Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς οθόνη για τρεις ολόκληρες ώρες; Επιτήρηση στις Πανελλήνιες, το κινητό απαγορεύεται διά ροπάλου, μόλις έχω τελειώσει με το μοίρασμα των θεμάτων, οι υποψήφιοι έχουν ξεκινήσει να γράφουν βυθισμένοι στις σκέψεις τους μα εγώ δεν έχω τι άλλο να κάνω μέχρι να ξεκινήσουν να αποχωρούν.
Σχεδόν τους ζηλεύω έτσι που δείχνουν βαθιά απασχολημένοι, βουλιάζω σε ένα καρεκλάκι παρατηρώντας για λίγο τις φυσιογνωμίες τους και την προσπάθειά τους να διαχειριστούν το άγχος τους, αλλά μετά από λίγο σηκώνομαι πιασμένος σε δέκα μεριές. Μα πώς ζητάμε από τα παιδιά να κάθονται σε τόσο άβολα καρεκλάκια για εφτά ώρες κάθε μέρα με την επιπρόσθετη απαίτηση να κάνουν και ησυχία; Λες και μπορεί ένας έφηβος να κάνει ησυχία για εφτά συνεχόμενες διδακτικές ώρες, δοκιμάστε εσείς να κάνετε ησυχία καθισμένοι στα πιο άβολα καρεκλάκια του κόσμου, ούτε δέκα λεπτά δεν θ’ αντέξετε, εγώ τουλάχιστον δεν τα κατάφερα.
Εκοψα μερικές βόλτες μέσα στην αίθουσα πριν αποπειραθώ να ξανακαθίσω, μηχανικά το χέρι μου αναζήτησε το κινητό μου τηλέφωνο στην τσέπη του παντελονιού, γύρεψε η παλάμη μου την ηλεκτρονική συσκευή λες και ήταν η φυσική της προέκταση, τα δάχτυλά μου ήθελαν να κάνουν scroll στην οθόνη με το ίδιο σχεδόν ένστικτο που θα έξυναν τη μύτη μου αν είχε φαγούρα κι όταν η συσκευή δεν εντοπίστηκε απόμειναν να κουνιούνται αμήχανα.
Ενιωσα σαν μανιακός καπνιστής που έκοψε το τσιγάρο απότομα και ξέχασε να πάρει κομπολόι για ν’ απασχολεί τα συνηθισμένα στο κράτημα της γόπας δάχτυλά του, με φρίκη ατένιζα το τρίωρο χωρίς οθόνη που προδιαγραφόταν μπροστά μου, προσπάθησα να θυμηθώ τι κάναμε παλιότερα σε τέτοιους νεκρούς χρόνους πριν εξαρτηθούμε όλοι από τον ηλεκτρονικό μας δεσμώτη, αλλά μάταια. Σαν να μην υπήρξε ποτέ εκείνη η εποχή, σαν να γεννηθήκαμε με ένα έξυπνο κινητό τηλέφωνο, έναν φορητό υπολογιστή ή μια ταμπλέτα ως αναπόσπαστο λειτουργικό μας όργανο, και η –έστω, προσωρινή- απώλειά του μοιάζει βασανιστικός ακρωτηριασμός.
Ούτε που ξέρω πώς πέρασαν οι ώρες, μα μόλις βγήκα από την αίθουσα και παρέδωσα τα γραπτά έσπευσα αμέσως να ενεργοποιήσω το τηλέφωνό μου, ρίχτηκα με λαχτάρα στις μαζεμένες ειδοποιήσεις που κατέφθαναν κατά ριπάς και σαν τρελά κυλούσαν πάνω στην οθόνη τα στερημένα μου δάχτυλα. Κι όταν σήκωσα το βλέμμα, διαπίστωσα πως όλοι τριγύρω έκαναν ακριβώς το ίδιο πράγμα μ’ εμένα: όλων μας η πρώτη έγνοια μόλις αποχωρήσαμε απ’ την εξέταση ήταν να βυθιστούμε για μερικές στιγμές στο κινητό μας να ξεχαρμανιάσουμε και θύμιζε τεκέ το προαύλιο, έτσι που ήταν γεμάτο με στερημένους που λαχταρούσαμε την ηλεκτρονική μας τζούρα.
Κι αν χαίρει υψηλής κοινωνικής αποδοχής το ναρκωτικό μας, δεν παύει να είναι τέτοιο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας