Ας είμαστε ειλικρινείς. Κανείς μας, όσο κι αν έχει φάει τα χρόνια του πάνω από τα βιβλία αναλύοντας εκλογικές συμπεριφορές και ψυχοπαθολογία των εκλογέων, δε γνωρίζει ποτέ με σιγουριά ποιος είναι ακριβώς ο λόγος που οι άνθρωποι ψηφίζουν όπως ψηφίζουν σε κάθε χρονική στιγμή.
Αλλοι ψηφίζουν με γνώμονα το θυμικό τους ανάλογα με την εκάστοτε συγκυρία, άλλοι πιο συναισθηματικά, ανάλογα με την ιδεολογική οικογένεια από την οποία προέρχονται, άλλοι –σπανιότερα– πιο ορθολογικά, βάζοντας κάτω τα προγράμματα των κομματικών σχηματισμών και αποφασίζοντας ποιο είναι αυτό που τους ταιριάζει περισσότερο, άλλοι κοινωνικά με βάση ποιο κόμμα πιστεύουν πως βρίσκεται πιο κοντά στις αξίες και τα πιστεύω τους.
Εντάξει, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, υπάρχουν και αυτοί που ψηφίζουν συμφεροντολογικά, ανάλογα με το ποιος θα τους κάνει αυτό ή το άλλο ρουσφέτι, αλλά είναι τόσο πολλοί; (Αφελές ερώτημα, ξέρω, πολλοί έχετε αρχίσει ήδη να γελάτε.)
Επίσης, μην ξεχνάμε και τη μερίδα των πολιτών που επιλέγουν να απέχουν. Σε αυτές τις εκλογές οι μισοί. Αυτοί χωρίζονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες, με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους: οι πολιτικοποιημένοι-συνειδητοποιημένοι, που έχουν ιδεολογικό προσανατολισμό, ο οποίος δεν ένιωσαν πως εκφράζεται μέσα από τα κόμματα που κατέβαιναν στις εκλογές· οι εργαζόμενοι στα νησιά για σεζόν, που έχουν ιδεολογικό προσανατολισμό, ήθελαν να ψηφίσουν, αλλά είτε δεν μπορούσαν να πάρουν άδεια είτε δεν είχαν τα χρήματα για να πάνε και να γυρίσουν αυθημερόν και οι απολιτίκ που θα πήγαιναν αλλά είχε καλό καιρό και το ξέχασαν ανάμεσα στο δεύτερο και το τρίτο κοκτέιλ δίπλα στη θάλασσα.
Από τη μέρα των εκλογών, ο καθένας έχει βγει και λέει το μακρύ του και το κοντό του για τα πώς και τα γιατί των εκλογικών αποτελεσμάτων. Για άλλους φταίει η αποχή, για άλλους η απλή αναλογική που αν δεν ήταν τότε, τώρα θα ήταν αλλιώς και κουραφέξαλα, για άλλους η Αριστερά, για άλλους η Δεξιά, για άλλους τα επικοινωνιακά επιτελεία, για άλλους το λάθος «διάβασμα» των αποτελεσμάτων των προηγούμενων εκλογών, για άλλους η κρίση και η πανδημία, για κάποιους το ξερό μας το κεφάλι.
Ομως, ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με σιγουριά τι οδήγησε τον κάθε εκλογέα στην τάδε ή δείνα επιλογή. Δεν μπορείς να προβείς σε καμία ανάλυση αν δεν βάλεις και λίγο από τον εαυτό σου μέσα της. Γι’ αυτό και καμία πολιτική ανάλυση δεν μπορεί να είναι ποτέ απόλυτα ορθολογική.
Οπως συνέβαινε παλιά στα καφενεία, όλοι έχουν αρχίσει και ξεσπαθώνουν ενάντια σε γνωστούς και φίλους πίσω από τις οθόνες τους, αν αυτό που βλέπουν δεν συνάδει με τα δικά τους θέλω. Ομως, επειδή η οθόνη δεν θα αντικαταστήσει ποτέ την κατά πρόσωπο επικοινωνία, αυτό που μένει είναι μόνο ένας συνωστισμός θυμών. Στους δρόμους, στα λεωφορεία, στις σκάλες του μετρό. Καθώς τις ανέβαινα προχθές, ήταν κρεμασμένη μια αφίσα: «Ευτυχισμένοι είναι όσοι έζησαν σ’ αυτόν τον κόσμο τις στιγμές που άλλαζε η μοίρα του - Πούσκιν». Ενας καλοβαλμένος κύριος μπροστά, την κοιτάει, κουνάει το χέρι του και μονολογεί: «Ασε μας κι εσύ, ρε Πούσκιν!»
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας