Για να τα δώσουν όλα με περισσή όρεξη τώρα

Η εβδομάδα που διανύουμε όσον αφορά στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τη Euroleague, είναι από τις επονομαζόμενες και ως «διαβολοβδομάδες». Για τους αδαείς, έτσι ονομάζονται αυτές στις οποίες στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται δύο μαζεμένες αγωνιστικές την ίδια εβδομάδα. Μία απαιτητική διαδικασία για όλους, ειδικά για όσους ταξιδέψουν, που αυξάνει τις αβεβαιότητες και προσφέρει ματς με ιδιαιτερότητες (που είναι δύσκολο να προβλεφθούν προγενέστερα).

Η Euroleague, σε σχέση με το UEFA Champions League (που είναι η ποδοσφαιρική της αντιστοίχιση...), αλλά και τη μεγάλη δημοφιλία που έχει στο κοινό, δεν δίνει πολλά λεφτά στις ομάδες που συμμετέχουν. Σχεδόν ψίχουλα, συνθήκη που αποτελεί ένα διαχρονικό αγκάθι που για διάφορους λόγους «ναρκοθετεί» ακόμα και την αναπτυξιακή προοπτική του αθλήματος. Όμως, φροντίζει το αγωνιστικό κομμάτι να λειτουργεί ως αντιστάθμισμα στα όποια άλλα προβλήματα υπάρχουν.

Σε αυτό το κρίσιμο και καθοριστικό κομμάτι κάθε σεζόν συνήθως υπήρχαν τρεις με τέσσερις ταχύτητες. Φέτος, αυτές φαίνεται να έχουν σχεδόν ενοποιηθεί. Μία ματιά στη βαθμολογία αναδεικνύει του λόγου το αληθές. Λίγο μετά την έναρξη του δευτέρου γύρου οι αποστάσεις μεταξύ των ομάδων είτε είναι σχετικά μικρές είτε σε πολλές περιπτώσεις έχουν σχεδόν καταργηθεί. Μπορεί κάτι τέτοιο όταν γράφεται να έχει αρκετή δόση υπερβολής, όμως ως προς την ουσία και συγκριτικά με τις άλλες χρονιές, δεν είναι και τόσο άκυρο ως περιγραφικό συμπέρασμα...

Θεωρητικά, μία τέτοια άτυπη αγωνιστική (σχεδόν) «ισονομία» μπορεί να προκύψει κυρίως από την πτώση του γενικού επιπέδου, και ειδικότερα με τον περιορισμό των πραγματικά καλών ομάδων. Βλέποντας, όμως, κάποιος πολλούς αγώνες της φετινής Euroleague μπορεί να καταλήξει πως στη φετινή εικόνα μάλλον έχει συμβάλλει το γεγονός πως σχεδόν όλες, αν όχι όλες..., οι ομάδες μπορούν σε μία καλή τους μέρα (βραδιά) όχι μόνο να είναι ανταγωνιστικές. αλλά να νικήσουν ακόμα και τους πρωτοπόρους.

Φαίνεται πως τα δύο χρόνια της πανδημίας αρκετοί σύλλογοι «κρατήθηκαν» λόγω των αναγκαστικών περικοπών, για να τα δώσουν όλα με περισσή όρεξη τώρα. Όπως καλή ώρα για το ελληνικό μπάσκετ, έκανε ο κυρίαρχος τα τελευταία χρόνια Ολυμπιακός Πειραιώς (ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να βρει το δρόμο του, αλλά μάλλον λαθεύει στην επιλογή του «σωστού τρόπου»).

Η φετινή αγωνιστική εικόνα της Euroleague, αρχές Φλεβάρη του 2023, προδιαθέτει για ένα συγκλονιστικό υπόλοιπο της σεζόν. Με play off και Final Four που θα μείνουν αξέχαστα και θα δώσουν ώθηση στο ίδιο το μπάσκετ. Με πολλές ομάδες ικανές να διεκδικήσουν μία διάκριση, μία εύφημο μνεία, μπόλικη αναγνώριση και το δέοντα σεβασμό στην πολυποίκιλη «πιάτσα». Για να δημιουργήσουν στιβαρές βάσεις, ώστε να μπορέσουν να έχουν καλές μέρες και στο άμεσο μέλλον. Γιατί όπως ξέρουν όλοι όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό τα πρόσκαιρα επιτεύγματα, τα αγωνιστικά «πυροτεχνήματα», σπανίως είναι προτιμότερα από τη διάρκεια και την καταξίωση μέσα στο χρόνο.

ΥΓ. Όσον αφορά στο μέλλον της Euroleague, αυτό θα μπορούσε να συνοψιστεί με κάποιες ενδεικτικές λέξεις. Μόνο που για τους γνώστες υποχρεωτικά πια πρέπει σιγά σιγά να αρχίσουν να μπαίνουν στο καθημερινό λεξιλόγιο και εκείνες που περικλείονται στη φράση «το Ντουμπάι έρχεται». Ντουμπάι; Ευρώπη; Μπάσκετ; Euroleague; Τι ασυναρτησίες μοιάζουν όλα αυτά ως λεκτική αλληλουχία...

Κι όμως. Είτε ως υποψήφια διοργανώτρια πόλη του Final Four, είτε με ομάδα-εκπρόσωπο, σε συνδυασμό με μία άκρως γαλαντόμα χορηγία, το μέλλον του ευρωπαϊκού διασυλλογικού μπάσκετ φαίνεται πως σύντομα μπορεί να είναι συνυφασμένο (και) με το Ντουμπάι... Η συνέχεια στις οθόνες μας, γιατί κάθε προσαρμογή θέλει το χρόνο και τον τρόπο της... Τα αστείρευτα αραβικά κεφάλαια δείχνουν στους περίεργους καιρούς μας αρκετά πρόθυμα να επενδυθούν και αλλού, εκτός από την ποδοσφαιρική αγγλική Premier League...

ΥΓ1. Μία από τις διαχρονικά top class ομάδες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, η οκτώ φορές Πρωταθλήτρια Ευρώπης ΤΣΣΚΑ Μόσχας, λείπει από την Euroleague, αλλά αυτό μάλλον το πληρώνει κατά βάση η ίδια και οι φίλοι της. Η διοργάνωση προχωράει και χωρίς αυτήν, παρότι οι πρωτιές θα είχαν ακόμα περισσότερη λάμψη αν επιτυγχάνονταν μετά από ανταγωνισμό και με τις ρωσικές ομάδες. Και όσο κάποιοι επιμένουν να θεωρούν συμβατή με τη λογική την τιμωρία αθλητών, και καλλιτεχνών, και πάει λέγοντας..., για τις κινήσεις στη γεωστρατηγική σκακιέρα των πολιτικών ηγετών της «αντίπαλης πλευράς», τόσο η ΤΣΣΚΑ, η Ζενίτ, κοκ θα απουσιάζουν από την Euroleague. Μέχρι να δώσει η επικοινωνία τη θέση της στον πραγματισμό και να επέλθει η αποκατάσταση...