Ποιητές, φιλόσοφοι, πατριώτες κατά τη διάρκεια των αιώνων εγκωμίαζαν την ιδέα της ελευθερίας, για την ελευθερία θυσιάστηκαν ηρωικοί μάρτυρες, άνθρωποι αυστηροί και αλύγιστοι που υπέφεραν εξορίες, φυλακές και βασανιστήρια.
Ολόκληρη η κοινωνία μας είναι διαπερασμένη από αυτή την υψηλή και πεφωτισμένη αρετή που μας ξυπνά, και στον απλό ήχο της λέξης, ένα θετικό συναίσθημα, έναν συγκαταβατικό ενθουσιασμό. Αν πάλι κοιτάξουμε καλύτερα, αν σκεφτούμε και αναλύσουμε, τα πράγματα γίνονται λιγότερο καθαρά και μπλέκονται σε ανησυχητικές και λεπτές διακρίσεις.
Είναι εκείνοι που διαχωρίζουν την πνευματική από τη φυσική ελευθερία, υποστηρίζοντας ότι ο σκεπτόμενος άνθρωπος είναι ελεύθερος ακόμη και αλυσοδεμένος, γιατί κανένας τύραννος δεν κατάφερε να παγιδέψει μια ελεύθερη ψυχή. Σε περιόδους καταπίεσης αυτή η βεβαιότητα προσφέρει τις πιο πικρές θυσίες και τρέφει μέσα της τις μεγάλες προσμονές εκείνου που δεν κάμπτεται, την ηθική δύναμη των ηττημένων που διατηρούν ζωντανή την ελπίδα της λύτρωσης.
Αλλοι, θεωρητικοποιώντας με λεπτότητα, διέκριναν την ελευθερία «από» από την ελευθερία «να», πιστεύοντας ότι η πρώτη υπόκειται σε εξωτερικές πιέσεις για επιβολή βίας, ενώ η δεύτερη έχει τη δυνατότητα να δρα σύμφωνα με τις δικές μας αποφάσεις, χωρίς να συναντά υλικά εμπόδια που έκαναν ασαφή την ελευθερία μου. Με αυτόν τον τρόπο η δημοκρατία με απελευθερώνει «από» τον δεσποτισμό, η μελέτη με απελευθερώνει «από» την άγνοια, η ιατρική «από» την ασθένεια.
Τα πολιτικά δικαιώματα, ο πολιτισμός και η καλή υγεία δεν μου δίνουν την ελευθερία «να» ικανοποιήσω κάθε μου επιθυμία, «να» δέχομαι ερεθίσματα, χαρές ή επιτυχίες, που εξαρτώνται για παράδειγμα από τον πλούτο ή τη γοητεία, από την καλοτυχία ή την έλλειψη ηθικών ενδοιασμών. Ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της ελευθερίας πάντα ανησυχούσαν στο να καθορίσουν ένα ακριβές όριο, ένα αξεπέραστο σύνορο πέρα από το οποίο θα καταλήγαμε στην αυθαιρεσία, δηλαδή στην εξάπλωση της ατομικής επιθετικότητας και στη βία όλων εναντίον όλων.
Για να ορίσουμε τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ελευθερία και την εξουσιοδότηση δεν μένει τίποτε άλλο από την προσφυγή σε μια ιδιαίτερη νόρμα, σε έναν δεσμό τον οποίο κανείς δεν μπορεί να αποφύγει χωρίς να παραβεί μια απαραίτητη τάξη, κάτι που θα είναι υπεράνω μας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας