Παρακολουθώντας τη δημοσιότητα αναφορικά με την καταγγελία κατά του ευρωβουλευτή Αλέξη Γεωργούλη για άσκηση έμφυλης βίας και συγκεκριμένα για βιασμό και σωματική κακοποίηση κράτησα πολλά σχόλια που παραπέμπουν σε -ή και υποκρύπτουν- αντιλήψεις βαθιά αντιδραστικές για τη δήθεν ιδιωτικότητα της έμφυλης βίας. Και με αυτές θα ήθελα να ασχοληθώ στο παρόν κείμενο.
Εννοείται ότι ντράπηκα πολύ ως Ελληνίδα πολίτης που ένας Ελληνας ευρωβουλευτής καταγγέλλεται για έμφυλη βία. Και που ο βουλευτής αυτός ανήκε στο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έπεσα όμως και από τα σύννεφα. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η έμφυλη βία είναι μια γενικευμένη πατριαρχική πρακτική συστημικού χαρακτήρα. Και -αν και με διαφορετική πύκνωση- είναι και οριζόντια, κοινωνικά και πολιτικά.
Η υπόθεση Γεωργούλη, είπαν, δεν συγκρίνεται με την υπόθεση Καϊλή, διότι η δεύτερη έχει να κάνει με διαφθορά, κατεξοχήν πολιτικό θέμα, ενώ η πρώτη με... αποσιωπητικά. Υπήρχε αμηχανία να την προσδιορίσουν. Που δεν είναι και τόσο πολιτικό θέμα, υπονόησαν. Είπαν ακόμη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα θερίζει όσα έσπειρε στην υπόθεση Λιγνάδη, εννοώντας την πολιτικοποίηση της υπόθεσης και την απόδοση ευθυνών στο κόμμα που τον επέλεξε για διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.
Παρένθεση εδώ: η απόδοση ευθυνών αφορούσε και τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση και συγκεκριμένα η υπουργός Πολιτισμού προσπάθησε να τον καλύψει. Για να επιστρέψουμε στην υπόθεση Γεωργούλη, διάφοροι πιο ανεξάρτητοι κομματικά είπαν ακόμη ότι κακώς πολιτικοποιείται και κομματικοποιείται μία υπόθεση που είναι ποινικό αδίκημα για το οποίο θα αποφανθεί η δικαιοσύνη.
Πολλά είναι ακόμη τα σχόλια που υποκρύπτουν αντιλήψεις περί ιδιωτικότητας της έμφυλης διαπροσωπικής βίας, αντιλήψεις που έκρυβαν για πολλά χρόνια τα αδικήματα αυτά ως εγκλήματα πάθους, οικογενειακά ή προσωπικά δράματα και στην πραγματικότητα τα συντηρούσαν. Τα συντηρούσαν καθώς τα απέδιδαν στα προσωπικά πάθη των ανθρώπων, στις μεταξύ τους σχέσεις και στις εντάσεις τους για τις οποίες η κοινωνία, οι θεσμοί της και η πολιτική δεν έφεραν καμία ευθύνη.
Τι φταίει άραγε η οικογένεια που έχει άλλα μέτρα και σταθμά για αγόρια και κορίτσια; Τι ευθύνη έχει το σχολείο που κοινωνικοποιεί αγόρια και κορίτσια διατηρώντας τις σχέσεις κυριαρχίας ανάμεσά τους; Τι φταίει η πολιτική που κυριαρχείται από κοστούμια και γραβάτες και ανάλογη ατζέντα; Τι φταίνε τα ΜΜΕ που δημοσιεύουν τις ολόσωμες προκλητικά διαλεγμένες φωτογραφίες των θυμάτων; Τι φταίει η κοινωνία που στην πλειοψηφία της θεωρεί τις γυναίκες ιδιοκτησία των αντρών;
Για όλους τους παραπάνω λόγους και για πολλούς άλλους οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η έμφυλη βία είναι συστημική και συνεπώς κάθε υπόθεση έμφυλης βίας είναι βαθιά πολιτική. Διαφορετικά τη συντηρούμε και εμείς. Τα γεγονότα εξάλλου, όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας -που δεν είναι όλα δυστυχώς- είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της συστηματικής, διαχρονικής και οριζόντιας βίας κατά των κοριτσιών και των γυναικών.
Η συνειδητοποίηση του πολιτικού χαρακτήρα της έμφυλης βίας, εκτός από αναλυτική αξία έχει και πρακτική που ακούει στο όνομα της πρόληψης και της αντιμετώπισης της έμφυλης βίας ως κοινωνικής απειλής που στρέφεται όχι μόνο κατά των συγκεκριμένων κάθε φορά θυμάτων, αλλά όλης της κοινωνικής κατηγορίας στην οποία ανήκουν τα θύματα: τα κορίτσια και οι γυναίκες. Και τελικά κατά της κοινωνίας.
Κάθε φορά που βιάζεται ένα κορίτσι φοβούνται όλα τα υπόλοιπα, κάθε φορά που κακοποιείται μια γυναίκα στο σπίτι της συμμορφώνονται συνειδητά ή ασυνείδητα όσες κινδυνεύουν, κάθε φορά που μια γυναίκα βιάζεται εκ νέου από τα ΜΜΕ μετά την καταγγελία του βιασμού της, μια άλλη γυναίκα σωπαίνει.
Είναι πολιτική λοιπόν η υπόθεση Γεωργούλη και αν έπαιρνα το «πολιτικόμετρο» θα έλεγα πολύ πιο πολιτική από όσες μας έχουν προκύψει τελευταία από την ελληνική ομάδα των αντιπροσώπων που επιλέξαμε ως Ελληνες πολίτες να στείλουμε στο Ευρωκοινοβούλιο. Να μου πείτε, ξέραμε; Οχι. Δεν γνωρίζαμε. Αλλά ούτε και τις απόψεις τους για τις οποίες θα άξιζαν να μας αντιπροσωπεύσουν στις Βρυξέλλες. Αυτό όμως είναι ένα άλλο πρόβλημα.
* Ιστορικό/ΑΠΘ μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας