Επειτα από έναν χρόνο ξαναβρέθηκα στην Αθήνα, στη γειτονιά των Εξαρχείων. Η μνήμη επέστρεψε στην αθηναϊκή φοιτητική περίοδο. Τι όμορφο, να διαπιστώνεις –παρ' όλο τον χρόνο που κύλησε– ότι πολλά πράγματα, οι άνθρωποι, η ζωή της γειτονιάς, οι χώροι, οι δρόμοι, παραμένουν όπως ήταν τότε. Αντέχουν στην τριβή και στη φθορά που φέρνουν ο χρόνος και οι άνθρωποι. Επιστρέψαμε στην επαρχία κι ήρθαν τα παιδιά στη θέση μας. Συνεχίζουν το νήμα από κει που το αφήσαμε, πηγαίνουν παρακάτω, καλυτερεύουν ό,τι βρήκαν.
Τώρα βρήκα ελεύθερο τον λόφο του Στρέφη από λαμαρίνες και ανθρωποφύλακες. Να τι μπορεί να κάνει μια αλλαγή στη διοίκηση του δήμου. Αυτό το ευχάριστο γεγονός οφείλεται κυρίως στη δράση των ανθρώπων της γειτονιάς των Εξαρχείων. Οι οποίοι συνεχίζουν την προσπάθεια για να παραμείνει ανθρώπινη η περιοχή τους.
Περπατώ στους δρόμους, αρκετοί από τους οποίους είναι πεζόδρομοι. Μπαίνω στο παρκάκι της Τσαμαδού –δημιούργημα των κατοίκων–, επισκέπτομαι τα βιβλιοπωλεία, καταλήγω στα σκαλάκια στη γωνία Εμ. Μπενάκη και Καλλιδρομίου. Για δεκάδες χρόνια οι νέοι στα χρόνια και στην ψυχή συναντιούνται, συνομιλούν, παίζουν μουσική, διαβάζουν, κάνουν παρέα. Είναι σαν την αλάνα των χωριών. Εκεί στοχεύουν όσοι μιλούν για ανάπτυξη, για εξέλιξη και πρόοδο. Θέλουν να αλλάξουν, να εξοβελίσουν τις καθημερινές, ανθρώπινες σχέσεις.
Αργά το βράδυ καθόμαστε σ' ένα, από τα τόσα, όμορφο στέκι. Απολαμβάνουμε τις ρακές και τα καλούδια του μαγαζιού. Από μακριά έρχεται σιγά σιγά ο ήχος μιας πολυφωνικής μουσικής. Απορείς, τι είναι, ποιοι παίζουν; Και να, εμφανίζονται από τη γωνία οι μουσικοί. Τους μετράς και μένεις ενεός. Δεν είναι ούτε δυο ούτε τρεις. Οχτώ μουσικοί σχηματίζουν την μπάντα του δρόμου, με έγχορδα, κρουστά, πνευστά, ακορντεόν, ακόμα και γκάιντα. Ολο κέφι, ζωντάνια και με τη δροσιά των νιάτων περιφέρονται ανάμεσα στα τραπέζια, στους θαμώνες. Βγαίνουν από τη μια πόρτα στο πεζοδρόμιο, μπαίνουν από την άλλη. Τραγουδάμε όλοι μαζί, ευφραινόμαστε, φτεροκοπούν τα μέσα μας με την αναπάντεχη συνάντηση. «Είμαστε οι σουρλουλού», αναφωνούν φεύγοντας. Η μόνη ερμηνεία της λέξης, που ισχύει στην περίπτωση της μπάντας, είναι ότι τριγυρίζουν. Οχι άσκοπα κι επιπόλαια, αλλά σκορπώντας μουσικές στα στέκια και στους δρόμους της γειτονιάς. Δεχόμαστε και την αρχική, βενετσιάνικη σημασία της λέξης· γκιώνης.
Ο γκιώνης συνεχίζει να κελαηδά στον λόφο του Στρέφη. Αντέχει τις επιθέσεις των ονομαζόμενων «μεταρρυθμιστών», συντροφεύει τους κατοίκους της περιοχής και χαιρετά τους επισκέπτες της. Στέλνει μήνυμα ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, συντροφικότητας. Ανακατεύεται με τους ανθρώπους, συνοδεύει τις μουσικές τους, αγωνιά για το αύριο της περιοχής. Μας καλεί τα βραδινά να πορευτούμε μαζί του.
*Συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας