Για μια Δημοκρατική Επανάσταση

Η καταστροφή, που έχει υποστεί η Θεσσαλία σε ό,τι αφορά τις καλλιέργειες, την κτηνοτροφία, τις υποδομές, τη σταθερότητα ορεινών όγκων και τις διαδρομές των υδάτων, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί μόνο με αποζημιώσεις ή με μειώσεις του κόστους παραγωγής. Δεν αρκεί να αντισταθμιστούν απώλειες εισπράξεων ή ζωικού κεφαλαίου ή ακόμα να αναπροσαρμοστούν οι τιμές αναλώσιμων, καθώς οι επιπτώσεις του Daniel είναι πολύ πιθανόν να επαναληφθούν στο ορατό μέλλον και μάλιστα να εμφανιστούν με εντονότερα χαρακτηριστικά.

Η προστασία των αγροτών, των κτηνοτρόφων και των κατοίκων εν γένει απαιτεί παρεμβάσεις που αφορούν τις υποδομές, ειδικότερα σχετικά με τη διαχείριση των υδάτων, αν και όχι μόνο, την προστασία των κατοικιών, την αναδιάρθρωση και μετατόπιση των καλλιεργειών, την προστασία της κτηνοτροφίας και την οργάνωση της ενεργειακής μετάβασης σε τοπικό επίπεδο. Το σύνολο αυτών των παρεμβάσεων απαιτούν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που θα εμπλέξει φορείς του Δημοσίου και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αλλά επειδή θα πρόκειται για νέες πολιτικές, που νέοι θεσμοί θα χρειαστεί να επεξεργαστούν, οι οποίες θα επιδιώκουν την υλοποίηση πολλών διαφορετικών διαρθρωτικών αλλαγών, θα χρειαστεί να δοθεί η δυνατότητα στους αγρότες, τους κτηνοτρόφους και τους κατοίκους εν γένει να εγκρίνουν και να υποστηρίξουν, επομένως, αυτές τις νέες πολιτικές κατά τη φάση της επεξεργασίας τους.

Γνωρίζουμε ότι η νεοφιλελεύθερη στρατηγική, η πίστη στις ανύπαρκτες θαυματουργές αρετές της αγοράς, που ενισχύεται από την κυριαρχία των πελατειακών σχέσεων πολιτικών και επιχειρηματιών, αλλά και από την κινητοποίηση των κρατικών πολιτικών προς όφελος του κεφαλαίου γενικώς, και του τραπεζικού κεφαλαίου ειδικότερα, έχει αρνητικά αποτελέσματα σε ό,τι αφορά την παραγωγή αγαθών, την παραγωγή υπηρεσιών, το βιοτικό επίπεδο και την απασχόληση. Την περίοδο των μνημονίων, που οδήγησε σε αυτές τις υποχωρήσεις και στη διεύρυνση των ανισοτήτων, ακολούθησαν οι καταστροφές στη Θεσσαλία, οι οποίες είναι αποτέλεσμα, όπως αλλού, της κλιματικής αλλαγής, και είναι η θεαματική απόδειξη του γεγονότος ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα εποχή της ιστορίας της Γης και της ανθρωπότητας.

Μετά τα πλήγματα που υπέστη η ελληνική κοινωνία από τα μνημόνια, στα οποία προστίθεται η λυσσαλέα νεοφιλελεύθερη επίθεση της δεξιάς διακυβέρνησης, έρχεται η εποχή της κλιματικής αλλαγής, κατά την οποία πρέπει να αλλάξει ριζικά η παραγωγή ενέργειας, με την κατάργηση των ορυκτών καυσίμων, να αλλάξει η χάραξη και η αξιοποίηση της ροής των υδάτων, η χωροθέτηση καλλιεργειών και τα είδη των καλλιεργειών, οι διαστάσεις και η γεωγραφική κατανομή της κτηνοτροφίας, η τοποθέτηση και η αντοχή των υποδομών, η τοποθέτηση των κατοικιών στα πεδινά και στις ορεινές περιοχές. Η πραγματοποίηση τόσο ισχυρών και συνδυασμένων παρεμβάσεων δεν μπορεί να προκύψει σε μια οικονομία της αγοράς, δηλαδή χωρίς να υπάρχουν θεσμοί ικανοί να τις σχεδιάσουν και να τις υλοποιήσουν, ενώ υπάρχουν αξιόλογοι επιστήμονες στα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα που δεν είναι κατά κανόνα ενταγμένοι σε τέτοιες δομές.

Πρέπει να πραγματοποιηθεί στην ελληνική κοινωνία μια Δημοκρατική Επανάσταση, να δημιουργηθούν σε τοπικό αλλά και εθνικό επίπεδο δομές δημοκρατικού σχεδιασμού έργων και δραστηριοτήτων, που να απαντούν στο σύνολο των αναγκών, νέων και παλαιών, και να προσφέρουν τη δυνατότητα στον πληθυσμό να εγκρίνει, ή να τροποποιήσει, τις προτάσεις ενός τοπικού σχεδίου που καταθέτει μια ομάδα σχεδιασμού με ισχυρή συμμετοχή επιστημόνων, καταργώντας τις πελατειακές σχέσεις πολιτικών και ιδιωτών και οικοδομώντας σταθερές σχέσεις αλληλεγγύης στις τοπικές κοινωνίες. Πρέπει να γίνει συνείδηση των πληθυσμών το γεγονός ότι μπροστά στην πολλαπλότητα των αναγκών και την επείγουσα κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον δημοκρατικό σχεδιασμό.

Η ιδέα ότι ο σχεδιασμός της παραγωγής αγαθών ή της προσφοράς υπηρεσιών είναι αδύνατος, λόγω της πολλαπλότητας και πολυπλοκότητας των μεγεθών και των πληροφοριών που πρέπει να συγκεντρωθούν και να αξιοποιηθούν, είναι μια από τις βάσεις του νεοφιλελευθερισμού. Στον σημερινό κόσμο όμως ο σχεδιασμός δεν αφορά το σύνολο των μικρών επιχειρήσεων μιας γειτονιάς, αλλά τη συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων της διεθνούς οικονομίας. Οι επιχειρήσεις αυτές έχουν διαστάσεις και επεξεργάζονται πολυετή σχέδια, ώστε να μην έχουν τη δυνατότητα να οργανώσουν την παραγωγή και τη λειτουργία τους χωρίς ένα λεπτομερές σχέδιο, το οποίο μάλιστα υλοποιείται. Το να μεταφερθούν τέτοιες μέθοδοι έξω από τις μεγάλες επιχειρήσεις και να εφαρμοστούν σε τοπικές κοινωνίες είναι κάτι απολύτως εφικτό. Πρόκειται για μια επανάσταση, η οποία είναι εφικτή γιατί οι κοινωνίες αυτές μπορούν να αξιοποιήσουν επιστημονικό προσωπικό ικανό να κατανοήσει τα προβλήματα και τις δυνατότητες και να προτείνει λύσεις, ενώ ο πληθυσμός, ιδιαίτερα οι νέοι, είναι κατά κανόνα φορείς της Γενικής Διάνοιας και είναι ικανοί να κατανοήσουν και να αξιολογήσουν αυτές τις λύσεις.

Ολες οι κοινωνίες είναι σήμερα ικανές να διεκδικήσουν και να αξιολογήσουν ορθολογικές κατευθύνσεις άσκησης πολιτικών, αρκεί να κάνουν τις κατάλληλες επιλογές με έμφαση κυρίως στην ισότητα και τη δικαιοσύνη. Απέναντι σε ολιγαρχίες που όχι μόνο ενισχύουν την ανισότητα και τη φτώχεια, αλλά θέτουν εμφανώς σε κίνδυνο τη ζωή ολόκληρων πληθυσμών, παραμελώντας την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Η προστασία των κοινωνιών μέσω επειγουσών Δημοκρατικών Επαναστάσεων, που πρέπει άμεσα να προετοιμαστούν, αποτελεί επιπλέον την οδό για την ανασυγκρότηση της Αριστεράς.