Διπλή ψήφος με απλή αναλογική. Για αντιπροσωπευτική δημοκρατία

Παρότι διατρανώνουν την έλευση κανονικότητας, υιοθετούν τη διπλή επιλογή των εκλογέων για να επιβάλουν την οικονομίστικη κατάργηση του δεύτερου γύρου. Επιβάλλοντας εν τέλει την αντιδημοκρατική ανωμαλία, επιτρέποντας να ηγηθεί του δήμου ή της περιφέρειας υποψήφιος με λιγότερη νομιμοποίηση από το 50% συν ένα. Η πρόταση της διπλής ψήφου/επιλογής, που εκτίθεται παρακάτω, μπορεί να ενισχύσει τη δημοκρατία και να αποτρέψει ενδεχόμενες δυσλειτουργίες της απλής αναλογικής, αποστερώντας κάθε δικαιολογία από τους επικριτές της. Ολες τις δικαιολογίες; Πλην μιας: της νόθευσης της βούλησης του λαού, ενός εκάστου εκ των πολιτών.

Ενισχυμένη ψήφος αντί ενισχυμένης αναλογικής. ● Εκλογικός νόμος για διοίκηση συντήρησης της προόδου. ● Οχι δεσποτεία σε ΟΤΑ και περιφέρειες.

Βασική καινοτομία της πρότασης αποτελεί η δυνατότητα των εκλογέων να ψηφίζουν επιλέγοντας την πρώτη και τη δεύτερη επιλογή/προτίμησή τους. Ετσι προτάσσουν τον «βέλτιστο» κατ’ αυτούς συνδυασμό αλλά και τον «λιγότερο κακό» για τα συμφέροντά τους. Οι αριθμοί συμβούλων για κάθε συνδυασμό καθορίζονται με βάση τα ποσοστά στον πρώτο γύρο.

Α. Την πρώτη Κυριακή, εάν και εφόσον δεν συγκεντρώσει κανείς υποψήφιος συνδυασμός το 50% συν 1, αθροίζονται οι πρώτες «βέλτιστες» και οι δεύτερες «λιγότερο κακές» ψήφοι για κάθε υποψήφιο. Τα δύο μεγαλύτερα αθροίσματα καθορίζουν ποιοι θα πάνε στον δεύτερο γύρο.

Ετσι, κάποιος που συγκεντρώνει π.χ. 35% και είναι πρώτος στη συγκέντρωση ψήφων ως «βέλτιστος» για τους ψηφοφόρους του ΑΛΛΑ είναι κόκκινο πανί για τη συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών του, και συγκεντρώνει μικρό ποσοστό δεύτερων επιλογών, π.χ. 5%, τότε αυτός μένει έξω από τον δεύτερο γύρο. Ο τρίτος με 25% των ψήφων ως «βέλτιστος» αλλά και 55% ψήφων ως δεύτερη επιλογή (ή ως «λιγότερο κακός») περνά στον δεύτερο γύρο μαζί με αυτόν που συγκέντρωσε 28% πρώτων και 35% δεύτερων επιλογών. Στο παράδειγμά μας υπάρχει και τέταρτος συνδυασμός με 12% ως βέλτιστος και 5% ως λιγότερο κακός.

Πέρα από την έκφραση του αισθήματος εκτίμησης, της αξιολόγησης από την κοινωνία, οι ψηφοφόροι με τη γνώμη τους αντικαθιστούν τις ζυμώσεις πριν από τον δεύτερο γύρο σε μεγάλο βαθμό.

Οι ψήφοι συμβούλων των δύο μονομάχων του δεύτερου γύρου δεν μετριούνται στον πρώτο γύρο. Στον δεύτερο γύρο οι εκλογείς ψηφίζουν και σταυρώνουν ξανά συμβούλους. Είναι γνωστός ο αριθμός συμβούλων για πρώτο και δεύτερο μονομάχο, αλλά επιλέγεται η σειρά των αρεστών συμβούλων στους περισσότερους πολίτες! Οχι μόνο στον στενό παραταξιακό πυρήνα. Αυτό υποχρεώνει τη συνύπαρξη αρχηγού με άξιους, σεβαστούς από όλους υποψήφιους συμβούλους.

Β. Ας δούμε και μια περισσότερο ταχεία και οικονομικότερη διαδικασία:

Μετά το άθροισμα των «πρώτων» και «δεύτερων» επιλογών/ψήφων ο πρώτος συνδυασμός που υπερβαίνει το 51% συν 1 ανακηρύσσεται νικητής των εκλογών.

Γ. Απαιτείται μείωση υποψήφιων συμβούλων. Για να σπάσουν τα σόγια και οι συναισθηματικές-φιλικές δεσμεύσεις. Χρειάζονται οι καλύτεροι και αποδεδειγμένα δεν είναι πολλοί διαθέσιμοι.

Θα βοηθήσει μονοσταυρία, το πολύ δισταυρία σε μεγάλους δήμους. Επίσης για να ξεχωρίσουν αυτοί που κρίνονται ως ικανότεροι, καταλληλότεροι, επωφελέστεροι.

Ο/η δήμαρχος και ο/η περιφερειάρχης δεν είναι μονάρχης! Δεν είναι μητροπολίτης!

Γι’ αυτό και η απλή αναλογική είναι προϋπόθεση έκφρασης όλης της κοινωνίας για ισότητα ψήφου. Η τερατολογία περί «ακυβερνησίας» είναι φαρισαϊκή. Ας δούμε για τους υποστηρικτές του κατωφλίου αυτοδυναμίας, έστω στο σημερινό 43%, δύο παραδείγματα:

Λαμβάνει λοιπόν ο Χ υποψήφιος στον πρώτο γύρο το κατώφλι του 43% και «παίρνει» τον δήμο. Από κοντά και οι ικανοί στην απορρόφηση συνεργάτες του. Στο πρόγραμμά του έχει ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας. Οι υπόλοιποι υποψήφιοι και οι εκλογείς τους δεν θέλουν να το ζήσουν. Γιατί το 57% να υποστεί τέτοια παραβίαση της θέλησής του;

Ας το δούμε κι από την άλλη: Ο κυρίαρχος με 43% θέλει να φτιάξει δημοτική επιχείρηση. Ολοι οι υπόλοιποι έχουν «καεί» στο παρελθόν, ο δήμος κουβαλά χρέη και δεν θέλουν να φορτωθούν νέα δημοτική επιχειρηματικότητα. Γιατί να ρισκάρουν (την αυταπόδεικτη κατ’ αυτούς) οικονομική αποτυχία και επιβάρυνση;

Δ. Να γιατί η «κυβερνησιμότητα» είναι το «τυράκι» για να συνεχιστεί η αντιδημοκρατική διοίκηση ΟΤΑ και περιφερειών.

Το Δημοτικό Συμβούλιο, το Περιφερειακό Συμβούλιο συνεδριάζει, κατατίθενται προτάσεις και πάλι με λογική βέλτιστου και λιγότερο κακού ψηφίζονται, πρώτη και δεύτερη σε προτιμήσεις προτάσεις περνούν σε δεύτερο γύρο (ή μόνο σε πρώτο όπως ανωτέρω Β.) και βγαίνει αποτέλεσμα με ευθύνη των παρόντων και ψηφισάντων.

Ο/η δήμαρχος, ο/η περιφερειάρχης πειθαρχούν και εφαρμόζουν τις αποφάσεις με βάση τον νόμο. Αν διαφωνούν θεμελιακά, παραιτούνται. Ολοι είμαστε μοναδικοί, κανείς αναντικατάστατος. Δήμαρχος και περιφερειάρχης έχουν καθήκον τη σύνθεση. Το όραμα θα μείνει για τους καλλιτέχνες ή/και τους ισχυρούς επιχειρηματίες. Ομως ακόμη και στις επιχειρήσεις απαιτείται το 50% συν 1 των μετοχών. Αυτό φαίνεται να το αγνοούν οι λάτρεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας!

Με αυτούς τους απλούς κανόνες η δημοκρατία τρέχει, δεν σέρνεται. Τα προβλήματα λύνονται ή αν επέλθει αποτυχία, οι ευθύνες αποδίδονται στους ψηφοφόρους των κακών λύσεων. Ο λαός μαθαίνει, ωριμάζει, γίνεται σοφότερος.

*Πρώην δημοτικός σύμβουλος Χαϊδαρίου