Ενα φθινοπωρινό πρωινό του 1953, ξημερώματα, ένας άνδρας έσκαγε με θόρυβο στο οδόστρωμα μπροστά από το ξενοδοχείo «Satler», στο Manhattan. Είκοσι δύο χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 1975, η γενναία –και λόγω της δημοσιοποίησης απόρρητων εγγράφων σε σχέση με το Βιετνάμ– Washington Post της εποχής δημοσίευσε ένα άρθρο για «έναν επιστήμονα στην υπηρεσία του στρατού που, ναρκωμένος με LSD από τη CIA, πήδηξε από το παράθυρο ενός ξενοδοχείου».
Το όνομα του επιστήμονα ήταν φυσικά Frank Olson και συμμετείχε στα περίφημα πειράματα για καθοδήγηση της θέλησης. Ηταν η περίοδος κατά την οποία η CIA ανησυχούσε βαθιά για μικροβιακό πόλεμο κι έλεγχο της θέλησης από την ΕΣΣΔ. Οπως αποκάλυψε ο έγκυρος βρετανικός Guardian σε έρευνα του St. Kinzer στα 2019, ο Olson ήταν ένας από τους πρώτους επιστήμονες στα μυστικά εργαστήρια βιολογικού πολέμου στο Fort Detrick του Μέριλαντ δίπλα σε πρώην ναζί επιστήμονες, παράγοντας τα «χάπια της αλήθειας» και αερολύματα βιολογικού πολέμου. Συνέγραψε, μάλιστα, μια μελέτη με τίτλο «Experimental Airborne Infections», η οποία περιέγραφε πειράματα με «αέρια σύννεφα εξαιρετικά μολυσματικών παραγόντων […] με ιδιαίτερη έμφαση στις ιατροβιολογικές πτυχές», αφού πρώτα δοκίμασε την ευπάθεια των ζώων σε τοξικά αερολύματα. Συμμετείχε μάλιστα στην –προορισμένη και για «εσωτερικούς εχθρούς»– επιχείρηση «Sea Spray», στην οποία σκόνη σχεδιασμένη να επιπλέει σαν άνθρακας απελευθερώθηκε κοντά στο Σαν Φρανσίσκο.
Οταν ο Olson, που στο μεταξύ είχε γίνει πατέρας, παραδέχθηκε ότι «είχε κάνει ένα τρομερό λάθος και ήθελε να αποχωρήσει», η μοίρα του είχε σφραγιστεί. Παρά την κατακραυγή από ένα πολύ πιο δραστήριο πολιτικά κοινωνικό σώμα μετά τις αποκαλύψεις της ερευνητικής δημοσιογραφίας του 1970, που σύντομα θεωρήθηκε ενοχλητική, δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι τα προγράμματα του είδους, κι όχι μόνο στις ΗΠΑ όπως δείχνουν δολοφονίες υψηλού προφίλ επί Πούτιν ή Νετανιάχου, έχουν σταματήσει.
Αντίθετα, η πολιτική κριτική που αναδεικνύει με συγκεκριμένα στοιχεία αίτια και ωφελούμενους σε ένα βαθιά ιεραρχικό σύστημα χειραγώγησης και κέρδους, υποχώρησε υπέρ μιας συνωμοσιολογίας που εναποθέτει τις ευθύνες μας σε υπερβατικές οντότητες απόλυτου καλού και κακού, με πρόσημο φυλετικό ή θρησκευτικό, αποσιωπώντας αιτίες. Αλλά και η οποία επισείεται ως ιδεολογικό φόβητρο μπλοκάροντας κάθε συζήτηση, σε μνημόνευση άβολων παραγόντων που πλάθουν την ιστορία.
Ισως είναι άσχετα με την εποχή μας όλα αυτά, ίσως και όχι. Οι δυο απόπειρες δολοφονίας κατά του Τραμπ από δυο «μαρίδες», και η χρησιμοποίησή τους για να προβληθεί από το κόμμα του, ως ο «προστατευμένος εκλεκτός του Θεού», μανιπιουλάροντας τη θέληση πληθυσμιακών στρωμάτων, θα μπορούσαν, με προσοχή, τεκμηρίωση και πολιτικό κριτήριο, να ξανανοίξουν το ζήτημα. Ισως επείγει.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας