουργεία της δεύτερης θητείας του.
Οταν όλοι οι προηγούμενοι σύμβουλοι, υπουργοί και επιτελείς του απέχουν συνειδητά από τον πάγκο του κόμματος. Οταν οι περισσότεροι υποψήφιοι που πρότεινε για υπουργοποίηση είναι υπόλογοι για μια σειρά από αξιόποινες και εγκληματικές πράξεις. Οταν επιλέγει υποψηφίους με βάση την τηλεοπτική τους σταδιοδρομία και όχι την αρτιότητα ή επάρκειά τους επί συγκεκριμένου αντικειμένου. Οταν πρωταρχικό του μέλημα είναι το γκρέμισμα και η εκδικητική ισοπέδωση του παρόντος θεσμικού συστήματος, με κάθε κόστος και χωρίς καμία σοβαρή και εμπεριστατωμένη πρόβλεψη για την αντικατάστασή του.
Οταν, τελικά, επιλέγονται στελέχη για θέσεις-κλειδιά με γνώμονα το πόσο εύκολα μπορούν να διαφθαρούν, το τι σκελετούς έχουν στην ντουλάπα τους, το πόσο τούς «κρατάει» ο πρόεδρος, το αν είναι τυφλά πιστοί και υπάκουοι και, κυριότερα, το πόσο δεν θα επισκιάσουν τον πρόεδρο με την ευφυΐα, την εμπειρία, την ικανότητα και αποτελεσματικότητά τους.
Οταν αυτά είναι τα χαρακτηριστικά των υποψηφίων, αυτά είναι και τα υλικά που συνθέτουν ένα εκρηκτικό, ενδοπαραταξιακό, εμφυλιακό μίγμα - δείγμα του οποίου μπορεί να απολαύσει κανείς στις οθόνες του πριν καν αναλάβει καθήκοντα ο νέος πρόεδρος.
*Δημοσιογράφος
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας