«Αφκιαστο κι αστόλιστο / του Χάρου δε σε δίνω» έγραφε ο Κωστής Παλαμάς για τον νεκρό γιο του το 1898. Πενήντα εφτά άνθρωποι πριν από 100 μέρες έφυγαν «άφκιαστοι κι αστόλιστοι», θύματα ενός εγκλήματος που συνοψίστηκε γλαφυρότατα σε δύο συνθήματα τα οποία ακούστηκαν κατά κόρον εκείνες τις μέρες του Μαρτίου του 2023 που η Ελλάδα πενθούσε με θυμό τον χαμό τόσων νέων ανθρώπων: «Τα κέρδη τους - οι ζωές μας» και «Ηταν η κακιά η [χ]ώρα»…
Σε μια «οικονομία της αθλιότητας» τίποτα δεν είναι πιο σκανδαλώδες από την αποδοχή μιας σκανδαλώδους πραγματικότητας ως φυσικής ή αυτονόητης ή ακόμη και ως «ωφέλιμης θυσίας». Το ακούσαμε από επίσημα χείλη: το δυστύχημα είναι ευκαιρία για να φτιαχτεί το σύστημα των τρένων, όπως άλλα δυστυχήματα έγιναν ευκαιρία για καλύτερο οδικό δίκτυο. Ο κυνισμός στα καλύτερά του…
Είδαμε και ακούσαμε πολλά αυτές τις 100 μέρες:
● Εφταιγε ο μηχανοδηγός (διορισμένος ως «γαλάζιο» ρουσφέτι).
● Σχετικά με την περιβόητη Σύμβαση 717/2014, η Ν.Δ. παρέλαβε το 2019 από τον ΣΥΡΙΖΑ το 68% του έργου και παρέδωσε το 2023 το 77% του έργου, αλλά φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ για όλες τις παθογένειες του ελληνικού κράτους.
● Τα συστημικά μέσα συνέκριναν όλη μέρα τα Τέμπη με το Μάτι. «Πες, πες, στο τέλος κάτι θα μείνει» έλεγε ο Γκέμπελς.
● Ο Κ. Μητσοτάκης επισκέφτηκε τον τόπο του δυστυχήματος και έσκυψε το κεφάλι, υπακούοντας στη συμβουλή που του δόθηκε: «Χαμηλά, κάτω το κεφάλι!».
● Ο Κ. Καραμανλής του Αχιλλέως παραιτήθηκε αποβραδίς και το επόμενο πρωί, που λέει ο λόγος, έβαλε ξανά υποψηφιότητα στις εκλογές (οι Σερραίοι τον αντάμειψαν για τις καλές του υπηρεσίες ως υπουργού Μεταφορών με 22.000 ψήφους). Στο «λυσάρι» που του είχαν μάλιστα για την τελετή παράδοσης-παραλαβής οι συνεργάτες του του είχαν γράψει: «Αν γίνει οποιαδήποτε ερώτηση [εσείς θα απαντήσετε]: Σας παρακαλώ πολύ, θα μου επιτρέψετε να μην πούμε τίποτα άλλο σήμερα». Η «αριστεία» στα καλύτερά της!
● Οι συνδικαλιστές προειδοποιούσαν για τους κινδύνους από την ανυπαρξία τηλεδιοίκησης, έστελναν εξώδικα, αλλά δεν τους λάμβανε κανένας υπόψη του. Μάλιστα μεγαλοστέλεχος της Ν.Δ., που τώρα κατηγορείται για κακούργημα για τα Τέμπη, αφαίρεσε τον λόγο στον Κώστα Γενιδούνια, τον πρόεδρο των μηχανοδηγών, για να μην ακούγονται μπροστά στις κάμερες οι αλήθειες που έλεγε.
● «Οι συγγενείς “εργαλειοποίησαν” τον πόνο τους προεκλογικά» έφτασε να πει ο πρωθυπουργός, με μια μητέρα θύματος να του απαντά: «Δεν θα ζητήσουμε συγγνώμη από τον κ. Μητσοτάκη που το παιδί μας σκοτώθηκε πριν από τις εκλογές!».
Ο Γερμανός συγγραφέας Ούλριχ Μπεκ έχει μιλήσει για την «Κοινωνία της διακινδύνευσης», ο δε Παναγής Παναγιωτόπουλος, επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο ΕΚΠΑ, τόνισε ότι όταν συμβαίνουν καταστροφές που προκαλούν συλλογικό θάνατο, αν εξετάσουμε «τις αιτίες αυτών των τραγωδιών και το πώς αντιδρά η κοινωνία, μπορούμε να βρούμε σημαντικά στοιχεία για το πού κινείται μια χώρα. Αυτές οι καταστροφές […] ματαιώνουν την αίσθηση ασφάλειας, αμφισβητούν τη θεμελιώδη αξία των σύγχρονων κοινωνιών […] και λειτουργούν ως καταλύτες όλων των κοινωνικών δυναμικών: από τη ματαίωση των προσδοκιών μέχρι την ικανότητα να δημιουργούνται νέες ταυτότητες και δομές».
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. προτείνει τη δημιουργία ψηφιακού Κεντρικού Συστήματος Παρακολούθησης Αδειοδοτήσεων, Παρακολούθησης Τεχνικών Εργων και Καταγραφής-Λειτουργίας-Συντήρησης Δημόσιων και Ιδιωτικών Εργων. Η διαφάνεια στη λειτουργία των ελεγκτικών μηχανισμών, η τήρηση των προδιαγραφών, η αποφυγή ρουσφετολογικών προσλήψεων και απευθείας αναθέσεων είναι μερικά από τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να μην επαναληφθούν τέτοιες ανείπωτες τραγωδίες. Στις εκλογές της 25ης Ιουνίου έχουμε την ευκαιρία να ανατρέψουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
ΥΓ. Πόσο κοστολογείται η ζωή ενός ανθρώπου; Μήπως έχει κανένα χαρτί από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ο κ. Σκέρτσος, από αυτά τα δήθεν που κραδαίνει τελευταία στις τηλεοράσεις, να μας διαφωτίσει και εμάς;
* Κοινωνιολόγος, υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στη Ζάκυνθο
