Οταν ο Μαρξ έγραφε ότι «κανένα έθνος δεν μπορεί να είναι ελεύθερο και ταυτόχρονα να καταπιέζει άλλο έθνος», ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα δικαιωθεί στην περίπτωση του δικού του λαού στο Ισραήλ, το οποίο ίσως δεν υφίστατο και ως σκέψη τότε. Διότι οι συνθήκες αποκλεισμού και περιθωριοποίησης που βίωναν οι Εβραίοι της διασποράς, ιδιαίτερα με τη δημιουργία εθνικών κρατών μετά τη διάλυση της Αυστροουγγαρίας, τους υποχρέωναν να σκέφτονται εναντίον της εξουσίας, εναντίον των κατεστημένων ιδεών, εναντίον των ορθοδοξιών και εναντίον της κυριαρχίας, με αποτέλεσμα να αποτελέσουν σε σημαντικό βαθμό την πνευματική ιντελιγκέντσια του κομμουνιστικού κινήματος και να ηγηθούν των εξεγέρσεων. Οχι μόνο στην Οκτωβριανή Επανάσταση όπου διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Στη Γερμανία, η σπαρτακιστική εξέγερση του Γενάρη του 1919 είχε επικεφαλής τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, Εβραία μαρξίστρια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, οι περισσότεροι ηγέτες του γερμανικού κομμουνισμού ήταν Εβραίοι διανοούμενοι (Πάουλ Λέβι, Ρουτ Φίσερ, Αρκάντι Μάσλοφ, Καρλ Ράντεκ κ.ά.). Οι Εβραίοι ήταν επικεφαλής στις επαναστάσεις του Μονάχου και της Βουδαπέστης. Ο Κουρτ Αϊσνερ, Εβραίος, ήταν πρόεδρος της Συμβουλιακής Δημοκρατίας της Βαυαρίας. Στην εφήμερη Ουγγρική Δημοκρατία των Συμβουλίων, δεκαοχτώ από τους είκοσι εννιά κομισάριους του λαού ήσαν Εβραίοι, ανάμεσά τους κι ο πρόεδρός της Μπέλα Κουν.
Οι διανοούμενοι αποτελούσαν τη διευθυντική ομάδα της επανάστασης και η συντριπτική τους πλειονότητα ήταν Εβραίοι. Στον ναζιστικό Τύπο, μπολσεβίκοι διανοούμενοι και Εβραίοι ήταν περίπου συνώνυμα. Ο Γκέμπελς έλεγε ότι «ο Εβραίος διανοούμενος, ο πραγματικός εγκέφαλος της Σοβιετικής Ενωσης, ήταν ο εμπνευστής του εκρηκτικού επαναστατικού μείγματος». Ο Ερνστ Νόλτε, ιστορικός με ακραίες θέσεις, έγραφε ότι η πραγματική πηγή του κακού είναι ο μπολσεβικισμός, ο οποίος είχε βρει τους φυσικούς του εκπροσώπους στο πρόσωπο των Εβραίων. Ο Χίτλερ, το 1933, ταύτιζε την προλεταριακή δικτατορία με τη «δικτατορία του εβραϊκού διανοουμενισμού» και κατήγγελλε την «εβραιο-διανοούμενη ηγεσία της παγκόσμιας επανάστασης». Στη ναζιστική κοσμοθεωρία ο συσχετισμός των Εβραίων με τον μπολσεβικισμό είναι τόσο βαθύς που η εξόντωσή τους αποτελούσε έναν και μόνο στόχο. Η ταύτισή τους με τον μπολσεβικισμό, ο «ιουδαιομπολσεβικισμός», ήταν ο κύριος λόγος που πλήρωσαν με το Ολοκαύτωμα, τη Σοά.
Λαός που διακρινόταν για τον κοσμοπολιτισμό του λόγω της διασποράς και τα ανθρώπινα αισθήματά του λόγω των κοινωνικών συνθηκών που βίωνε, υιοθέτησε ως διέξοδο την πνευματικότητά του και συνεισέφερε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ομάδα στη διανοητική ζωή της νεότερης Ευρώπης. Πώς αυτός ο λαός βρέθηκε από τον Τρότσκι στον Κίσινγκερ, από το αρχέτυπο του επαναστάτη Εβραίου σε αυτό του Εβραίου αντεπαναστάτη και ιμπεριαλιστή; Πώς συνέβη αυτή η μετάλλαξη με τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ;
Ο σιωνισμός ήταν τέκνο των εθνικισμών του 19ου αιώνα και των συνθηκών σε βάρος των Εβραίων της διασποράς που δημιούργησαν, σύμφωνα με τον οποίο οι Εβραίοι έπρεπε να αποκτήσουν «φυσιολογική» ύπαρξη: έθνος, κράτος, εθνική κυριαρχία. Η Βρετανία αρχικά και οι ΗΠΑ μετέπειτα εκπλήρωσαν αυτή την προσδοκία του σιωνισμού με τη δημιουργία του Ισραήλ ως εφαλτήριου του ιμπεριαλισμού τους στην Εγγύς και τη Μ. Ανατολή. Αποτέλεσε το Ισραήλ τη μεγαλύτερη γεωστρατηγική επένδυση της Βρετανίας και των ΗΠΑ μετέπειτα, για τον έλεγχο της Διώρυγας του Σουέζ και της Μ. Ανατολής έπειτα.
Μεταπήδησαν έτσι οι Εβραίοι που συγκεντρώθηκαν στο Ισραήλ από τις επάλξεις του σοσιαλισμού που υπερασπιζόταν πανανθρώπινες αξίες, σε ενεργούμενο του ιμπεριαλισμού, απαραίτητη προϋπόθεση για να διασφαλιστεί η επιβίωση του Ισραήλ. «Φυτεύτηκε» ένας πολιτισμός ξένος με τον πολιτισμό της περιοχής. Θα μπορούσε ποτέ να αναδυθεί εκεί ένα ευρωπαϊκό κράτος, όπως π.χ. η Δανία; Γι’ αυτό το Ισραήλ επιβάλλεται με τη βία για να επιβιώσει.
Οσα συμβαίνουν είχαν προαναγγελθεί το 1948 από τη Χάνα Αρεντ, με το ξέσπασμα του πολέμου μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών. Εάν οι Εβραίοι κερδίσουν τον πόλεμο, έγραφε η Αρεντ, θα έχουν να πληρώσουν τις μόνιμες συνέπειες της επιτυχίας τους: «Οι νικητές Εβραίοι θα ζουν περικυκλωμένοι από έναν εντελώς εχθρικό αραβικό πληθυσμό, ταμπουρωμένοι πίσω από τα σύνορα, υπό διαρκή απειλή, μόνιμα απασχολημένοι με τη φυσική τους αυτοάμυνα σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταπνιγούν όλα τα άλλα ενδιαφέροντα και όλες οι άλλες δραστηριότητες.
Η ανάπτυξη της εβραϊκής κουλτούρας θα πάψει να αποτελεί έγνοια ολόκληρου του λαού, οι κοινωνικοί πειραματισμοί θα απορριφθούν σαν άχρηστες πολυτέλειες, η πολιτική σκέψη θα εστιαστεί στη στρατιωτική στρατηγική, η οικονομική ανάπτυξη θα καθορίζεται αποκλειστικά από τις ανάγκες του πολέμου». Μπορεί να επικρατεί στα πεδία των μαχών λόγω της υπεροπλίας του μη διστάζοντας να προβαίνει στη γενοκτονία των Παλαιστινίων, όμως ένας λαός καταδικασμένος να επιβιώνει με το όπλο στο χέρι σε πλήρη εξάρτηση από τις σκοπιμότητες της υπερδύναμης, είναι ελεύθερος; O Βάλτερ Μπένγιαμιν, που έβλεπε στον μαρξισμό την εκπλήρωση του μεσσιανισμού στη Γη, αλλά και οι μεγάλοι Εβραίοι φιλόσοφοι - επιστήμονες (Μαρξ, Μαρκούζε, Αϊνστάιν, Φρόιντ κ.ά.), δεν θα αναγνώριζαν τον λαό τους στο κράτος του Ισραήλ.
*Τ. αρχιμηχανικός ΟΣΕ, πολιτικός μηχανικός ΑΠΘ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας