Σε άρθρο μου με τίτλο «Στον λαβύρινθο των μνημονίων», που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Μεθόριος του Αιγαίου» τον Δεκέμβριο του 2014 -έναν μήνα πριν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, όπου κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 36% και με την εκλογή 149 βουλευτών- αναφερόμουν στους πέντε βασικούς αντιπάλους που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει η κυβέρνησή του μετά την επικείμενη τότε, όπως ήταν φανερό, ανάθεση σ’ αυτόν από τον ελληνικό λαό της διακυβέρνησης της χώρας.
Ο πρώτος ήταν βέβαια η «τρόικα» των δανειστών. Ο δεύτερος οι «διεθνείς αγορές» ή αλλιώς «οι οίκοι αξιολόγησης». Ο τρίτος οι ντόπιοι «ολιγάρχες» ή αλλιώς «τα διαπλεκόμενα». Ο τέταρτος τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Τελευταίο έβαζα τον «υποκειμενικό παράγοντα», δηλαδή τον «κακό του εαυτό», για τον οποίο έγραφα:
«Ο υποκειμενικός παράγοντας.
Ενας ακόμη καθοριστικός παράγοντας για την έξοδο από τον λαβύρινθο, τόσο πριν τις εκλογές, όσο και μετά από αυτές, όταν αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Είναι η ομοψυχία, οι ικανότητες και, προπαντός, η ηθική ακεραιότητα των στελεχών του.
Οσοι από εμάς ζήσαμε την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού το 1981, ελπίζουμε ότι δεν θα έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ την ίδια κατάληξη».
Θα μπορούσα να πω ότι τα επόμενα πέντε χρόνια, το έργο που επιτελέστηκε από τις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ διέψευσε τις επιφυλάξεις και τους φόβους μου, με εξαίρεση, ίσως, τις ιδιορρυθμίες του Γιάνη Βαρουφάκη και τους 25 βουλευτές που αποχώρησαν με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη το καλοκαίρι του 2015, μετά την υπογραφή του 3ου Μνημονίου.
Φαίνεται ότι ο Αλέξης Τσίπρας, αναθέτοντας στον καθένα συγκεκριμένες υποχρεώσεις, ανάλογες με την ειδικότητά τους, κατάφερε να αναδείξει τον «καλό εαυτό» τους, τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα τους.
Δυστυχώς, όμως, οι επιφυλάξεις και οι φόβοι μου του Δεκεμβρίου του 2014 δικαιώθηκαν, και μάλιστα με τον πιο κραυγαλέο τρόπο, μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, φτάνοντας στο αποκορύφωμά τους με το σημερινό μπάχαλο.
Την ερμηνεία του φαινομένου βρήκα στο άρθρο με τίτλο «Η αριστερή απόγνωση» στη στήλη «Ελεύθερος Σκοπευτής» της «Εφημερίδας των Συντακτών», στο φύλλο της της 31/8/2024, όπου διαβάζουμε:
«Για κάποιο διάστημα η Αριστερά απέκτησε μια αδιανόητη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ακτινοβολία, τόση που ίσως τύφλωσε πολλούς από τους χαρισματικούς ή τους άπειρους κι αδέξιους διαχειριστές της, με τα πλούσια ακαδημαϊκά και τεχνοκρατικά προσόντα, αλλά και το τρομακτικό έλλειμμα επαφής με την κοινωνία. Η συμβολή τους στην εξοικείωση της κοινωνικής πλειονότητας με τις αριστερές αξίες και την ιδέα της ριζικής κοινωνικής αλλαγής υπέρ των αδύνατων ήταν τεράστια. Αλλά εξίσου τεράστια είναι η ευθύνη τους για την εγκατάλειψη χιλιάδων ανθρώπων σ’ αυτό που αποκαλώ αριστερή απόγνωση».
Στο ίδιο άρθρο σημειώνει: «Αναρωτιέται κανείς αν […] είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στα χρόνια των μνημονίων ανταγωνίζονταν σε ριζοσπαστισμό, που στα χρόνια της διακυβέρνησης διαχειρίστηκαν θέσεις ευθύνης και διαπραγματεύτηκαν με την τρόικα κρίσιμες επιλογές».
Το ίδιο αναρωτιέμαι κι εγώ αναζητώντας τον τόπο που θα μας επιτρέψει να ξεφύγουμε απ’ την απόγνωση, αυτόν που ζητούσε ο Αρχιμήδης για να κινήσει τη Γη.
*Συνταξιούχος δημοσιογράφος, συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας