Κουρδική μεταβλητή

Η ηγεσία του κουρδικού κόμματος ΗDP δεν θα επιλέξει υποψήφιο πρόεδρο για τις εκλογές της 14/5, με άλλα λόγια δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, στηρίζει την υποψηφιότητα Κιλιτσντάρογλου.

Το Κουρδικό και εντός συνόρων είναι ένα φιάσκο χωρίς προηγούμενο για τον Ερντογάν, που μέχρι το 2015 αναζητούσε πολιτική λύση με τον επικεφαλής της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, να συναντιέται σχεδόν σε καθημερινή βάση με τον ιστορικό ηγέτη του ΡΚΚ Οτσαλάν στο Ιμραλί.

Το ΑΚΡ του Ερντογάν λάμβανε ποσοστά σοβιετικού τύπου στην Κουρδική Νοτιοανατολική Τουρκία καθώς είχε τολμήσει να τοποθετηθεί υπέρ της τοπικής αυτονομίας της περιοχής σε επίπεδο διευρυμένων δήμων, με τον Οτσαλάν να έχει δώσει τις ευλογίες του και να ετοιμάζεται να διατάξει τους αντάρτες να αποχωρήσουν από την περιοχή.

Ολα τα παραπάνω τινάχτηκαν στον αέρα το 2015, όταν το HDP διασφάλισε το ποσοστό 10% και εισήλθε στη Βουλή στερώντας την κυβέρνηση Νταβούτογλου από την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.

Μέσα σε ένα βράδυ, ο Οτσαλάν από συνομιλητής έγινε ξανά τρομοκράτης, με τον στρατό και τη στρατοχωροφυλακή να αρχίζουν μια πολύμηνη εκκαθαριστική επιχείρηση στο τέλος της οποίας διεξήχθησαν επαναληπτικές εκλογές, το αποτέλεσμα των οποίων έδωσε στην κυβέρνηση ξανά κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.

Ηταν η δεύτερη φορά στην ιστορία της Τουρκίας που οι Κούρδοι έφτασαν τόσο κοντά στο να τους χορηγηθεί αυτονομία.

Πρώτη, όταν το 1919 ο Κεμάλ εγκατέλειψε την Κωνσταντινούπολη και συγκάλεσε Επαναστατική Συνέλευση στη Σεβάστεια, η οποία έθεσε στόχο ένα κοινό κράτος Τούρκων και Κούρδων.

Ετσι, διασφάλισε τη συμμετοχή, βαρύνουσα όπως απεδείχθη εκ των υστέρων, των Κούρδων ανταρτών στην απόκρουση της προέλασης του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία και ταυτόχρονα διεκδικούσε όλα τα εδάφη στη Μέση Ανατολή όπου κατοικούσαν Κούρδοι.

Το 1923 στη Διάσκεψη της Λωζάννης ο Ινονού διεκδίκησε την επαρχία της Μοσούλης με τα πλούσια πετρελαϊκά της κοιτάσματα.

Οταν το 1926 η Βρετανία που διοικούσε το Ιράκ απείλησε με πόλεμο την Τουρκία, με τον δικτάτορα Πάγκαλο στην Αθήνα να ετοιμάζεται να εισβάλει στην Ανατολική Θράκη, ο Κεμάλ αναδιπλώθηκε.

Το κοινό κράτος Τούρκων-Κούρδων απεσύρθη και αντικαταστάθηκε από το «ένα κράτος, ένα έθνος», ενώ οι Κούρδοι έπαυσαν να… υπάρχουν(!) καθώς μετονομάστηκαν σε Ορεινούς Τούρκους.

Το Σουλτανικό Καθεστώς που εγκαθίδρυσε ο Ερντογάν ήταν εξ ορισμού ασύμβατο με την όποιας μορφής αυτονομία των Κούρδων στη Νοτιοανατολική Τουρκία.

Τέλος, η συμμαχία του Ερντογάν με το ΜΗΡ των Γκρίζων Λύκων του Μπαχτσελί απαγορεύει στον Φιντάν να επιστρέψει στο Ιμραλί για έναν νέο κύκλο διαπραγματεύσεων με τον Οτσαλάν.