Στις συνοικίες και στους μπασκετικούς δρόμους του αύριο

Στην εποχιακή συγκυρία που διανύουμε το ελληνικό μπάσκετ πασχίζει να κεντρίσει ξανά το ενδιαφέρον του κόσμου. Να κερδίσει τον αυτοσεβασμό του και να προσελκύσει νέους «πιστούς»... Ένα σημείο κλειδί προς αυτή την κατεύθυνση είναι η ενίσχυση του ενδιαφέροντος σε τοπικό, συνοικιακό θα λέγαμε, επίπεδο. Όταν ο κάθε μπασκετόφιλος θα σπεύδει στα κλειστά γυμναστήρια της περιοχής του για να παρακολουθήσει τους αγώνες των αντίστοιχων ομάδων.

Με γνώμονα να βλέπει ταλαντούχα νέα παιδιά, τη μέγιστη εφικτή μπασκετική ποιότητα και -ευτυχώς ή δυστυχώς- και πετυχημένα αποτελέσματα (ανόδους, πρωταθλήματα, κοκ). Αφού, βέβαια, προσθέτει η Lady Hope ακούει «μεσοβδόμαδα» καλά λόγια από τους γνώστες για τις εν γένει λειτουργικότητες ενός σωματείου (και εκτός των παρκέ...).

Μέσα σε αυτό το γενικό πλαίσιο, στις μέρες μας μία συγκεκριμένη κατηγορία, η Α2, αποκτά ξεχωριστή σημασία. Όχι επειδή πλέον ονομάζεται Elite League... Δεν είναι θέμα ονόματος, αλλά ουσίας και κυρίως στόχευσης. Αυτή πρέπει να διαδραματίσει τον καθοριστικό ρόλο στην παραγωγή και στην καθιέρωση νέων παικτών. Που θα βρίσκονται στον προθάλαμο για να προετοιμαστούν, όσοι από αυτούς είναι ικανοί βέβαια..., να σταθούν επάξια στο αμέσως επόμενο επίπεδο. Της Α1...

Όπως παλιά, που το ελληνικό μπάσκετ δεν πήγαινε καλά μονάχα γιατί είχε την τιμή και την ευχέρεια να διαθέτει μία βιτρίνα από τις καλύτερες στην Ευρώπη, αλλά γιατί στα ανοιχτά γηπεδάκια σε κάθε συνοικία χτύπαγε στην κυριολεξία η καρδιά της νεολαίας. Ενώ και τα δελτία των σωματείων αφθονούσαν σε ονοματεπώνυμα...

Το Σάββατο το απόγευμα προς βραδάκι διεξαγόταν στο κλειστό του Α. Θωμά στο Μαρούσι το ντέρμπι της αγωνιστικής στην Α2 ανάμεσα στο γηπεδούχο Μαρούσι και τον πρωτοπόρο της βαθμολογίας γειτονικό Πανερυθραϊκό. Ήταν, δηλαδή, παράλληλα και ένα ντέρμπι της πάντα πολλαπλώς γαλαντόμας προς το μπάσκετ περιοχής των Βορείων Προαστίων.  Ένα κλειστό του Α. Θωμά γεμάτο από κόσμο, όπως άρμοζε στην περίσταση. Με πλείστες «μπασκετόφατσες» σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των κερκίδων, με ζωηρότατο (στα όρια του «παρεξηγήσιμου» κάποιες στιγμές...) πέταλο, με δύο ομάδες αποφασισμένες να παλέψουν για να νικήσουν γιατί ήξεραν πολύ καλά τη σημασία του αγώνα. Να το πούμε κάπως σχηματικά, στο ντέρμπι του τρίτου με τον πρώτο, που έληξε με νικητή τον τρίτο που είναι πια και αυτός πρώτος (ισοβαθμούν στην πρώτη θέση Μαρούσι, Πανερυθραϊκός και Τρίτωνας)...

Όμως, για το μπάσκετ το ίδιο δεν μετράει τόσο πολύ ένας αγώνας, ούτε καν ο τελικός απολογισμός και η έκβαση μιας ολόκληρης σεζόν. Αλλά, το γενικό πλαίσιο... Το Μαρούσι προκαλεί πάντα έντονα συνειδησιακά «γαργαλητά» στους εγχώριους μπασκετόφιλους. Πώς είναι δυνατόν να γίνει διαφορετικά, άλλωστε, όταν έχει στην τροπαιοθήκη του κοτζάμ ευρωπαϊκό τρόπαιο (το Κύπελλο Σαπόρτα του 2001), όταν έχει τερματίσει δεύτερο στην Α1, όταν έχει συμμετοχές και σε άλλους τελικούς (και ευρωπαϊκού Κυπέλλου και του Κυπέλλου Ελλάδας). Όταν από τα συγκεκριμένα μέρη έχουν περάσει είτε ως προπονητές, είτε ως παίκτες κορυφαίες προσωπικότητες του ευρωπαϊκού μπάσκετ όπως ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Γιώργος Μπαρτζώκας και ο Βασίλης Σπανούλης...

Aπό την άλλη, η ομάδα της Νέας Ερυθραίας που την τελευταία εικοσαετία έχει σταθεροποιηθεί ανάμεσα στις περίπου τριάντα κατά τεκμήριο καλύτερες ομάδες μπάσκετ της χώρας. Που, πλέον, τρέχει ένα πρότζεκτ πρωτόγνωρο και ανεκτίμητο (για το μέλλον), που δεν είναι υπερβολή να το παρομοιάσει σε αξία κάποιος με το ευρωπαϊκό τρόπαιο του Αμαρουσίου (έστω και αρκετά καταχρηστικά και αδόκιμα). Γιατί η ομάδα της Ερυθραίας αποφάσισε εδώ και κάποια χρόνια να λειτουργήσει σα μία άτυπη κολλεγιακή ομάδα, που θα δίνει έμφαση στην προώθηση και στην καθιέρωση νεαρών σε ηλικία ποιοτικών μπασκετμπολιστών. Έχοντας, μάλιστα, ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με αμερικανικά κολλέγια. Μέχρι και καταγραφή εργομετρικών, αγωνιστικών και ψυχολογικών στοιχείων των νεαρών παικτών των Ακαδημιών του συλλόγου, που θα είναι περασμένα σε διαθέσιμη εφαρμογή, θα μπορούν να βλέπουν στις ΗΠΑ διάφορα κολλέγια, για να διαλέγουν περιπτώσεις με προοπτικές για κάτι σημαντικό (συνδυάζοντας και τις αγωνιστικές και τις ακαδημαϊκές υποχρεώσεις)... Αξίζει πραγματικά να ψάξει στο internet ο οποιοσδήποτε στοιχεία για αυτό το πρόγραμμα του Πανερυθραϊκού, που εισάγει στο ελληνικό μπάσκετ αξιοθαύμαστες καινοτόμες πρωτοβουλίες.

Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το μπάσκετ στην Ελλάδα έχουν αποδείξει στο παρελθόν, αλλά ενίοτε και στο παρόν, πως κατά κανόνα είναι έξυπνοι και ικανοί. Μπορούν, δηλαδή, να συλλαμβάνουν συχνά πρωτοποριακές ιδέες, να αξιοποιούν τα brand name, τις ιστορικές παρακαταθήκες μιας πλούσιας παράδοσης (αποσπασματικής ή συνολικής). Για να μπορέσουν όσο πιο σύντομα γίνεται να κάνουν ξανά τους κατοίκους των περιοχών τους να σπεύδουν να βρουν εισιτήριο για τους αγώνες και τα παιδιά να μπουν με ζέση στη διαδικασία της οργανωμένης ένταξης στο άθλημα (μέσω της εγγραφής σε ένα σωματείο)... Αρχές 2023, και δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο ακόμα για «άνοιξη του ελληνικού μπάσκετ». Όμως, «μέσα στο χειμώνα του» κάποιοι φροντίζουν ήδη ώστε ο επόμενος να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικότερα και ολιστικότερα...