«Μια κοινωνία δεν είναι ισχυρή παρά μόνο όταν βγάζει την αλήθεια στο άπλετο φως του ήλιου»
Εμίλ Ζολά
Στην καθημερινότητα λαμβάνουν χώρα πολλές επιτυχημένες πράξεις, σε όλα τα πεδία ανθρωπίνων κινητικοτήτων (μικρότερων και μεγαλύτερων)... Αν έχουμε τη διάθεση και το χρόνο, αλλά και την ευθυκρισία και την ικανότητα να βλέπουμε πέρα από τον εαυτό μας, μπορούμε να τις αντιληφθούμε. Μάλλον εκεί εστιάζουμε συνήθως, είτε είμαστε ενεργητικοί, είτε παθητικοί «συμμέτοχοι». Όμως, το βάθος των κινήτρων της κάθε επιτυχημένης πράξης κρίνει τους όρους του παιχνιδιού. Γιατί μπορεί κάποια πράξη να αποδειχθεί εύστοχη, αλλά το κίνητρό της να είναι «βρόμικο», επομένως να «χαλάσει» ο καμβάς παρά τη (δεδομένη) αρχική επιτυχία.
Το πρόσκαιρο δημιουργεί εντυπώσεις, αλλά σε μάκρος χρόνου μπορούμε να αποτιμήσουμε κάτι για την ουσία του. Γιατί και «στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό» και πρέπει να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε ποιες γενικότερες επιδράσεις επέφερε κάτι. Το έχω πει, εξάλλου, πολλάκις στο παρελθόν πως για μένα παίζει ρόλο το είδος των επιτυχημένων ατόμων σε κάθε κοινωνία για να ξέρουμε τι κοινωνία έχουμε. Γιατί όταν έχεις εξουσία, τότε δείχνεις πραγματικά ποιος είσαι. Φυσικά δεν υποτιμώ τον έλεγχο που οφείλουν να ασκούν οι «απ΄ έξω», ο οποίος κατ' εμέ πρέπει να είναι συνεχής, «εξαντλητικός», ακόμα και «ενοχλητικός» κάποιες φορές. Στη θεωρία τουλάχιστον, γιατί στην καθημερινότητα παλεύουμε πολύ για να τα δούμε όλα αυτά, ειδικά με όρους που να αλλάζουν ριζικά τους συσχετισμούς...
Από την άλλη, όσο δεν μπορούμε να καθορίσουμε τα κίνητρα του κάθε ατόμου που αποφασίζει για τις τύχες άλλων σε οποιονδήποτε τομέα, οφείλουμε στον εαυτό μας να τα κατανοήσουμε έγκαιρα και να προσαρμοστούμε ανάλογα. Μην υποτιμάμε τους καμβάδες και μην νομίζουμε πως τα περιθώρια κινήσεων σε «σκάρτους» χώρους είναι πολλά. Οι καλύτερες προθέσεις, οι πιο τίμιες και οι πιο αποδοτικές ενέργειες, ακυρώνονται εκεί που τα ευρύτερα περιβάλλοντα είτε δυσλειτουργούν, είτε για τον οποιονδήποτε λόγο είναι παραδομένα σε κάποιο είδος δυσθυμίας. Οι μονάδες έχουν το δικαίωμα του αυτοκαθορισμού, πάντα όμως γνωρίζοντας πως δεν είναι μόνες τους...
Αν θέλει κάποιος να κάνει μία εκτίμηση για το τι Ελλάδα θα υπάρχει τα επόμενα χρόνια δεν έχει παρά να κοιτάξει τις συνήθειες και τις τεχνοτροπίες των γενιών που προθερμαίνονται ήδη να αναλάβουν σύντομα τα ηνία. Γιατί όλα έχουν συνέχεια, επομένως και η κοινωνία. Δεν γίνεται να αδιαφορούμε για το μέλλον του καμβά πάνω στον οποίο αναπτύσσουμε τις όποιες δραστηριοποιήσεις μας...
Και πού καταλήγουμε; Όλα είναι μία μάχη, μία διαρκής μάχη του «καλού» με το «κακό» θα έλεγα, κινδυνεύοντας κάπως να χαρακτηριστώ απλοϊκός... Δεν μπορώ να πω πως είμαι αισιόδοξος, ούτε όμως και τα βάφω όλα μαύρα. Κρατάω τις κόκκινες αποχρώσεις του εσώτερου είναι μου και συνεχίζω κι εγώ -όπως όλοι μας άλλωστε- τα σλάλομ ανάμεσα στις πτυχές του «καλού» και του «κακού». Κάποια στιγμή αποκτούμε δεξιότητες (που δεν τις περιμέναμε εξαρχής...) και έτσι δεν έχουμε πρόβλημα για το επόμενο σημείο όποιο και να είναι...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας