Αυτοεξυπηρετούμενο σύστημα

«Δεν έχω νεύρα, έχω δίκιο» αναφώνησε, προφανώς εν μέσω συνωστισμού νεύρων, προφανώς πλήρως δικαιολογημένων, μια κυρία το πρωί στην Εφορία. Εως εκείνη τη στιγμή, περίμενε υπομονετικά στην ουρά να φτιάξει το «σύστημα», όχι των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά των ηλεκτρονικών υπολογιστών των δημοσίων υπαλλήλων, που είχε «πέσει» για πολλοστή φορά, ανεβάζοντας την πίεση όσων περίμεναν (πολιτών, όχι υπαλλήλων).

Σύμφωνα, μάλιστα, με νόμο που έχει ψηφιστεί παλαιότερα, απαγορεύεται να γίνονται χειρόγραφα οι δοσοληψίες εγγράφων, αιτημάτων κ.λπ., οπότε χωρίς «σύστημα» δεν έχει «εξυπηρέτηση». Διότι η συστημική εξυπηρέτηση εξυπηρετεί μόνο αν το σύστημα λειτουργεί. Αλλιώς, είναι σαν να προδίδει τον εαυτό της. Αρα και όσους την έχουν εξυπηρετήσει. Δηλαδή, συγκεκριμένους πολιτικούς και συγκεκριμένους πολίτες που εξυπηρετήθηκαν για να μπορέσουν και αυτοί με τη σειρά τους να εξυπηρετήσουν το σύστημα. Και κάπως έτσι, κλείνει ο κύκλος.

«Ημουν για χρόνια διευθύντρια σε υπουργείο και απαιτώ να εξυπηρετήσετε την ανιψιά μου που θέλει να βγάλει ΑΜΚΑ» αναφώνησε ετέρα κυρία, στην ίδια Εφορία, το ίδιο πρωί. Ηθελε, μάλιστα, σώνει και ντε, να μπει πρώτη στην ουρά «για να μην περιμένει, μικρό κορίτσι» (η ανιψιά, όχι η κυρία).

Αυτό ήταν! Η πρώτη κυρία ξέχασε ότι ήταν «κυρία» και άρχισε να κατεβάζει ό,τι θυμόταν από τα νιάτα της σε πορείες και συλλαλητήρια μαζί με όσα έχει ακούσει να λέει ο άντρας της, κάθε φορά που χάνει η ομάδα του στο ποδόσφαιρο. (Αυτό πάλι το μπέρδεμα πολιτικής ανάλυσης με όρους ποδοσφαιρικής φρασεολογίας δεν έχω μπορέσει να το καταλάβω ακόμη).

- Πού πάτε κυρία μου με την ανιψιά σας αγκαζέ;

- Εσείς τι συγχίζεστε;

- Τι συγχίζομαι; Θα αστειεύεστε βέβαια... Τόσους αγώνες κάναμε. Δεν φοβηθήκαμε τους χουντικούς, θα φοβηθούμε μια πρώην διευθύντρια υπουργείου; Και για να ’χουμε καλό ρώτημα, σε ποιο υπουργείο ήσασταν; Στο «καθιστικής ανασυγκρότησης»;

- Παρακαλώ να ανακαλέσετε. Σας ακούει και μικρό παιδί.

- Ποιο μικρό παιδί, κυρά μου; Ολόκληρη γαϊδούρα, θα πάει να ψηφίσει μεθαύριο τους ίδιους που σας κάνανε ανθρώπους και μας πατάτε χάμω.

Τη συνέχεια δεν θα τη συμπεριλάβω στο κείμενο, γιατί θέλω να πιστεύω ότι εφημερίδες διαβάζουν και μικρότερα παιδιά, τα οποία δεν χρειάζεται να μάθουν από τώρα να σκέφτονται πολιτικά, με ποδοσφαιρικούς όρους. Πόσω μάλλον δυο μέρες πριν από τις εκλογές. Και καλά θα κάνουν να θυμίσουν στους ενήλικους γονείς και παππούδες τους, που θα πάνε να ψηφίσουν, τι σημαίνει «αυτοεξυπηρετούμενο σύστημα», γιατί σε λίγα χρόνια θα είναι τα ίδια στη θέση της κυρίας τού «δεν έχω νεύρα, έχω δίκιο». Και όπως κι εκείνη, ούτε κι αυτά θα μπορούν να τό ’βρουν.