Αλλο «εμιγκρέ» στη Γαλλία και άλλο «γκασταρμπάιτερ» στη Γερμανία. Κι ας μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους και για τις ίδιες ανάγκες. Για τους ίδιους ανθρώπους, υπό την έννοια ότι αναφερόμαστε σε ξένους που κάποια «μαύρη μοίρα» άλλους έστειλε στον σταθμό του Μονάχου και άλλους στο λιμάνι της Μασσαλίας. Ιδιες ανάγκες, υπό την έννοια ότι τόσο στη Γαλλία όσο και στη Γερμανία αποτελεί εδώ και χρόνια κοινό μυστικό πως κάποιες δουλειές, κατά τεκμήριο τις σκληρότερες, τις κάνουν κυρίως ξένοι.
Στη Γαλλία, για παράδειγμα, οι πάντες γνωρίζουν πως στις κουζίνες των εστιατορίων (είτε έχουν είτε δεν έχουν αστέρια Michelin) δουλεύουν κυρίως παράνομοι και ανασφάλιστοι εμιγκρέδες. Και οι πρώτοι που ξεσηκώθηκαν όταν η γαλλική κυβέρνηση άφησε να εννοηθεί προ μηνών ότι όπου τους βρίσκει θα τους συλλαμβάνει και θα τους απελαύνει ήταν οι Γάλλοι εστιάτορες, οι οποίοι όχι μόνο απείλησαν πως θα κλείσουν, αλλά θυμήθηκαν μεταξύ άλλων πως η γαλλική κουζίνα ανήκει και στην πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO. Οσο για τη γερμανική βιομηχανία, γνωρίζει από παλιά πως χωρίς τους γκασταρμπάιτερ αυτό που μεταπολεμικά ονομάστηκε «οικονομικό θαύμα» απλά δεν θα υπήρχε.
Τις τελευταίες ημέρες και στις δύο χώρες το ζήτημα των μεταναστών βρίσκεται στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Τόσο η Γαλλία όσο και η Γερμανία ετοιμάζονται να διαμορφώσουν νέα νομοθετικά πλαίσια για το μεταναστευτικό, τα οποία ωστόσο διαφέρουν ριζικά μεταξύ τους.
Οι διαφορές αρχίζουν από τον νομοθέτη, αφού στη Γερμανία αρμόδιο για το νέο νομοθετικό πλαίσιο είναι αποκλειστικά το υπουργείο Εργασίας, ενώ στη Γαλλία είναι κυρίως το υπουργείο Εσωτερικών και δευτερευόντως το Εργασίας. Τούτου δοθέντος στην περίπτωση της Γερμανίας η κοινοβουλευτική συζήτηση αφορά κυρίως τους όρους και τις προϋποθέσεις πρόσληψης ενός αλλοδαπού, ενώ στην περίπτωση της Γαλλίας αφορά πρωτίστως τους όρους και τις προϋποθέσεις απέλασής του. Η αιτία αυτής της διαφοράς είναι γνωστή και στην περίπτωση της Γαλλίας έχει ονοματεπώνυμο: Μαρίν Λεπέν. Εδώ και σαράντα χρόνια, δηλαδή από τότε που η ακροδεξιά οικογένεια Λεπέν εισήλθε στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας, η νομοθεσία για τους μετανάστες στη Γαλλία αλλάζει κάθε δυο χρόνια, πηγαίνοντας από το κακό στο χειρότερο και δηλητηριάζοντας τον κοινωνικό ιστό.
Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι οι δυο χώρες εξακολουθούν να διαμορφώνουν τα νομοθετικά τους πλαίσια ως να μην έχουν κοινά σύνορα, ούτε μεταξύ τους ούτε με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το παράλογο της υπόθεσης είναι πως το πράττουν ενώ γνωρίζουν ότι είναι πλέον πρακτικά και νομικά αδύνατο να έχουν μόνιμους ελέγχους στα σύνορά τους και ότι αυτό συνεπάγεται πως όταν ένας αλλοδαπός έχει άδεια εργασίας και παραμονής στη μια χώρα, επί της ουσίας έχει και στην άλλη. Και αυτό, είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν οι Λεπέν.
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας