Για πολλούς η αλλαγή του κλίματος εξακολουθεί να μοιάζει με ένα απόκρυφο παγκόσμιο ζήτημα, πολύ απομακρυσμένο από την καθημερινή ζωή για να φτάσει στο επίπεδο του επείγοντος. Η αλλαγή του κλίματος όμως δεν είναι πρόβλημα κάποιου άλλου, είναι ένα ζήτημα με οξείες και χρόνιες επιπτώσεις που επηρεάζουν τον καθένα μας, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, τις μελλοντικές γενιές.
Οι συνεχείς αλλαγές του κλίματος αυξάνουν το τρέχον και το μελλοντικό κόστος, προκαλώντας νέες πιέσεις στη βραχυπρόθεσμη αντίδραση έκτακτης ανάγκης αλλά και στις μακροπρόθεσμες επενδύσεις και στην οικονομική ανάπτυξη. Πλέον αυτά που τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων εμφάνιζαν ως «έκτακτα γεγονότα» έχουν γίνει χρόνια προβλήματα, η αντιμετώπιση των οποίων απαιτεί μια θεμελιωδώς διαφορετική προσέγγιση από τον τρόπο που οι περισσότεροι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής σκέφτονται επί του παρόντος για την κλιματική αλλαγή.
Ποτέ η καταστροφική δύναμη της κλιματικής αλλαγής δεν αποκαλύφθηκε τόσο ευρέως σε ολόκληρο τον κόσμο όσο τα τρία τελευταία χρόνια. Οι καύσωνες, οι πλημμύρες, οι πυρκαγιές, οι σφοδροί άνεμοι που παρέσυραν τα πάντα στο πέρασμά τους, έδωσαν την ευκαιρία στους ανθρώπους να κατανοήσουν από πρώτο χέρι την αγριότητα και τον αντίκτυπό της. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σήμερα η αίσθηση του μακρινού που χαρακτήριζε την αντίληψη των ανθρώπων για την κλιματική καταστροφή έχει γίνει προσωπική τραυματική εμπειρία, η οποία επιτάσσει τη λήψη μέτρων που θα περιορίζουν τις ολέθριες επιπτώσεις της. Αλλά το αν μια εκτεταμένη καταστροφή ωθήσει τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς ηγέτες να δράσουν πιο δυναμικά για το κλίμα, συμπεριλαμβανομένης της προσαρμογής, παραμένει ένα ανοιχτό ερώτημα.
Η κλίμακα των κλιματικών καταστροφών που ενέσκηψαν κατά τη διάρκεια αυτού του έτους επιβεβαιώνει ότι δεν αρκεί πλέον οι κυβερνήσεις να επικεντρωθούν στον μετριασμό, αλλά θα πρέπει να επιταχύνουν τις δράσεις οι οποίες θα στοχεύουν στην προσαρμογή και στην αναβάθμιση των υποδομών, που εξασφαλίζουν ανθεκτικότητα απέναντι στα ακραία καιρικά φαινόμενα. Τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει επικίνδυνα και αν δεν γίνουν έγκαιρα οι κατάλληλες προσαρμογές, τότε οι καταστροφικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής θα συντρίψουν ζωές, μέσα διαβίωσης και κοινότητες σε όλο τον κόσμο.
Αυτό που ίσως θα μπορούσε να πιέσει τις κυβερνήσεις να αναλάβουν δράση είναι η τεράστια απειλή που αντιπροσωπεύει η κλιματική αλλαγή στην ανθρώπινη υγεία. Δυστυχώς δεν πρόκειται για θεωρητικό κίνδυνο, αλλά για πραγματικότητα την οποία επιβεβαιώνουν τα επιστημονικά μοντέλα που δείχνουν ότι τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη. Ο συνδυασμός τοξικών ρύπων, θερμότητας και υγρασίας είναι ιδιαίτερα θανατηφόρος. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, οι ασθένειες που μεταφέρονται από έντομα-φορείς μοιάζουν πιο πιθανό να πολλαπλασιαστούν καθώς επεκτείνονται τα ενδιαιτήματα των κουνουπιών.
Ολες αυτές οι υγειονομικές βόμβες που στοχεύουν στην ανθρώπινη ζωή κάνουν ακόμα και τους πλέον αδιάφορους να αντιλαμβάνονται την επιτακτική ανάγκη επενδύσεων στην προσαρμογή των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης στις περιβαλλοντικές αλλαγές που έχουν ήδη αρχίσει και θα ακολουθήσουν. Με απλά λόγια, οι πολιτικές ηγεσίες τού σήμερα θα πρέπει να πάρουν αποφάσεις για το αύριο και κυρίως να επενδύσουν σε αυτές, ώστε να αποτρέψουν τις υγειονομικές κρίσεις που διαφαίνονται στον ορίζοντα.
Η φύση της απόφασης της κατανομής των πόρων αναδεικνύει εύλογα ερωτήματα όπως: ποιοι θα απολαμβάνουν τις υπηρεσίες υγείας; Αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν γι’ αυτές; Θα επιβληθούν αποκλεισμοί ή θα εφαρμοστεί ένα καθολικό σύστημα περίθαλψης; Πώς θα χρηματοδοτηθούν οι επενδύσεις στην υγεία; Ποιος θα αναλάβει το βάρος;
Αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, σύμφωνα με τις οποίες μέχρι το 2030 το 42% του παγκόσμιου πληθυσμού είτε δεν θα έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, είτε δεν θα είναι σε θέση να τις αντέξει οικονομικά, τότε όλα δείχνουν ότι οι πολιτικές ελίτ έχουν ήδη δώσει απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα: αντί να επενδύσουν στη δημόσια υγεία και στην καθολική παροχή υπηρεσιών υγείας, επέλεξαν πολιτικές που βασίζονται σε αποκλεισμούς.
Η εμπειρία από τα μνημόνια είναι αδιάψευστος μάρτυρας για τις επιπτώσεις της λιτότητας στις πολιτικές υγείας. Η μεγάλη διαφορά όμως ανάμεσα στην εποχή των μνημονίων και στην εποχή της κλιματικής κρίσης εντοπίζεται στον χρόνο. Η μία περίοδος είχε αρχή και τέλος, ενώ για την άλλη το μόνο που γνωρίζουμε είναι η αρχή. Και το ερώτημα είναι: έχει το δικαίωμα μια κυβέρνηση που εκλέγεται για να διαχειριστεί τις τύχες των ανθρώπων για μία τετραετία να επιβάλλει αυτό που θεωρεί «σωστό» και «πρέπον» για πολλές δεκαετίες;
Δημοσιογράφος, συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας