Δίνουν και παίρνουν οι ερμηνείες για το εκλογικό αποτέλεσμα που χαρακτηρίστηκε από την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, την επικράτηση της Ν.Δ. με ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά, ανήκουστα ακόμη και για την κόκκινη Β´ Πειραιά, όπου βάφτηκε μπλε, κάνοντας πολλούς να σχολιάζουν για τα ύστερα του κόσμου.
Οι δημοσκόποι έπεσαν έξω όχι μόνο ως προς τα ποσοστά των δύο πρώτων κομμάτων αλλά και ως προς το διψήφιο νούμερο που εξασφάλισε το ΠΑΣΟΚ. Καμία σχέση με το τέλος του κόσμου, αλλά σε κάθε περίπτωση πρόκειται για τέλος μιας εποχής και ενός συγκεκριμένου πολιτικού υποδείγματος που ταύτισε την Αριστερά με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Υπάρχουν κάποιες ροές που μας οδηγούν σε αυτές τις σκέψεις: Κατ’ αρχάς ένα τμήμα αριστερών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησε, είτε μέσω της αποχής είτε μετοίκησε σε άλλα κόμματα της ευρύτερης Αριστεράς ή σε ό,τι ο καθένας από αυτούς θεωρεί Αριστερά (ΚΚΕ, ΜέΡΑ25, Πλεύση Ελευθερίας), θεωρώντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διέψευσε τις ελπίδες τους. Σημαντικό τμήμα αυτής της αιμορραγίας από τα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ ενδέχεται να προέρχεται από νέους ψηφοφόρους που δεν βρήκαν το διαφορετικό και κυρίως το οραματικό στοιχείο που αναζητούν οι νέοι στην πολιτική.
Γιατί, όμως, έγινε τώρα αυτή η μετάβαση; Κέρδισε η προπαγάνδα του «όλοι ίδιοι είναι»; ‘H ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό τη διαρκή πίεση και το στενό μαρκάρισμα της κυβερνητικής επικοινωνιακής στρατηγικής, σύρθηκε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου σε όλο και πιο δεξιές, πιο συντηρητικές θέσεις; Μήπως, τελικώς, η υπέρμετρη ανάδειξη των αιτημάτων της «μεσαίας τάξης» υποσκέλισε τα προβλήματα της φτώχειας, των ακραίων ανισοτήτων, του κοινωνικού και οικονομικού περιθωρίου που συνήθως προσπερνάει ο πολιτικός λόγος; Μήπως ο λόγος των στελεχών του, που δεν ανανεώθηκαν, παρέμεινε ξύλινος, απόμακρος, ανεδαφικός και κοινότοπος;
Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποξενώθηκε από ένα μεγάλο τμήμα από τα κατώτερα πατώματα της κοινωνικής πυραμίδας, πόσο και ποιον ρόλο έπαιξε η εσωτερική του λειτουργία και η σταθερή μετατροπή του σε ένα αρχηγικό κόμμα, έστω κι αν ο αρχηγός του είναι ένα χαρισματικό πρόσωπο;
Eξοδο από τον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι έκαναν και ψηφοφόροι του που επέλεξαν την επάνοδο προς το ΠΑΣΟΚ, το οποίο μοιάζει να ανασυστάθηκε από τις στάχτες του, διαψεύδοντας τη δυναμική της προοδευτικής συμμαχίας που δεν έφερε, όπως φάνηκε, νέους ψηφοφόρους από τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Τα «λάθη» των τελευταίων ημερών, από τον Γ. Κατρούγκαλο που λίγα 24ωρα πριν ανοίξει η κάλπη υπεραμύνθηκε της ασφαλιστικο-εισφοροδιανομής των εισοδημάτων (όταν αυτή είναι δυνατή και δίκαιη μόνο όταν γίνεται μέσω της φορολογίας) και η αυτόματη τιμωρία αποπομπής του από τα ψηφοδέλτια, οι αποκαλύψεις για το χαμηλότοκο στεγαστικό δάνειο του κ. Ραγκούση από την Εργατική Κατοικία, αλλά και η ποινική διαδικασία των βελγικών αρχών για ένα προβεβλημένο νέο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Αλέξης Γεωργούλης, ήταν ορισμένα από τα θέματα που σήκωσαν τεράστια ποσότητα σκόνης, συγκαλύπτοντας ακόμη και τα μεγάλα εγκλήματα των Τεμπών και των υποκλοπών, στα οποία πρωταγωνιστικό ρόλο είχε και έχει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Φυσικά, όλα αυτά είναι θέματα που δεν μπορούν να αναδείξουν μια ουσιαστική συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς υπάρχει η διαδικασία των δεύτερων εκλογών. Και σε αυτήν τη διαδικασία είναι βέβαιο ότι ένα μεγάλο τμήμα των αριστερών ψηφοφόρων θα επιστρέψουν.
Ομως η συζήτηση για την επόμενη ημέρα στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη ανοίξει. Θα είναι μια συζήτηση και μια διαδικασία πολύ δύσκολη και επίπονη. Και σε αυτήν τη διαδικασία, όλοι μας, συμπεριλαμβανομένων και ημών των δημοσιογράφων, πρέπει να αναζητήσουμε τους λόγους εξαιτίας των οποίων δεν προβλέψαμε το εκλογικό αποτέλεσμα. Δεν «διαβάσαμε» σωστά την κριτική των πολιτών στα κόμματα και δεν αναγνωρίσαμε εγκαίρως τη σημασία που είχε η επιδοματική περικύκλωση και η επικοινωνιακή στρατηγική της Ν.Δ.
