Με την αποχή να σημειώνει αυτά τα ποσοστά και την Ακροδεξιά να επελαύνει σε Ελλάδα και Ευρώπη όπου ηττήθηκαν οι προοδευτικές δυνάμεις στο σύνολο τους (Σοσιαλιστές, Αριστερά, Πράσινοι_), κανείς δημοκρατικά σκεπτόμενος πολίτης δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος.
Το αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής κάλπης στη χώρα μας είχε ως μεγάλο νικητή, δυστυχώς, την αδιαφορία των πολιτών απέναντι στην εκλογική διαδικασία, προς τέρψη των ακραίων συντηρητικών φωνών.
Έτσι, σε μια χώρα που μέσα σε μία δεκαετία έγινε η δεύτερη φτωχότερη της Ευρώπης, ο μισός της πληθυσμός της έχει συγκεντρωθεί σε μία μόνο πόλη και ο φυσικός της πλούτος καταστρέφεται, μόλις το 39% του εκλογικού σώματος εμπιστεύθηκε κάποιο πολιτικό κόμμα στις εκλογές και δεν απείχε ή ψήφισε λευκό ή άκυρο.
Διανύουμε λοιπόν μια τεράστια κρίση υποαντιπροσώπευσης των πολιτών. Πρόκειται για μια κρίση για όλα τα κόμματα πλην της Ακροδεξιάς και κυρίως μια κρίση για την ίδια τη Δημοκρατία.
Είναι ένα μήνυμα για αυτή τη θλιμμένη πλευρά της Δημοκρατίας που πρέπει να προσεγγίσουμε και να εμπνεύσουμε ξανά. Τους ανθρώπους δηλαδή που έχουν απογοητευτεί από την πολιτική, τον τρόπο άσκησης της, την έλλειψη σοβαρότητας αλλά και ριζοσπαστικών τομών κι όχι μικροδιαχείρισης στο πλαίσιο ενός άχρωμου εκλογικού ανταγωνισμού. Αυτούς πρέπει να εκφράσουμε ξανά και να βρούμε τον τρόπο να τους δώσουμε πίσω τη φωνή που αισθάνονται πως δεν έχουν. Δεν είναι ζήτημα πολιτικών καλλιστείων αλλά θέμα έκφρασης του δημοσίου λόγου μας.
Πρέπει να υπάρξει μια σοβαρή και ολοκληρωμένη πολιτική ατζέντα, με αιχμές, που να ακουμπάει στις ανάγκες των πολιτών και να συγκρούεται με κατεστημένα συμφέροντα και αντιλήψεις. Μια πολιτική πλατφόρμα που θα μπορέσει να εμπνεύσει τον κόσμο και τις αγωνίες του και ειδικότερα τους σύγχρονους «μη προνομιούχους» που πλέον γίνονται ολοένα και περισσότεροι.
Στον αντίποδα όλων αυτών, τα κόμματα που προσπαθούν να εκφράσουν τους προοδευτικούς πολίτες δεν είχαν την αναμενόμενη πολιτική δυναμική. Από τη μια, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε και έχει όλο αυτό το διάστημα ένα εξαιρετικά θολό ιδεολογικό πρόσημο. Αντί να συζητήσει για τα μεγάλα προβλήματα της Ελλάδας και της Ευρώπης, περιορίστηκε στον τοξικό εγωισμό και την προσωπική αντιπαράθεση του αρχηγού του με τον
Πρωθυπουργό. Συζήτησαν έτσι δημόσια μόνο για τα εισοδήματά τους χωρίς όμως να συζητούν για τα εισοδήματα των Ελλήνων πολιτών, που τα βγάζουν δύσκολα πέρα.
Το ΠΑΣΟΚ, το Πολιτικό Κίνημα που άλλαξε την Ελλάδα προς το καλύτερο, το κόμμα που αγαπήθηκε υπερβολικά από τον ελληνικό Λαό και μισήθηκε σε αντίστοιχα μεγάλο βαθμό όπως συμβαίνει με όλους τους μεγάλους έρωτες στη ζωή και στην πολιτική, είχε μια ισχνή, σχεδόν αναιμική άνοδο.
Μάλιστα, τα ποσοστά του εμφανίζουν μια μεγάλη ασυμμετρία ανάμεσα στα μεγάλα αστικά κέντρα και την επαρχία. Μια ασυμμετρία που με έναν τρόπο μπορεί να ερμηνευθεί.
Το πολιτικό πρόταγμα υπερτερεί στα αστικά κέντρα σε σχέση με τις ανθρώπινες σχέσεις και τα δίκτυα επαφών της επαρχίας. Επιπλέον, οι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων ήταν αυτοί που δέχθηκαν σε μεγαλύτερο
βαθμό και τις επιπτώσεις της υπερδεκαετούς οικονομικής ύφεσης.
Για να ξαναφέρουμε λοιπόν αυτούς ανθρώπους στην κάλπη πρέπει να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους. Πρέπει να πιστέψουν πως με την ψήφο τους μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα.
Χρειάζεται για αυτό το σκοπό, ένα ριζοσπαστικό σχέδιο, μια σύγχρονη 3η Σεπτέμβρη που θα μιλά για την
επανεφεύρεση της Δημοκρατίας σε κάθε πτυχή της κοινωνικής μας ζωής.
Δημοκρατία στην Οικονομία και στην Εργασία, με την επένδυση στο μεγάλο συγκριτικό μας πλεονέκτημα, στο ανθρώπινο κεφάλαιο. Στους νέους εργαζόμενους και επιστήμονες που δεν μπορεί να μην έχουν φωνή και δικαιώματα. Με κατάργηση των απλήρωτων υπερωριών, ενίσχυση της επιθεώρησης εργασίας και επιστροφή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Ταυτόχρονη θα πρέπει να είναι και η διαμόρφωση ενός πλαισίου ανοιχτής κοινωνικής οικονομίας που θα προκρίνει την νεοφυή επιχειρηματικότητα και θα δίνει δυνατότητες σε όσους έχουν καινοτόμες ιδέες αλλά όχι χρήματα για να τις πραγματοποιήσουν μέσω της δημιουργίας μιας νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας.
Δημοκρατία στο Περιβάλλον. Με Πράσινη Ανάπτυξη, μέσα από την αξιοποίηση του τεράστιου φυσικού πλούτου της Πατρίδας μας, την παροχή κινήτρων για συγκρότηση ενεργειακών κοινοτήτων, την καταπολέμηση της ενεργειακής φτώχειας των πιο ευάλωτων νοικοκυριών και τη δίκαιη πράσινη μετάβαση για τον αγροτικό κόσμο.
Δημοκρατία στην Παιδεία με ποιοτικά Πανεπιστήμια, κρατικά και μη, πάντα όμως υπό δημόσιο έλεγχο. Εκπαιδευτικά Ιδρύματα που θα λειτουργούν ως κέντρα αριστείας, έρευνας, εξέλιξης και κοινωνικής κινητικότητας. Ένας μοχλός δηλαδή σταθερής και δίκαιης ανάπτυξης για όλους και πόλος έλξης για ανθρώπους από το εξωτερικό που θέλουν να διδαχθούν κάθε Επιστήμη στον τόπο που δίδαξε ο Αριστοτέλης ή ο Ιπποκράτης.
Δημοκρατία στην Κοινωνία με περιφρούρηση των θεσμών της Πολιτείας και υπεράσπιση του Κράτους Δικαίου. Πρόκειται για ένα δύσβατο δρόμο που δεν μπορεί να περνά μέσα από υποκλοπές συνδιαλέξεων πολιτικών και μη προσώπων ή να στιγματίζονται θετικές πρωτοβουλίες όπως η επιστολική ψήφος από σκανδαλώδεις διαρροές των προσωπικών δεδομένων των απόδημων συμπολιτών μας. Είναι ένα ανηφορικό μονοπάτι που περνά και μέσα από τη μεταρρύθμιση της ίδιας της Δικαιοσύνης με την αναθεώρηση του Συντάγματος και την παύση της αιμομικτικής σχέσης Εκτελεστικής και Δικαστικής Εξουσίας που θέλει την πρώτη να διορίζει τους επικεφαλής των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας. Είναι όμως συγχρόνως, ο μόνος δρόμος για μια ευνομούμενη Πολιτεία όπου οι κανόνες ισχύουν για όλους. Μια Πολιτεία όπου δεν την διασχίζουν χωρίς κανέναν έλεγχο, χούλιγκαν από παρακείμενα κράτη για εγκληματικό τουρισμό. Μια χώρα όπου τα σύνορα της είναι σεβαστά από όλους ως σύνορα και της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης.
Χρειάζεται ακόμη να αγωνιστούμε για μια Πραγματική Ευρωπαϊκή Δημοκρατία, με το βάθεμα της πολιτικής ενοποίησης, την επέκταση των θεσμών αντιπροσώπευσης, διαφάνειας και λογοδοσίας σε όλα τα ευρωπαϊκά fora, τη φορολογική ενοποίηση της ένωσης και την ενίσχυση της κοινοτικής αλληλεγγύης στα μεγάλα ζητήματα που βασανίζουν την κοινή Ευρωπαϊκή μας Πατρίδα όπως η Κλιματική Κρίση και η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να λύσουμε τα μεγάλα προβλήματα του παρόντος για να φτάσουμε να λύσουμε το μεγάλο πρόβλημα του μέλλοντος της χώρας μας που ήταν και παραμένει το δημογραφικό ζήτημα. Να δώσουμε δηλαδή την ευκαιρία στους νέους ανθρώπους να ζήσουν, να δημιουργήσουν οικογένειες και να
προκόψουν στον τόπο που γεννήθηκαν.
Αυτή τη θλιμμένη πλευρά της Δημοκρατίας, τους ανθρώπους που προτιμήσαν να μείνουν σκεπτικοί αντί
να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές πρέπει να ξανακερδίσουν οι προοδευτικές δυνάμεις με προγραμματικές
συγκλίσεις και ένα ολιστικό σχέδιο για την Ελλάδα που αγαπάμε. Όχι για να ξαναβρεθούν οι παράγοντες και τα στελέχη του ενός ή του άλλου κόμματος μεταξύ τους αλλά για να συναντηθεί η Δημοκρατική Παράταξη με τους πολίτες και να γίνει Μεγάλη ξανά.
Γιατί όπως έχει αποδείξει η Ιστορία, ισχυρή Δημοκρατική Παράταξη σημαίνει ισχυρή Δημοκρατία. Και ισχυρή
Δημοκρατία σημαίνει Ισχυρή Ελλάδα.
Για αυτήν την Ελλάδα και για το χαμόγελο αυτών των απογοητευμένων συμπολιτών μας έχουμε χρέος να
παλέψουμε.
*Ο Μιχάλης Κορδαλής είναι Δικηγόρος, Μέλος της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας