Παρενόχληση ή άλλοθι;

Από τα Λέοπαρντ στα MIG 29 και σε πυραυλικές συστοιχίες μεγάλου βεληνεκούς, αλλά και σε fast track πλήρη ένταξη της Ουκρανίας στην Ε.Ε. μέσα σε δύο χρόνια;

Σύμβουλος του Ζελένσκι επιβεβαίωσε με τις δηλώσεις του το Σάββατο ότι το Κίεβο ήδη πιέζει για μαχητικά αεροσκάφη και προηγμένα πυραυλικά συστήματα, ενώ χθες το Politico προανήγγειλε επικοινωνιακή δραστηριοποίηση του Ζελένσκι για επίσπευση της ένταξης στην Ε.Ε.

Με δυο λόγια, η Ουκρανία επιδιώκει να σβήσει όλες τις κόκκινες γραμμές που είχαν αρχικά επιβάλει οι ΗΠΑ ως προς τον βαθμό εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην πολεμική σύγκρουση, αλλά και την απόφαση της Ε.Ε. για ένα «ναι» επί της αρχής σε μια προοπτική πλήρους ένταξης που δεν προσδιορίζεται χρονικά για το ορατό μέλλον.

Μια παρόμοια εξέλιξη θα δημιουργήσει δύο προκλήσεις που κανείς σήμερα δεν μπορεί να ξέρει πώς θα απαντηθούν:

-Θα τεθεί σε δεινή δοκιμασία η ενότητα του ΝΑΤΟ με τις όποιες μέχρι τώρα ρωγμές να γίνονται ρήγματα;

Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα έχουμε μια επανάληψη του μπρα ντε φερ Γερμανίας-Πολωνίας που είδαμε στο σίριαλ των τεθωρακισμένων.

Σε ό,τι αφορά την εδώ και τώρα ένταξη της Ουκρανίας στην Ε.Ε. μένει να δούμε αν η Πολωνία και οι τρεις βαλτικές χώρες θα έλθουν σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τη Γαλλία και τη Γερμανία.

-Μένει ζητούμενο πώς θα κλιμακώσει την επίδειξη πυγμής η ρωσική πλευρά αν, για παράδειγμα, κλείσει με συνεχείς περιπολίες τον εναέριο χώρο της Ουκρανίας ή αν παρακάμψει την πλειοδοσία προώθησης οπλικών συστημάτων στο Κίεβο από τη Δύση, δίνοντας προτεραιότητα στη γενική αντεπίθεση που φέρεται ότι θα εξαπολύσει πολύ σύντομα.

Το σκηνικό που τείνει να διαμορφωθεί ανάμεσα στο Κίεβο και στους συμμάχους του θυμίζει κάθε μέρα που περνά ολοένα και περισσότερο τις ταραγμένες σχέσεις της εξόριστης πολωνικής κυβέρνησης στο Λονδίνο στην περίοδο 1939-1945 με το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ.

Ουάσινγκτον και Λονδίνο στήριζαν την εξόριστη πολωνική κυβέρνηση με μια κόκκινη γραμμή ότι η υποστήριξή τους δεν θα έθετε σε κίνδυνο τη συμμαχία τους με την ΕΣΣΔ του Στάλιν.

Τότε, Ρούζβελτ και Τσόρτσιλ δεν ενέδωσαν στις πιέσεις καθώς η προτεραιότητά τους ήταν η ήττα της Γερμανίας.

Σήμερα δεν είναι ξεκάθαρο αν το Κίεβο πιέζει και παρενοχλεί τις ΗΠΑ ή αν αντίθετα τους δίνει το άλλοθι να πιέσουν την Ευρώπη και κυρίως τη Γερμανία για εμβάθυνση της εμπλοκής τους.