Συμπληρώνονται όπου να ’ναι τέσσερις μήνες από τη δημοσιοποίηση του προεδρικού διατάγματος που, ανάμεσα σε άλλα, προέβλεπε και την υποβάθμιση των πτυχίων των σπουδαστών των καλλιτεχνικών σχολών. Γίνανε κινητοποιήσεις, καταλήψεις, πορείες, δράσεις, διαμαρτυρίες, εκπομπές κ.λπ., κ.λπ.
Αν προσέξει κάποιος ή κάποια θα διαπιστώσει ότι ελάχιστα ειπώθηκαν για την ποιότητα των σπουδών. Αντίθετα, όλη η φασαρία έγινε για την πιστοποίησή τους. Τελικά, όλα επανήλθαν με έναν τρόπο στην προηγούμενη κατάσταση –χωρίς τίμημα–, έχοντας φυσικά ως δικαιολογία τις επικείμενες εκλογές.
Δεν καταλαβαίνω προσωπικά τον λόγο, αλλά οι ενδιαφερόμενοι έκριναν διαφορετικά. Ας κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας. Το ερώτημα όμως παραμένει: τι μαθαίνουμε, αν το μαθαίνουμε, ποιος μας το μαθαίνει και αν τελικά αυτό που μαθαίνουμε μπορεί να μαθευτεί. Εκτός αν θέλουμε να πιστοποιείται η ανεπάρκειά μας.
Και μια και αναφέρθηκα στις εκλογές, καλό θα ήταν τα κόμματα να μας υπενθυμίσουν τα προγράμματά τους, τις θέσεις τους, τι επιθυμούν να αλλάξει ή να βελτιωθεί στη χώρα μας, η οποία από τους μεν παρουσιάζεται ως υπόδειγμα για όλους του υπόλοιπους, από τους δε ως κόλαση κοινωνική με ανθρώπους που είναι στα όρια της λιμοκτονίας. Φυσικά όλα αυτά είναι αστεία. Το μόνο που δεν είναι αστείο είναι ο χειρισμός του πολιτεύματος, το οποίο με την πρώτη ευκαιρία όλοι μας εκμεταλλευόμαστε για να κάνουμε τη δουλειά μας.
Προβάλλονται πρόσωπα θορυβώδη, με τρόπο βαρύγδουπο, ενώ είναι βέβαιο ότι σε όλους τους δημοκρατικούς και πολιτικούς σχηματισμούς υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά αγωνιούν και ενδιαφέρονται. Ισως επειδή μιλούν πιο σιγά δεν ακούγονται. Κι εδώ ας κάνουμε την αυτοκριτική μας! (Το ποιος θα συνεργαστεί με ποιον μετά τις εκλογές, είναι της μόδας και θα ξεψυχήσει σχετικά σύντομα. Τα προβλήματα όμως θα παραμείνουν ζωντανά).
Τέλος, για τις ημέρες που διανύουμε, τις ακόμα πασχαλιάτικες, ας θυμηθούμε λίγο την πορεία του πρωταγωνιστή του δράματος. Ας μην παγιδευτούμε πάλι στο τυπικό και στα σύμβολα. Η πορεία προς τη μεγάλη δοκιμασία, τον θάνατο και την ανάσταση, πρέπει να γίνει προσωπική μας υπόθεση. Δηλαδή να ξανασταθούμε στα πόδια μας. Ο καθένας και η καθεμιά ξεχωριστά. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά συμβαίνουν την άνοιξη. Μήπως κάτι πρέπει να ανοίξει μέσα μας; Μήπως επιτέλους κοιτάξουμε στα μάτια τον εαυτό μας, που έτσι κι αλλιώς δεν τον αποφεύγουμε;
Εύχομαι οι μέρες που περάσαμε και αυτές που έρχονται να είναι για όλους αποκαλυπτικές.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας