Η προσομοίωση της οικουμενικής κυβέρνησης...

Την προηγούμενη εβδομάδα παρακολουθήσαμε το πρώτο debate γι' αυτές τις εκλογές. Ένα debate «σούπα», λόγω της διαδικασίας που αποφασίστηκε και τηρήθηκε. Με παράλληλους μονολόγους, με μάγκικες κοκορομαχίες και χωρίς καμία απάντηση στα ουσιαστικά που απασχολούν τον Έλληνα πολίτη. Υπήρχε όμως ένα ποιοτικό χαρακτηριστικό σε αυτό το debate που ίσως θα πέρασε από πολλούς απαρατήρητο.

Κατά τη γνώμη μου, το εν λόγω debate προέβαλε κατά μία έννοια μια προσομοίωση της επιδιωκόμενης, από τα εγχώρια και ξένα κέντρα «αποφάσεων», πολιτικής πραγματικότητας μετά τις εκλογές. Μια προσομοίωση για το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει μελλοντικά μια οικουμενική κυβέρνηση μεταξύ των κομμάτων εξουσίας, αλλά και των άλλων κομμάτων «δορυφόρων» της διαπλοκής... Μια κυβέρνηση τύπου Παπαδήμου...

Ταξιδεύοντας λοιπόν στον χρόνο, κάποιους μήνες μετά τις εκλογές και με την υπόθεση ότι θα έχει σχηματιστεί οικουμενική κυβέρνηση, θα διαπιστώναμε ότι η χώρα διαθέτει, πέραν των προβλημάτων της, μια οικουμενική κυβέρνηση άχρωμη, άφυλη, μια κυβέρνηση σούπα εν ολίγοις.

Χωρίς να μπορεί να συνεννοηθεί, να δουλέψει και κυρίως να διεκδικήσει στη διαπραγμάτευση τα σημαντικά για τη χώρα, όπως η βιωσιμότητα του χρέους, τα κόκκινα δάνεια, αλλά και τα απαραίτητα ισοδύναμα που απαιτούνται για την ελάφρυνση των βαρών στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Μια κυβέρνηση άνοστη, χωρίς χαρακτήρα και ιδεολογικό προσανατολισμό, που μέσω της ανοησίας, της πολυφωνίας και τελικά της ασυνεννοησίας, θα έδινε το δικαίωμα στους δανειστές να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στη συνεχή διαπραγμάτευση αυτής της συμφωνίας.

Ακριβώς όπως συνέβαινε όλα τα προηγούμενα χρόνια, με εξαίρεση το επτάμηνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που έδωσε μια άνευ προηγουμένου μάχη και κατάφερε να ταρακουνήσει την Ευρώπη και να ανατρέψει τα δεδομένα που ίσχυαν στα κέντρα αποφάσεων των Βρυξελλών.

Ανατροπή ίδια με αυτήν του Παναγιώτη Λαφαζάνη, με αρνητικό όμως πρόσημο, που αντί να συνεχίσει να δίνει τον αγώνα στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε να ανατρέψει την πρώτη αριστερή κυβέρνηση –μετά από 71 χρόνια, όταν και σχηματίστηκε η λεγόμενη «κυβέρνηση του βουνού» από το ΕΑΜ– μόνο και μόνο για να εκπληρώσει το προσωπικό του καπρίτσιο να τον αποκαλούν κ. πρόεδρο.

Επιστρέφοντας λοιπόν στο σήμερα, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, έχουμε τα εξής δεδομένα. Έχουμε μια Ν.Δ. που αντιπροσωπεύει το παλιό, τα σκάνδαλα, το σύστημα διαπλοκής και τις πολιτικές επιλογές που κατέστρεψαν τη χώρα με μπροστάρη τον κ. Μεϊμαράκη, ο οποίος –σαν άλλος μάγκας που βγήκε για σεργιάνι και για τσαμπουκά- αδυνατεί να αντιμετωπίσει τον Αλέξη Τσίπρα με πολιτικά επιχειρήματα και καταφεύγει σε πεζοδρομιακούς χαρακτηρισμούς και κουτσαβάκικες συμπεριφορές.

Έχουμε το Πασοκο-ποτάμι, ως έναν και αδιαίρετο επί της ουσίας σχηματισμό, που εκφράζει τη διαχρονική λαμογιά, το ρουσφέτι, την αρπαχτή και τις μεγάλες μπίζνες –ληστείες των εργολάβων, του Χρηματιστηρίου και των βαλιτσών, εις βάρος του ελληνικού λαού.

Σε αυτήν τη «σούπα», λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να συμμετέχει. Πολύ απλά γιατί επιζητά την κάθαρση, όπως στις αρχαίες τραγωδίες, απέναντι σε όλους αυτούς που φάγανε από το μεδούλι του ελληνικού λαού, βγάζοντας τα λεφτά τους παράνομα στο εξωτερικό και που σήμερα φιγουράρουν στις ατέλειωτες λίστες της διαπλοκής.

Απέναντι στους καναλάρχες και τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, που για δεκαετίες τώρα χρησιμοποιούν τις δημόσιες συχνότητες και τις φυλλάδες τους, προκειμένου με τον φόβο να εκβιάσουν και να παραπληροφορήσουν τον Έλληνα πολίτη.
Στο διά ταύτα, λοιπόν, η χώρα δεν έχει ανάγκη από κυβερνήσεις σούπας...

Η χώρα έχει ανάγκη από έναν ισχυρό και αυτοδύναμο ΣΥΡΙΖΑ, απαλλαγμένο από σκιές, με οργάνωση, με σχέδιο, με ενότητα και με συνεχή και ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στους δανειστές προς όφελος πάντα του λαού. Με στόχο τη μετατροπή του συμβιβασμού σε μια συμφωνία κοινωνικά δίκαιη θέτοντας τις βάσεις της οριστικής απαγκίστρωσης της χώρας από την εποπτεία.

Με στόχο να ξαναπάρει μπροστά η οικονομία και να δημιουργηθεί το πλαίσιο για την αναγέννησή της. Κοιτάμε μπροστά, λοιπόν, με το νέο και το δημιουργικό και αφήνουμε πίσω το παλιό και το διαφθαρμένο... Γιατί απλά δεν είμαστε όλοι ίδιοι... Το τι κυβέρνηση θα έχουμε θα την καθορίσει ο λαός και όχι τα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων.  

* Υπ. βουλευτής Περιφέρειας Αττικής, μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ