Ο Δημόκριτος επέμενε μέχρι τέλους ότι η ψυχή μας είναι κάτι πύρινο και θερμό. Μια πανσπερμία σφαιροειδών ρινισμάτων που μπορούν να διεισδύουν στα πάντα όταν αποχωριστούν την ύλη. Δίνουν κίνηση στο σώμα και δεν σταματούν ποτέ να υπάρχουν. Μας τα χάλασαν βέβαια λίγο οι Προσωκρατικοί και ο Πλάτωνας, που πίστευαν σθεναρά πως και η ψυχή είναι κι αυτή κάτι σωματικό και φθαρτό, αλλά κατά βάθος και χωρίς λογική δεν το πιστεύουμε και δεν θέλουμε να το δεχτούμε. Και ίσως αυτό να ορίζει και τις πράξεις μας όσο ζούμε.
Βλέποντας τη μικρή Εμιρέτ να βγαίνει ζωντανή μετά από 140 ώρες μέσα στα χαλάσματα είναι να απορεί κανείς για τον βαθμό της τυχαιότητας -και της τύχης- που είχε η δική της πύρινη ψυχή ενώ μέχρι στιγμής μια τεράστια μάζα σφαιροειδών ρινισμάτων πλανάται πάνω από τα ματωμένα χώματα της Τουρκίας και της Συρίας. Σε τι θα μετατραπεί άραγε η δύναμή τους; Σε τι θα μετατραπεί το γοερό κλάμα χιλιάδων ανθρώπων που θάφτηκαν ζωντανοί; Θα τους ακούσουν οι νυν και μελλοντικοί ηγέτες; Οι νυν και μελλοντικοί εργολάβοι; Γιατί η «οργή» των ψυχών που έφυγαν και των ψυχών που έμειναν πίσω δεν θα τελειώσει όταν τελειώσει τη δουλειά του και ο τελευταίος διασώστης. Και αν ακόμα όλα αυτά περί ψυχής των αρχαίων φιλοσόφων φαίνονται στους Τούρκους της βαθιάς Ανατολής πολύ αόριστα και ακαταλαβίστικα, σίγουρα όλοι έχουν στο μυαλό τους μία από τις αρχαιότερες Σούρες του Κορανίου:
«Οταν η γη κλονιστεί απ' τον πιο μεγάλο της σεισμό, κι η γη πετάξει από μέσα της τα βάρη, κι ο άνθρωπος φωνάζει απεγνωσμένα “τι της συμβαίνει;” - τότε, τη Μέρα αυτή, η γη θα αποκαλύψει τα νέα της: Για ό,τι ο Κύριός σου την έχει εμψυχώσει. Κατά τη Μέρα αυτή οι άνθρωποι θα βγουν σε χωριστές ομάδες για να δικαιολογήσουν τα καμώματά τους. Και τότε όποιος έχει κάνει το μικρότερο καλό θα βρει την ανταμοιβή του. Κι όποιος έχει κάνει το μικρότερο κακό, έστω σαν το βάρος ενός μορίου, θα βρει την ανταμοιβή του». Και πώς άραγε θα απαντήσει ο πρόεδρός τους όταν καταλαγιάσει το σοκ που έχουν υποστεί; Αυτός ο ίδιος πρόεδρος που έπαιξε το χαρτί του ακραίου εθνικισμού και του φανατισμένου ισλάμ προσπαθώντας να φτιάξει σήμερα ένα θεοκρατικό κράτος; Και ας μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια σπάνια θα μιλήσει στον τουρκικό λαό χωρίς να χρησιμοποιήσει το Κοράνι. Δύσκολα τα πράγματα, ακόμα και αν λόγω της εθνικής τραγωδίας, όπως λένε οι διεθνείς αναλυτές, υπάρξει πρόσκαιρα μια συσπείρωση των οπαδών του.
Ο τουρκικός λαός δύσκολα θα ξεχάσει τα χάρτινα «γκετζέ κοντού», τα σπίτια των φτωχών, και την περιβόητη «συμμορία των πέντε εργολάβων» που τα έχτισαν. Και δύσκολα θα ξεχάσει το βλέμμα της μικρής Εμιρέτ καθώς βγαίνει από τα χαλάσματα ενώ εκατομμύρια σφαιροειδή ρινίσματα τη συνοδεύουν στο φως.
