Ο Μίλαν Κούντερα, πολλά χρόνια πριν, στην «Αθανασία», έγραψε μια παράγραφο η οποία περιγράφει τόσο εύστοχα την εποχή μας που μοιάζει να γράφτηκε χθες. «Η σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης είναι ένα κοινοβούλιο που συνεδριάζει διαρκώς, η αποστολή του είναι να παράγει την αλήθεια, να πούμε μάλιστα, την πιο δημοκρατική αλήθεια που γνωρίσαμε ποτέ. Καθώς ποτέ δεν πρόκειται να βρεθεί σε αντίφαση με το κοινοβούλιο της αλήθειας, η εξουσία των εικονολόγων θα ζει πάντοτε μέσα στο αληθινό, κι ακόμα κι αν γνωρίζω ότι κάθε ανθρώπινο πράγμα πεθαίνει, δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποια δύναμη θα μπορούσε να συντρίψει την εξουσία αυτή».
Εν μέσω δύο εκλογικών αναμετρήσεων για ανάδειξη αρχηγού στα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης, η εικονολογία οργώνει τα εδάφη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και οργανώνει μόνη της την ατζέντα των υποψηφίων.
Αν κάποτε οι πολιτικοί φρόντιζαν να τα έχουν καλά με τους δημοσιογράφους, τώρα νοιάζονται περισσότερο να έχουν τις καλύτερες σχέσεις με τους ινφλουένσερ ή άλλα πρόσωπα δημοφιλή. Είδαμε, και βλέπουμε, τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ να επιστρατεύουν κατά την προεκλογική περίοδο δημοσιογράφους, καλλιτέχνες, περσόνες της τηλεόρασης. Η εικονολογία δεν κρύβει πια τη δουλειά της όπως παλιότερα, που κρατούσε ακόμα κάποια προσχήματα ιδεολογίας, θέλει διακαώς να εξηγεί δημόσια όλα όσα προσπάθησε να διδάξει στον πελάτη-πολιτικό.
Ναι, ας το παραδεχτούμε και οι πιο ρομαντικοί, η εικονολογία έχει καταφέρει μια ιστορική νίκη επί της ιδεολογίας. Η ιδεολογία μάς έπεφτε λίγο βαριά στο στομάχι, ο ατομικισμός μας δεν έχει χρόνο γι’ αυτήν. Σημασία έχει πια μόνο η αβάσταχτη ελαφρότητα της εικονολογίας. Ο και η πολιτικός νοιάζονται για τις κακές συνήθειες που μπορεί να οδηγήσουν στην ήττα, τα σλόγκαν και τους ανθρώπους που θα τα επικοινωνήσουν, την πιο σωστή και ωραία φωτογραφία που θα μπει στην αφίσα και το χρώμα του κοστουμιού ή του ταγέρ. Ολα αυτά θα οδηγήσουν στα θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα, πρωτίστως των δημοσκοπήσεων και έπειτα των εκλογών. Και επειδή ό,τι «πουλάει» έχει πάνω-κάτω την ίδια εικόνα, και εικονολογία, φτάσαμε να έχουμε στις προεκλογικές αναμετρήσεις μια πληκτική ομοιομορφία σκέψεων, συναισθημάτων και ενεργειών.
Η πίεση και ο έλεγχος, όπως έλεγε και ο μέγας πολιτικός στοχαστής Στιούαρτ Μιλ, καταπνίγουν την ηθική και διανοητική ζωή με τρόπο λιγότερο βίαιο, αλλά περισσότερο δόλιο και αθέατο από εκείνον της πολιτικής τυραννίας. «Εμποδίζουν επίσης την αμερόληπτη συζήτηση και διάδοση “αιρετικών” ιδεών και ευνοούν τη δουλικότητα και τον διανοητικό καιροσκοπισμό». Μ’ αυτά και μ’ αυτά τα τερτίπια της εικονολογίας φτάσαμε ώς εδώ, στην απίστευτη απαξίωση των εκλογικών διαδικασιών. Η μετα-πολιτική έρχεται καλπάζοντας και δεν την νοιάζει τι ποδοπατεί στο διάβα της. Τους αληθινούς ηγέτες θα τους εκλέγει πια η αποχή, μα το σίγουρο είναι πως δεν θα κυβερνήσουν ποτέ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας