«Οποιος πιστεύει στη δημοκρατία πιστεύει και στο αποτέλεσμα»
(Παύλος Γερουλάνος)
Εχουμε ανάγκη ως κοινωνία από σημαίνοντα νομιμοποίησης του αυτονόητου.
Από εννοιολογικές αποκωδικοποιήσεις των κοινωνικών και πολιτικών θεσμίσεων.
Η χρόνια ρητορική αναφορά σε ιδεώδη και θεσμούς κούρασε πολλούς.
Ο Παύλος Γερουλάνος έκανε το βράδυ του α' γύρου των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ μια (αυτονόητη για μερικούς αλλά δύσκολη για τους περισσότερους) δήλωση επαναφοράς του πολιτικού στον πυρήνα της κοινωνικής αναζήτησης του μείζονος προτάγματος της εποχής.
Μια δήλωση που μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να είμαστε συνεχώς άγρυπνοι και να κατέχουμε την «τυραννία» του αυτονόητου.
Το μείζον συμβολικό μήνυμα της δήλωσης αυτής φρονώ ταπεινά ότι είναι η κοινωνική πίστη στους θεσμούς: όχι στους κρατικούς ή κομματικούς εξουσιαστικούς θεσμούς αλλά στους κοινωνικούς, σε αυτούς που «ξεχνάει» η πολιτεία και η πολιτική να γαλουχεί τους πολίτες (ειδικά τους νέους).
Πολλοί διαφώνησαν με τις ανοιχτές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ (και στα άλλα κόμματα). Πρόκειται για ωμή εκδήλωση πολιτισμικής και δημοκρατικής δυσφορίας.
Τα κόμματα δεν είναι κλειστές λέσχες οπαδών (και γι' αυτόν τον λόγο ο Γερουλάνος δεν σήκωσε σχεδόν ποτέ κομματική σημαία, αλλά άναβε συχνά έναν προγραμματικό/πολιτικό σηματοδότη).
Η δημοκρατία (πρέπει να) είναι αυτή η μικρή διαφορά των μυστικών ψήφων. Είναι εκείνη η οριακή επικράτηση του άλλου που δεν ξέρεις ποιος ή ποιοι τον επέλεξαν και γιατί τον επέλεξαν (ακόμη και αν λειτούργησαν υπόγειοι κομματικοί/κλειστοί μηχανισμοί).
Καιρός να αντιληφθούμε ότι οι περισσότεροι επιλέγουν και οι υπόλοιποι ακολουθούν. Οι περισσότεροι εκλέγουν και οι υπόλοιποι συμμορφώνονται και αποδέχονται.
Δημοκρατία δεν είναι απλά να επιλέγεις εσύ, αλλά και να αποδέχεσαι την οποιαδήποτε επιλογή του άλλου.
Ο Γερουλάνος λεκτικοποίησε αυτό που απωθούν οι δήθεν ευαίσθητες κεραίες της νομιμοφροσύνης με τα αποτελέσματα της κάλπης: σεβασμό στους περισσότερους.
Εξέπεμψε ενεργητική και όχι παθητική αποδοχή του αποτελέσματος. Πόσοι από εμάς άραγε μέσα στα σπίτια, στις δουλειές, στις όποιες κοινότητες και ομάδες μας δεν αμφισβητούμε εκ των υστέρων κάθε μη βολικό αποτέλεσμα;
Συλλογικότητα σημαίνει προσαρμογή στην πλειοψηφική επιλογή. Σημαίνει συναίνεση και κριτική στους πολλούς που επικράτησαν σε μια αναμέτρηση, σε μια κούρσα.
Φαίνεται όμως ότι τα «άλογα» που τρέχουν μεταπολιτευτικά στην ελληνική πολιτική ζωή δυστυχώς δεν έμαθαν ότι αυτή η κούρσα έχει θεατές που πληρώνουν εισιτήριο και ποντάρουν.
Στο προσωποκεντρικό κομματικό σκηνικό των τελευταίων δεκαετιών, σε αυτό το αρχηγοκεντρικό φόντο επικράτησης του επικοινωνιακού και όχι του ουσιαστικού, ξεχνάμε κάτι αυτονόητο: η κοινωνία σε κάθε ιστορική περίοδο δεν είναι απλά άθροισμα και ποσόστωση από επιμέρους επιλογές.
Είναι σύνολο από πολιτικά υποκείμενα που διαφοροποιούνται λόγω θέσεων, στάσεων και προτύπων.
Ο Παύλος Γερουλάνος -που διεκδικεί χρόνια να βγει μπροστά χωρίς κάποιο έντονο ίχνος αριβισμού ή ναρκισσιστικού απωθημένου- συμβολίζει αυτή τη μικρή έστω «κοινότητα της διαφοροποίησης» (υποθέτω ότι ψηφίστηκε και από μη κομματικούς). Αυτή όμως η μικρή, σιωπηλή, άχρωμη και ακομμάτιστη συχνά μερίδα της κοινωνίας είναι που δεν ξέρει να συσσωρεύει τη δυναμική της. Που φοβάται να συνασπιστεί γύρω από το πρόσωπο ή την πολιτική του ορθολογικού.
Είναι όμως η αόρατη συλλογικότητα όλων εκείνων που θέλουν να μη στρατεύονται με το παλαιοκομματικό.
Και απ' ό,τι αντιλαμβάνομαι, αυτή η μερίδα είναι μεγάλη. Είναι όλοι εκείνοι που ύστερα από ένα εκλογικό αποτέλεσμα επιλογής προσώπων λένε με μια κάποια σιγουριά: «Αυτός/αυτή ήταν ο μόνος καλός/καλή για να εκλεγεί». Αλλά ενώ το εξωτερικεύουν, ενώ το γνωρίζουν εκ των προτέρων, δεν αφήνουν τον εαυτό τους να ταυτιστεί πρακτικά με αυτό. Επιλέγουν να μην επιλέξουν το ορθολογικό και το εμφανές.
Αυτή είναι η νεοελληνική τραγωδία του πολιτικού ανορθολογισμού, η σύγχρονη τραγωδία του αυτονόητου: να λες μετά την κάλπη ποιον άξιζες να ψηφίσεις και να μην εξηγείς στον εαυτό σου γιατί δεν το έκανες...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας