Όλοι μαζί έχουμε άδικο...

Eίναι κάπως όμορφο να γράφεις κείμενο, ενώ έξω χιονίζει ή όταν δεν χιονίζει εκείνη την ώρα να είναι όλα κάτασπρα από πριν. Γιατί χιονόπτωση χωρίς χιονόστρωση, δεν είναι καν χιόνι (στη δική μου αντίληψη). Kαι κάθε φορά που «το στρώνει», σα να αυξάνει η όρεξη, σα να γίνεται καλύτερη η διάθεση, σα να προκύπτει μεγαλύτερη πνευματική φώτιση... Και αφού φέτος χιονίζει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στα μέρη μου, δεν μπορώ να κάνω παράπονο...

Για πάμε λίγο να καταπιαστούμε με τα πιο πρόσφατα εγχώρια ποδοσφαιρικά δρώμενα. Γιατί αποδεικνύεται συνεχώς πως εδώ στην Ελλάδα μπορούμε να εκπλήξουμε ακόμα και τον εαυτό μας, αλλά ταυτόχρονα και «να καταπλήξουμε τα πλήθη σε όλο το ντουνιά»... Αν ρώταγες πριν τον αγώνα Ατρόμητος-ΑΕΚ χίλιους ανθρώπους να σου πουν ένα πιθανό λόγο μη διεξαγωγής του συγκεκριμένου αγώνα, πολύ δύσκολα να βρίσκονταν έστω τρεις τέσσερις άνθρωποι που θα ανέφεραν ως πιθανή αιτία τη μη συμβατότητα του ύψους των δοκαριών με τη νομιμότητα... Και αν υπήρχαν, θα ήταν ένα πολύ μικρό και σπάνιο δείγμα, καθώς μάλλον θα μιλούσαμε είτε με εργάτες που βάφουν γραμμές γηπέδων ή με τεχνίτες που τοποθετούν δοκάρια σε ποδοσφαιρικά γήπεδα της επικράτειας...

H Κυριακή ήταν η πιο βαρυχειμωνιάτικη μέρα εδώ και πολλούς μήνες. Παρόλα αυτά ήξεραν οι ποδοσφαιρόφιλοι πως το πρόγραμμα είχε δύο σπουδαία ματς για την ελληνική Super League 1. Αυτή η προοπτική σου έφτιαχνε από το πρωί τη διάθεση, μην πω εδώ και μέρες, και σε ζέσταινε μέσα σου ώστε να αψηφάς το κρύο (που και μέσα στο σπίτι δεν ήταν αμελητέο). Το Ατρόμητος-ΑΕΚ και το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός έκαναν αυτή την Κυριακή την πιο ενδιαφέρουσα έως την επόμενη... Πρώτο χρονικά ματς ήταν αυτό στο Περιστέρι, ένα από τα κρισιμότερα του φετινού πρωταθλήματος γενικώς και ειδικώς, για πάρα πολλούς λόγους (αγωνιστικούς και μη). Κι όμως, το ματς δεν έγινε για έναν απίθανο λόγο, που σε ευρωπαϊκή επικράτεια ίσως μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να λάβει χώρα... Αντε και κάπου αλλού, εδώ κοντά... Μετά τον τραγέλαφο που έλαβε χώρα ένα ήταν σίγουρο και ήδη «έγινε πράξη»... Πως θα άρχιζαν τα κλασικά νεοελληνικά. Οι Ατρόμητοι και οι άλλοι θα λένε για ΑΕΚ που πάει να πάρει ματς στα χαρτιά. Οι ΑΕΚτζήδες θα μιλάνε για κανονισμούς που πρέπει να ισχύουν.

Ο καθένας από την πλευρά του έχει δίκιο, μικρότερο ή μεγαλύτερο. Γιατί το να χάνεις ένα κρίσιμο ματς για (πάνω κάτω...) πέντε πόντους στα δοκάρια είναι όντως επώδυνο. Γιατί το να βλέπουν φίλοι του Παναθηναϊκού, του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού την ΑΕΚ να είναι κοντά στο να περάσει με τρίποντο από το Περιστέρι με τέτοιο -εξωαγωνιστικό- τρόπο ενοχλεί. Γιατί το να μπορεί η ΑΕΚ να εκμεταλλεύεται το (σημαντικό) λάθος του αντιπάλου και να είναι σύννομη, ΔΕΝ είναι κάτι που πρέπει να γεμίζει τους ΑΕΚτζήδες με τις παραμικρές τύψεις και ενοχές... Το δικό τους «πρόβλημα» είναι η συνάφεια ή μη με προγενέστερες ανάλογες περιστάσεις και τις αποφάσεις που πήρε τότε η «κιτρινόμαυρη» ΠΑΕ (π.χ. υπόθεση δελτίων ΠΑΟΚ λίγα καλοκαίρια πριν). Οι κανονισμοί και η εφαρμογή τους είναι βασικό προαπαιτούμενο για να μπορούν να κρίνονται οι αγώνες στα γήπεδα. Η αλληλοεξαρτώμενη αυτή αλληλουχία δεν αλλάζει... Και όταν αυτή δεν τηρείται, υπάρχουν ευθύνες. Η Lady Hope θέλει να τις ψάχνει και δεν επηρεάζεται από συναισθηματικές δεσμεύσεις. Στο Περιστέρι δεν τηρήθηκαν τα προαπαιτούμενα από τους κανονισμούς για τη διεξαγωγή ενός αγώνα και για αυτό (ανεξαρτήτως πώς το πήρε χαμπάρι η ΑΕΚ) δημιούργησε συνέπειες για τους γηπεδούχους...

Σε γενικές γραμμές; Όλοι έχουν δίκιο, αλλά και όλοι μαζί ΕΧΟΥΜΕ ΑΔΙΚΟ. Γιατί η ουσία είναι πως ένα τέτοιο ματς δεν έγινε για έναν τέτοιο γελοίο λόγο. Το ποιος ωφελείται, ναι μεν έχει σημασία, αλλά θεωρώ πως το ότι έγινε πρέπει να προκαλέσει την οργή όλων. Ειδικά εκείνων που υπέστησαν τα καιρικά φαινόμενα και πλήρωσαν κιόλας από την τσέπη τους, για να φύγουν τελικά ζημιωμένοι πολλαπλώς. Το συμβάν δεν πρέπει να είναι άλλη μια αφορμή για ξεσπαθώματα μεταξύ οπαδών. Κάποια στιγμή θα πρέπει ΟΛΟΙ να προσπαθήσουμε στην Ελλάδα να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, να τον καταλαβαίνουμε, να αναγνωρίζουμε τα δίκια του και να αναζητούμε λύσεις συμβατές με τη νομιμότητα και την ηθική τάξη (ειδικά στις περιπτώσεις που αυτά τα δύο συμβαδίζουν...). Στο βωμό της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος, μιας συμμετοχής στα play off ή της αποφυγής ενός υποβιβασμού, και πάει λέγοντας, πόσο ακόμα ο υποκειμενισμός θα βιάσει την αντικειμενική θέαση των πραγμάτων;

ΥΓ. Εγώ τσαντισμένος από όσα έγιναν, για την ακρίβεια που δεν έγιναν..., στο Περιστέρι κήρυξα ένα προσωπικό, άτυπο, συμβολικό, πρόσκαιρο «μποϊκοτάζ». Επέλεξα να μη δω ούτε δευτερόλεπτο από το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός. Και το έπραξα. Χτες μόνο ξένο ποδόσφαιρο. Εντάξει, μου πέρασε ήδη... Έρχεται και ΑΕΚ-Ολυμπιακός για το Κύπελλο την Πέμπτη. Μάγκες, όλοι πάνω κάτω ίδιοι είμαστε. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ, και για αυτό μάλλον κατά βάθος αλληλο-αγαπιόμαστε και απλά ντρεπόμαστε να το πούμε...

YΓ1. Δυστυχώς, σε μία χρονιά που ο ποδοσφαιρικός ανταγωνισμός «υποσχόταν» συγκλονιστικό φινάλε στο εγχώριο πρωτάθλημα, συνθήκη που εξακολουθεί να ισχύει..., μας επισκέπτονται ξανά τα παλιά γνώριμα «φαντάσματα»: πρωτοβάθμια εκδίκαση, δευτεροβάθμια απόφαση, προσφυγή στο CAS, κοκ...