Το ερώτημα που έθεσε χθες Βρετανός αρθρογράφος του Politico, πριν από μερικά χρόνια θα μπορούσε από μόνο του να είναι πρόταση για το επόμενο πρωταπριλιάτικο αστείο.
Αν θεωρήσουμε ότι η ευρωπαϊκή ακινησία του Βερολίνου άρχισε την επομένη της κατάρρευσης της Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008, τότε το 2022 μετά τη διάρρηξη των σχέσεων Ε.Ε.-Ρωσίας για την Ουκρανία, φαίνεται ότι έκλεισε ένα κεφάλαιο της ευρωπαϊκής κρίσης και άνοιξε ένα νέο.
Η γνωστή παραδοχή ότι οι κρίσεις ενδυναμώνουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση διαψεύστηκε πλήρως.
Μέχρι πριν από δύο χρόνια το Βερολίνο αρνιόταν τις κατηγορίες των εταίρων του ότι η δημοσιονομική αυστηρότητα πνίγει την ανάπτυξη, μια πεισματική άρνηση που βρήκε την άνευ όρων στήριξη των φειδωλών του Βορρά. Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, το Βερολίνο δεν κρατά ούτε τα προσχήματα, καθώς δείχνει να αδιαφορεί για την αρνητική εικόνα του στους εταίρους του.
Ο καγκελάριος Σολτς, υπό το κράτος του πανικού που προκάλεσε η τελευταία εκλογική και δημοσκοπική εκτίναξη της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), πάγωσε τη Συνθήκη Σένγκεν για ένα εξάμηνο.
Μια απόφαση χωρίς να έχει προηγηθεί διαβούλευση εντός συνόρων με την αντιπολίτευση και εκτός συνόρων με τους εταίρους στην Ε.Ε.
Ο κίνδυνος είναι κάτι παραπάνω από ορατός.
Την ώρα που οι Ευρωπαίοι εταίροι της Γερμανίας έχουν συνειδητοποιήσει ότι έχουν γερμανικό πρόβλημα, η τρικομματική κυβέρνηση Σολτς θα υπερπλειοδοτήσει στη λογική εθνικής περιχαράκωσης, αδιαφορώντας για τις όποιες παρενέργειες προκύψουν για τους εταίρους της.
Με άλλα λόγια, την ώρα που οι περισσότεροι από τους 26 συνειδητοποιούν ότι υπάρχει γερμανικό πρόβλημα στην Ευρώπη, το σύνολο των πολιτικών κόμματων στο Βερολίνο πιστεύει ότι η χώρα έχει ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Με δυο λόγια, όποιος και αν επικρατήσει στις εθνικές εκλογές του φθινοπώρου του 2025, δεν υπάρχει σενάριο επιστροφής στις παλιές ευτυχισμένες στιγμές της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Η Γερμανία ολοένα και περισσότερο πυκνώνει τις τοποθετήσεις της στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, χωρίς να έχει προηγουμένως φροντίσει να έχει τη στήριξη μιας ομάδας χωρών-μελών όπως στο παρελθόν.
Μόλις φύγει από τον διεθνή ορίζοντα η προεκλογική εκστρατεία στις ΗΠΑ, τη θέση της θα πάρει η προεκλογική εκστρατεία στη Γερμανία.
Η γερμανική πολιτική ελίτ αυτοεγκλωβίστηκε, καθώς όταν απέκρουε την πίεση των εταίρων της για περισσότερη πολιτική ενοποίηση, χρησιμοποίησε ως άλλοθι την αρνητική διάθεση της δικής της κοινής γνώμης, μια παράμετρο αμελητέα στην αρχή και βαρύνουσα όπως αποδεικνύεται σήμερα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας