Κυβέρνηση τσιφλίκι του θέλει ο κ. Μητσοτάκης

Οχι όμως μια οποιαδήποτε αυτοδύναμη κυβέρνηση, αλλά μια αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, γιατί αυτοδύναμη κυβέρνηση των άλλων, των αριστερών, των ανεπρόκοπων, των οπισθοδρομικών, σύμφωνα με το παρδαλό αφήγημα του Αδ. Γεωργιάδη, θα φέρει καταστροφές και συμφορές.

Αναρωτιέται κανείς αν τα δείγματα γραφής που έδωσε η Δεξιά επί τέσσερα χρόνια συνηγορούν υπέρ της άποψής της ότι η χώρα χρειάζεται μια νέα δική της αυτοδύναμη κυβέρνηση. Σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με τη συμμετοχή δύο ή ακόμη και τριών σχημάτων, το κόμμα-κορμός, δηλαδή το μεγαλύτερο, θα μπορούσε να κάνει ό,τι έκανε η Δεξιά μόνη της; Να λειτουργεί ανεξέλεγκτα, να αρνείται να λογοδοτήσει, να ψηφίζει τροπολογίες τα μεσάνυχτα, για να καλύψει τις πομπές της;

Σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, θα περνούσαν οι αποφάσεις για απευθείας αναθέσεις ύψους οκτώ δισεκατομμυρίων ευρώ σε φίλους, συγγενείς και κουμπάρους υπουργών και στελεχών του μεγαλύτερου κόμματος; Μια κυβέρνηση συνεργασίας θα μοίραζε τους πόρους των ευρωπαϊκών ταμείων καταπώς θέλει το μεγαλύτερο κόμμα χωρίς να δίνει λογαριασμό στους εταίρους του; Σε μια κυβέρνηση συνεργασίας θα τριπλασιάζονταν οι μετακλητοί-όλοι προερχόμενοι από τις τάξεις του μεγαλύτερου κόμματος; Σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, θα τοποθετούνταν σε θέσεις κλειδιά στον ευρύτερο δημόσιο τομέα πρόσωπα με μοναδικό προσόν την εγγραφή τους στο μητρώο στελεχών του μεγαλύτερου κόμματος;

Σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, οι υπουργοί θα συμπεριφέρονταν σαν να είναι τα υπουργεία τσιφλίκια τους, διορίζοντας όποιους(-ες) ήθελαν και χρηματοδοτώντας επιχειρηματίες «του σχοινιού και του παλουκιού» της εκλογικής περιφέρειάς τους;

Σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, θα περνούσε ο έλεγχος της δημόσιας τηλεόρασης και του κεντρικού πρακτορείου ειδήσεων στον πρωθυπουργό; Σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών θα είχε πολιτικό προϊστάμενο τον πρωθυπουργό;

Σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, θα διόριζε ο πρωθυπουργός γενικό δερβέναγα της κυβέρνησης τον ανιψιό του; Σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, θα στηνόταν ένα παρακρατικό σύστημα για να περιφρουρήσει τον πρωθυπουργό;

Σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, θα μπορούσαν οι μυστικές υπηρεσίες να παρακολουθούν στρατηγούς, δημοσιογράφους, συμβούλους, υπουργούς και όποιους άλλους θεωρούσαν ύποπτους για δράση υπέρ των εξωτερικών και των εσωτερικών εχθρών; Μια κυβέρνηση συνεργασίας θα αγνοούσε τις καταγγελίες των συνδικάτων για την επικινδυνότητα του σιδηροδρομικού δικτύου;

Στα πρωθυπουργικά μοντέλα όπως είναι το δικό μας, ο πρωθυπουργός είναι ανεξέλεγκτος. Η Νέα Δημοκρατία είναι αρχηγικό κόμμα. Ο πρόεδρος κάνει ό,τι γουστάρει και δεν απολογείται πουθενά. Πόσες φορές συνεδρίασε η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας στα τέσσερα χρόνια; Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Πόσες φορές συνεδρίασαν τα καθοδηγητικά όργανα του κόμματος; Μετρημένες στα δάχτυλα, άντε των δύο χεριών. Σχεδόν σ’ όλες τις περιπτώσεις ήταν πανηγυρικές συνεδριάσεις όπου ο αρχηγός και πρωθυπουργός εκφωνούσε λόγους και οι αποκάτω χειροκροτούσαν όρθιοι(-ες).

Σ’ ένα τέτοιο κόμμα, τα στελέχη που οφείλουν την ισχύ τους στον αρχηγό (αυτός τα διορίζει, αυτός τα καρατομεί) δεν τολμούν να εκφράσουν αντιρρήσεις, ακόμη κι αν ο επικεφαλής του παραβιάζει τους νόμους, καταστρατηγεί το Σύνταγμα, γράφει το καταστατικό του κόμματος στα παλαιότερα των υποδημάτων και βάζει το υπερτροφικό εγώ του πάνω από το συμφέρον της παράταξης.

Οι βουλευτές και τα μέλη των οργάνων, με ελάχιστες εξαιρέσεις, συναινούν. Η μαχητική αμφιβολία θεωρείται ανυπακοή. Η κριτική στην ηγεσία είναι πράξη αμφισβήτησης της και τιμωρείται. Η σιωπή επιδοκιμάζεται. Το λιβάνισμα επιβραβεύεται. Η δουλοπρέπεια αποθεώνεται. Οπότε η εσωκομματική δημοκρατία είναι αναλώσιμη πολυτέλεια. Ακούω τον αντίλογο: Ποιος μας εγγυάται ότι τα κόμματα που θα είναι στην κυβέρνηση δεν θα τα κάνουν πλακάκια, μοιράζοντας με ποσοστώσεις τις θέσεις ευθύνης και καλύπτοντας το ένα το άλλο προκειμένου να μην πέσει η κυβέρνηση; Κανείς.

Ωστόσο οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και πίσω από κλειστές πόρτες δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Θα υπάρχει σχετικός έλεγχος. Δεν θα μπορούν τα κόμματα να συμπεριφέρονται χωρίς να υπολογίζουν τις ισορροπίες και τους συσχετισμούς. Το ένα θα παρακολουθεί το άλλο και οι πολίτες θα αξιολογούν: Ποιο κόμμα σέβεται την προγραμματική συμφωνία, ποιο την παραβιάζει. Ποιος πολιτικός αρχηγός τιμά την υπογραφή του, ποιος όχι.

Ανάγωγα

Είτε με ευρωπαϊκούς πόρους είτε με δικούς μας πόρους ο φράχτης στον Εβρο θα τελειώσει, μας λέει ο πρωθυπουργός. Για τους φράχτες που πρέπει να μπουν στα στόματα ορισμένων υπουργών του υπάρχουν κονδύλια; Η ανοησία και ο φανατισμός μπαινοβγαίνουν ελεύθερα