Η προσπάθεια της Λεπέν να μετατρέψει έστω και σε επικοινωνιακό επίπεδο την Ακρα Δεξιά σε Πατριωτική Δεξιά με αναφορές στον Ντε Γκολ ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια με τη μετονομασία του «Εθνικού Μετώπου» σε «Εθνικό Συναγερμό», ώστε να θυμίζει τον «Συναγερμό του Γαλλικού Λαού» που ίδρυσε ο Στρατηγός το 1947.
Η Λεπέν έκανε τις τελευταίες ημέρες ακόμη μία τολμηρή κίνηση: δήλωσε ότι θα παραστεί στον ενταφιασμό των λειψάνων του Μισάκ Μανουκιάν στο Πάνθεον, που είναι ο ύψιστος φόρος τιμής για τους ήρωες που δίνουν τη ζωή τους για την πατρίδα.
Ο Μανουκιάν, Αρμένιος που γεννήθηκε στη σημερινή Τουρκία, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Γαλλία όπου ανεδείχθη στέλεχος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος με τομέα ευθύνης τους μετανάστες.
Συνελήφθη για την αντιστασιακή δράση του από τη δωσιλογική κυβέρνηση Πετέν, παραδόθηκε στην Γκεστάπο και στη συνέχεια τουφεκίστηκε.
Η πρόθεση της Λεπέν να τιμήσει έναν ήρωα της Αντίστασης, μετανάστη και στέλεχος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, έχει προκαλέσει θύελλα στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας, με την Αριστερά να την κατηγορεί για μεταμφίεση, αλλά και με φωνές από τον δικό της χώρο να μιλούν για επικίνδυνη μετάλλαξη.
Πρόκειται για μια παγκόσμια πρώτη, καθώς οι πιο τολμηρές πολιτικές συγκλίσεις μέχρι στιγμής αφορούσαν συνεργασία τάσεων και συνιστωσών της Αριστεράς με κόμματα της Λαϊκής ή και της Λαϊκιστικής Δεξιάς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Αργεντινή με τους περονιστές της Αριστεράς, που υπήρχαν ως οργανωμένη τάση σε ένα κόμμα ο ηγέτης του οποίου Χουάν Περόν δεν έκρυβε τον θαυμασμό του για τον Μουσολίνι και τον Φράνκο.
Στη Γαλλία δίπλα στη σκληρή αντικομμουνιστική αλλά και εθνικοπατριωτική παράταξη του Ντε Γκολ προέκυψε ένας ρευστός πολιτικός χώρος που αυτοπροσδιοριζόταν ως «Γκολικοί της Αριστεράς».
Η Λεπέν επιχειρεί το αδιανόητο: διεκδικεί με τη μετονομασία του κόμματός της την πολιτική κληρονομιά του Ντε Γκολ που συγκρούστηκε με την Ακροδεξιά τόσο στη διάρκεια της Κατοχής όσο και την εποχή του πολέμου στην Αλγερία.
Η απότιση φόρου τιμής στον Μανουκιάν, ξένο μετανάστη και στέλεχος του ΓΚΚ, από την ηγέτιδα της Ακροδεξιάς φωτίζει τη ρευστότητα του πολιτικού τοπίου στη Γαλλία.
Στη γειτονική Ιταλία, η πρωθυπουργός Μελόνι και ο Σαλβίνι διεκδικούν την πολιτική κληρονομιά του Μουσολίνι και χρησιμοποιούν μια παρωχημένη αντικομμουνιστική ρητορική.
Μένει να δούμε πού θα σταθεροποιηθεί το στίγμα της Εναλλακτικής στη Γερμανία.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας