Οι μνηστήρες της πράσινης ψήφου

Δεν πρόλαβε να κρυώσει το μελάνι της ακυρωτικής απόφασης του Αρείου Πάγου για τη συμμετοχή της συμμαχίας Πράσινο & Μωβ στις εκλογές και άνοιξαν οι αγκαλιές των «φίλων του πρασίνου» - δεξιές και αριστερές. Περισσότερο χάρηκαν τα σχήματα που δεν είχαν ενταχθεί στη μεγάλη ενωτική προσπάθεια του χώρου εδώ και 3 χρόνια, η οποία με κορμό τους Πράσινους και έμφαση στην αυτονομία κατέληξε στην πολύχρωμη συμμαχία.

Κάποια από αυτά δεν είχαν καν προσκληθεί στον διάλογο επειδή αποτελούν ξεκάθαρα συντηρητικά μορφώματα, αρχηγικά, εθνικιστικά, ενεργούμενα συμφερόντων ή απλά γελοία. Αυτά υπήρχαν ήδη από τη δεκαετία του ’70, στον αντίποδα του οικολογικού κινήματος, που έκανε τα πρώτα του βήματα καταγγέλλοντας τα συμφέροντα, την υποβάθμιση της φύσης, την αποδάσωση, τα απόβλητα, την κυριαρχία του αυτοκινήτου, τη χημικοσυντηρούμενη γεωργία, την περιστολή των δικαιωμάτων, την ανισοτιμία, τον μιλιταρισμό, τα πυρηνικά, τον καταναλωτισμό, την κερδοσκοπία κ.ά.

Από τους πρώτους πλαστογράφους της πράσινης ταυτότητας ήταν ο Βασίλης Λεβέντης, που το 1990 κατέβηκε με τη Ν.Δ. και μετά με «κεντρώο» ανεμομάζωμα βγήκε στη Βουλή. Τον χώρο ταλαιπώρησε και ο υγιεινιστής Κ. Παπανικόλας («Οικολόγοι Ελλάδας» κ.ά.), που κόλλησε με το ΔΗΚΚΙ, το ΛΑΟΣ κτλ και εξαφανίστηκε επίσης. Αλλο τραγικό νούμερο ήταν ο Δημοσθένης Βεργής, ισόβιος πρόεδρος των «Ελλήνων Οικολόγων», εργολάβος της γελοιοποίησης του χώρου, απατεώνας και καταπατητής, φυλακόβιος, με ύποπτες διασυνδέσεις με μιντιακά κ.ά. συμφέροντα, που θρασύτατος κατεβαίνει και τώρα.

Το ίδιο και ο Κ. Καλογράνης («Πράσινο Κίνημα»), δεξιόστροφος εθνικιστής, κατεβαίνει με βασικό σύνθημα να κλείσει το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή και διαπλοκή με τη Ν.Δ. και τον περιφερειάρχη Αττικής Πατούλη. Λαϊκιστής και πλαστογράφος, ισχυρίζεται ότι οι Πράσινοι στη Γερμανία βγήκαν στην κυβέρνηση επειδή τον ψήφισαν εκεί οι δικοί του και παρασέρνει απληροφόρητους ανθρώπους.

Ψάρεμα στα θολά νερά κάνουν και τα υπολείμματα των Οικολόγων Πράσινων (Πολιτόπουλος-Τσιρώνης και σία), που συνεργάζονται με μια ψευδεπίγραφη «Πράσινη Ενότητα», στελέχη της οποίας επιδίδονται σε ιδιωτικοποιήσεις στα Βαλκάνια και τη δημιουργία ιδιωτικού πανεπιστημίου στην Κύπρο. Οι Ο.Π., μετά από συνεχείς αντιπαραθέσεις και παλινωδίες, που έφτασαν μέχρι και στο θόλωμα της πράσινης ταυτότητας μέσα από την όσμωση με συντηρητικές εκδοχές του πράσινου χώρου ή παραδοσιακά ανταγωνιστικές πολιτικές οικογένειες, αποτελούν σκιά του παρελθόντος. Διασπάστηκαν επανειλημμένα και τώρα κατεβάζουν ψηφοδέλτιο με άγνωστο στον οικολογικό χωρο το 80% των υποψηφίων.

Οι θλιβερές αυτές επιλογές έχουν μπροστά τους οι πολίτες ως εναλλακτικές της συμμαχίας Πράσινο & Μωβ, η οποία εξασφάλισε την υποστήριξη των Ευρωπαίων Πράσινων και συσπειρώνει τις δυνάμεις που συμπορεύονται με επιτυχία στην ομάδα των 72 Πράσινων ευρωβουλευτών. Σίγουρα, μιλάμε για ένα άλλο αξιακό σύστημα, που θα υπάρχει ως εναλλακτική και στις εκλογές του Ιουλίου.

* Πρώην ευρωβουλευτής, συνεκπρόσωπος των Πράσινων, Πράσινο & Μωβ