Εκπαίδευση: αλλαγή πολιτικής τώρα!

Βία στα σχολεία; Μέγιστο πρόβλημα και δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας. Συνιστά, ωστόσο, εμπαιγμό, για εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς να τους ανακοινώνει ο κ. Κόπτσης(Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας) από μια τηλεοπτική εκπομπή ότι ως διά μαγείας η ενδοσχολική βία θα εκλείψει χάρη στην ηλεκτρονική πλατφόρμα που θα δημιουργήσει το Υπουργείο και στην οποία θα δηλώνουν οι μαθητές περιστατικά κακοποίησης.

Αυτή η σκληρά νεοφιλελεύθερη, αυταρχική και αναχρονιστική κυβέρνηση της ΝΔ που με παρακρατικές μάλιστα μεθόδους μας φτωχοποιεί καθημερινά ως κοινωνία με την ανεξέλεγκτη ακρίβεια στα βασικά αγαθά, στην ενέργεια και τα καύσιμα, που επιδοτεί την αισχροκέρδεια, που ιδιωτικοποιεί την υγεία, την παιδεία, την ενέργεια, την κοινωνική ασφάλιση, κτλ προσπαθεί διακαώς να μας πείσει ότι είναι κοινωνικά ευαίσθητη κι ενδιαφέρεται να αντιμετωπίσει την ενδοσχολική βία! Ε λοιπόν, δε μας πείθει!

Δε μας πείθει διότι θέλει το σχολείο της αγοράς με το διευθυντή ως μάνατζερ, το μαθητή ως πελάτη και τη γνώση ως εμπόρευμα. Αυτό το σχολείο που θέλει η ΝΔ θα δίνει στους μαθητές δεξιότητες και όχι ουσιαστικές γνώσεις προετοιμάζοντάς τους να γίνουν οι μελλοντικοί ευέλικτοι χειραγωγίσιμοι εργαζόμενοι-σκλάβοι χωρίς κριτική σκέψη και χωρίς δικαιώματα. Διευρύνει τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες (θυμηθείτε τα παιδιά από το Περιστέρι που σύμφωνα με τον κ. Μητσοτάκη προορίζονται να γίνουν ψυκτικοί!). Λειτουργεί εξοντωτικά έχοντας μετατρέψει το σχολείο σε απέραντο εξεταστικό κέντρο με τεράστιο εύρος ύλης, στείρα παπαγαλία και άκρατο ανταγωνισμό (ακόμη και οι μαθητές της Στ΄ Δημοτικού θα εξεταστούν στο γραπτό διαγωνισμό PISA). Έχουν βγάλει/και μειώσει από τα ωρολόγια προγράμματα τα καλλιτεχνικά μαθήματα (Εικαστικά, Θεατρική Αγωγή, Μουσική) τα οποία αδιαμφισβήτητα συμβάλλουν στο να εκφράζουν τα συναισθήματά τους οι μαθητές, να συνεργάζονται, να δημιουργούν, να χαίρονται.

Ακόμη και τώρα που έχει μπει ο Φλεβάρης, υφίστανται πολλά κενά σε εκπαιδευτικούς στα σχολεία. Οι σχολικοί ψυχολόγοι που βοηθούν σημαντικά τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές στη διαχείριση κρίσεων είναι λίγοι σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες. Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί αλλάζουν κάθε χρόνο σχολείο ενώ οι διορισμένοι έχοντες κλείσει διετία ως δόκιμοι δε μονιμοποιούνται καθώς «χρησιμοποιούνται» από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ως όμηροι προκειμένου να εφαρμόσει την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Οι εκπαιδευτικοί δεν επιμορφώνονται τακτικά και ουσιαστικά από το κράτος, οι δε μισθοί τους παραμένουν καθηλωμένοι. Η καθημερινότητα στο σχολείο χωρίς παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία έχει γίνει αφόρητη, πιεστική και καθόλου δημιουργική και παραγωγική για όσους εκπαιδευτικούς ασχολούνται με την απέραντη κι ανούσια κατηγοριοποιητική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων(ευτυχώς η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών παρά την τιμωρητική στάση του Υπουργείου που ποινικοποιεί τη συλλογική συνδικαλιστική δράση μας, συμμετείχε στην απεργία αποχή από την αξιολόγηση αλλά και στο να ανεβάζει τα ενιαία κείμενα της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας).

Οι μαθητές μετά από δυο χρόνια εγκλεισμού και τηλεκπαίδευσης λόγω της πανδημίας, εκτός από σοβαρά μαθησιακά κενά, παρουσιάζουν και δυσκολίες κοινωνικο-συναισθηματικές. Βιώνουν ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις μέσα στα οικογενειακά τους περιβάλλοντα: ανεργία, απώλειες από την πανδημία, φτωχοποίηση, ενδοοικογενειακή βία που αυξήθηκε κατακόρυφα κατά τη διάρκεια των lockdown. Κι από την άλλη πλευρά ένα σχολείο συντηρητικό, ανταγωνιστικό και εξοντωτικό. Σχολικά κτίρια τα οποία οι Δήμοι λόγω περιορισμένης χρηματοδότησης από την κυβέρνηση δεν τα φροντίζουν αρκούντως, με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις να είναι παιδαγωγικά ακατάλληλα αλλά και να θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια μαθητών και εκπαιδευτικών (βλέπε σχολείο στις Σέρρες όπου σκοτώθηκε άδικα ένας μαθητής, σχολεία που συχνά πλημμυρίζουν, σχολεία στα οποία πέφτουν τα ταβάνια, σχολεία που δεν έχουν θέρμανση, κτλ).

Μόνο με συντονισμένο συλλογικό αγώνα του εκπαιδευτικού κινήματος και της κοινωνίας ευρύτερα μπορεί να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό στη χώρα μας. Επομένως με πολιτική αλλαγή και με αριστερές, ριζοσπαστικές και προοδευτικές πολιτικές θα υπάρξει σοβαρή δυνατότητα αντιμετώπισης της βίας στα σχολεία: με προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών από την αρχή της σχολικής χρονιάς σε όλα τα πραγματικά κενά, περισσότερων σχολικών ψυχολόγων, με επανεισαγωγή των καλλιτεχνικών μαθημάτων σε όλες τις βαθμίδες, με γενναία στελέχωση των τμημάτων ένταξης για μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες, των τμημάτων υποδοχής για τα προσφυγόπουλα και τα παιδιά μεταναστών, με ίδρυση περισσότερων τμημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας, με μείωση του αριθμού μαθητών ανά τάξη, με γενναία μείωση της τεράστιας σχολικής ύλης και αλλαγή των αναλυτικών προγραμμάτων, χωρίς τη μέγγενη της κατηγοριοποιητικής αξιολόγησης των σχολικών μονάδων και της τιμωρητικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, με μισθούς αξιοπρέπειας για τους εκπαιδευτικούς, με τακτική δωρεάν ουσιαστική παιδαγωγική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, με συμπερίληψη όλων ανεξαιρέτως των παιδιών, με παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία, με δυναμική και ολομέτωπη αντιμετώπιση της ακρίβειας που μαστίζει τις λαϊκές οικογένειες…Για την ποιοτική δημόσια δωρεάν παιδεία, για ολάκερη την κοινωνία, για τις ζωές και την αξιοπρέπειά μας, ας γίνουμε όλοι και όλες μας κομμάτι αυτής της πολυπόθητης και αναγκαίας αλλαγής!

*Δασκάλα, Αντιπρόεδρος Συλλόγου Εκπ/κών Πρωτ/θμιας Εκπ/σης Εκπ/κής Περιφέρειας Κύμης, Μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Δημοτική Σύμβουλος Κύμης Αλιβερίου(Εύβοιας)