Είναι αλήθεια ότι ανήκω σ’ εκείνους που είχαν πιστέψει πως η παρούσα κυβέρνηση θα ήταν μια φιλελεύθερη κυβέρνηση. Ηταν και ο λόγος που δεν παραιτήθηκα από τη θέση του προέδρου του Δ.Σ. του Λαογραφικού και Εθνολογικού Μουσείου Μακεδονίας-Θράκης, καθώς όχι μόνο δεν μου ζητήθηκε κάτι τέτοιο αλλά, αντίθετα, αναγνωρίστηκε το έργο μας και η συνεργασία μας με το υπουργείο Πολιτισμού αρχικά ήταν άριστη.
Στην πορεία, οι τοπικοί και όχι μόνο κομματικοί μηχανισμοί υπονόμευσαν συστηματικά το έργο μας, με το σκεπτικό ότι δεν ήμασταν αρκούντως εθνικά προσανατολισμένοι, εδώ που τα λέμε εθνικιστικά, και εν πάση περιπτώσει οι δράσεις μας δεν ήταν αρεστές στους γνωστούς συντηρητικούς, για να χρησιμοποιήσω μια ήπια έκφραση, κύκλους της συμπρωτεύουσας.
Παρ’ όλα αυτά, τα πράγματα κυλούσαν ομαλά, μέχρι τη στιγμή που ήταν να οργανώσουμε μια έκθεση για τα διακόσια χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Η αναστοχαστική μας προσέγγιση με όρους επιστημονικούς δεν άρεσε στο «βαθύ Μουσείο» και στους γνωστούς κύκλους, που θεωρούν τον πατριωτισμό ιδιοκτησία τους, επιμένοντας σε φολκλορικές αναπαραστάσεις και φλύαρες εθνικιστικές κορόνες. Ετσι επήλθε η σύγκρουση, καθώς η προεργασία υπονομεύτηκε από τους εσωτερικούς μηχανισμούς του οργανισμού, με αποτέλεσμα την παραίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Διοικητικού Συμβουλίου.
Το ίδιο χρονικό διάστημα συνέβη και το γεγονός της ακύρωσης μιας χρηματοδότησης του υπουργείου Πολιτισμού προς την Επιστημονική Εταιρεία Μελέτης του Πολιτισμού των Βλάχων, της οποίας ήμουν επίσης πρόεδρος.
Η ακύρωση έγινε μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού που είχε προκηρυχθεί, στον οποίο διαγωνισμό η πρότασή μας πήρε πολύ υψηλή βαθμολογία από την επιστημονική επιτροπή που είχε ορίσει το ίδιο το υπουργείο. Η ακύρωση έγινε ξαφνικά και χωρίς καμία αιτιολόγηση. Το θέμα πήρε διαστάσεις και έφτασε μέχρι τη Βουλή. Η χρηματοδότηση φυσικά ακυρώθηκε αλλά το έργο υλοποιείται με συνεισφορές συμπολιτών μας.
Το συμβάν έχει να κάνει με την παρέμβαση της ΕΥΠ αποδεδειγμένα. Μάλιστα, το ίδιο διάστημα αρθρογραφούσα στο in.gr και έστειλα σχετικό άρθρο για δημοσίευση, το οποίο λογοκρίθηκε και «κόπηκε», για τον απλούστατο λόγο ότι ασκούσα κριτική στο υπουργείο.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Για να τονίσω δύο βασικά χαρακτηριστικά που στιγμάτισαν τη λειτουργία αυτής της κυβέρνησης, της κατά τα άλλα φιλελεύθερης. Τη λειτουργία του παρακράτους της ΕΥΠ, που, σημειωτέον, από την πρώτη μέρα της ανάληψης της εξουσίας υπήχθη στο Γραφείο του Πρωθυπουργού, και τον έλεγχο των ΜΜΕ μέσω της αδρής χρηματοδότησής τους.
Πρόκειται για δύο ζητήματα που αφορούν τα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτή η κυβέρνηση όχι μόνο φιλελεύθερη δεν υπήρξε, αλλά ούτε στοιχειωδώς δημοκρατική.
Με το χέρι στην καρδιά, λέω ποτέ ξανά τραύματα στη Δημοκρατία. Ποτέ ξανά παρακράτος και ασφυκτικός έλεγχος της ενημέρωσης των πολιτών. Ψηφίζουμε για την Ελευθερία, την Ισότητα και τη Δικαιοσύνη.
*Καθηγητής Κοινωνικής Λαογραφίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
