Η χώρα μπαίνει σε δύσκολες καταστάσεις. Η οικονομία θα βρεθεί σε νέες περιδινήσεις. Η προσπάθεια για πλεονάσματα και οι ευρωπαϊκοί κανόνες επανέρχονται και θα συντηρήσουν τη λιτότητα. Την ώρα, μάλιστα, που δεν έχουμε κάνει βήματα στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Η κυβέρνηση έχει πάρει την κάτω βόλτα και ο Μητσοτάκης αμφισβητείται πλέον στην κοινωνία. Στο κάδρο θα μπει έντονα και πάλι η λαϊκή διαμαρτυρία. Η αίσθηση των αδιεξόδων.
Παραμονεύει η Ακροδεξιά, η οποία, αν βρει ηγετικό σχήμα, θα είναι η μεγάλη απειλή. Επανέρχεται η λογική των λεγόμενων «αντισυστημικών» επιλογών. Ο μόνος πολιτικός φορέας που μπορεί να μετασχηματίσει την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια σε σοβαρή διέξοδο είναι ένας χώρος με ιστορία όπως το ΠΑΣΟΚ. Αρκεί να μην κάνει τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος. Να βρεθεί μέσα στη λαϊκή δυσαρέσκεια. Να μη «χαϊδεύει αυτιά», αλλά να καταλαβαίνει τις αγωνίες των πολιτών που δεν βγάζουν τον μήνα. Να μετασχηματίσει τη δυσφορία των μη προνομιούχων σε κοινωνική κριτική προς το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο και στις ελίτ. Να μην εγκλωβιστεί σε λογικές Κέντρου την ώρα που βουλιάζει στην Ευρώπη μαζί με τον Μακρόν και τον Σολτς.
Με ηγεσία που διαβάζει σωστά τον ριζοσπαστισμό και το αίτημα της μεγάλης Αλλαγής, κάτι μπορεί να γίνει. Με απλά λόγια, αυτή τη φορά το ΠΑΣΟΚ και ο χώρος της Κεντροαριστεράς να βρεθούν στο κέντρο. Στο κέντρο όμως των κοινωνικών διεκδικήσεων. Το παραμύθι της ταύτισης των λαϊκών διαμαρτυριών με τον λαϊκισμό τελείωσε.
Ας μην ξαναρίξει ο χώρος δάκρυα ότι αδικήθηκε και ότι θυσιάστηκε. Το μήνυμα των ευρωεκλογών ήταν καθαρό. Η Ν.Δ. έπεσε πολύ, ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε δυο διασπάσεις, αλλά το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. έμεινε στάσιμο. Από αυτή την άποψη, αν και καταλαβαίνω τον προεκλογικό «κομματικό πατριωτισμό» σχεδόν όλων των υποψηφίων προέδρων που μιλούν για την άνοδο του ΠΑΣΟΚ σε κυβερνητική τροχιά, διατηρώ μεγάλες επιφυλάξεις -με όρους ρεαλισμού από τα σημερινά ποσοστά- για αυτή τη δυνατότητα.
Μόνο μια πλατιά κοινωνική και πολιτική συμμαχία μέσα από τον αναστοχασμό όλων των πολιτικών δυνάμεων της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς μπορεί να δώσει λύση σε επίπεδο συσχετισμών. Το ζήτημα είναι οι πολιτικές και όχι τα πρόσωπα. Στη Γαλλία -ας πούμε- βρέθηκαν μαζί στο Λαϊκό Μέτωπο δύο ιστορικοί αντίπαλοι. Ο Φρανσουά Ολάντ και ο Ζαν-Λικ Μελανσόν. ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., Νέα Αριστερά και ΚΟΣΜΟΣ είναι μπροστά στις ευθύνες τους. Είναι αλήθεια όμως ότι η περίπτωση του Στ. Κασσελάκη συνιστά μέρος του προβλήματος και όχι μέρος της λύσης. Ο Κασσελάκης δεν εντάσσεται στις προσδοκίες για την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς. Ας το αντιμετωπίσει αυτό το θέμα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η συγκυρία επιβάλλει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. -από την πλευρά του- να ανοίξει τις πόρτες του, να επιδιώξει να συσπειρώσει την κοινωνική βάση της Κεντροαριστεράς. Υπάρχουν αριβίστες που πλήγωσαν το ΠΑΣΟΚ, αλλά υπάρχει και αρκετός κόσμος που απομακρύνθηκε επειδή πληγώθηκε από κυβερνητικά λάθη στα δύσκολα χρόνια των Μνημονίων. Επομένως, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. πρέπει να ανοιχτεί σε όλον αυτόν τον κόσμο του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, από το Προοδευτικό Κέντρο μέχρι την Ανανεωτική Αριστερά και την Πολιτική Οικολογία. Με τη συναίσθηση ότι οι ευκαιρίες δεν πρέπει να χάνονται.
*Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., γραμματέας της κίνησης Ανανεωτική Αριστερά
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας