Η κρίση στη χώρα μας επιδεινώνεται και οι αρχηγοί Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ζουν στον κόσμο τους

Στη χώρα, μετά τα στραγγαλιστικά μέτρα των μνημονίων επί μία δεκαετία, μέτρα που προκάλεσαν την καθίζηση της οικονομίας, ήρθαν οι επιπτώσεις της πανδημίας του κορονοϊού και τώρα οι επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης και της επιδείνωσής της από τη συνεχιζόμενη και παντελώς απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Μία από τις επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης ήταν η εκτίναξη του πληθωρισμού στα ύψη με αύξηση της φτώχειας και της ακραίας φτώχειας, δηλαδή οικογένειες που στερούνται ακόμη και τα βασικά για την επιβίωσή τους. Για την αντιμετώπιση όλων όσα προαναφέρθηκαν έχουμε εδώ και πάνω από μία τριετία κυβέρνηση της Ν.Δ. που, με τις πράξεις και τις παραλείψεις της, αρκείται σε ορισμένα ψίχουλα με επιδοτήσεις που κάθε άλλο παρά καλύπτουν τις ανάγκες που δεν μπορούν να καλύψουν τα εισοδήματα όσων εργάζονται και πολύ περισσότερο των ανέργων, ενώ ταυτόχρονα με ευνοϊκά μέτρα υπέρ της ολιγαρχίας των πλουσίων αυξάνει τις, ήδη μεγάλες, ανισότητες που υπάρχουν.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε το ομολογημένο από την κυβέρνηση σκάνδαλο των υποκλοπών των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, ακόμα και στελεχών της, για να προστεθούν σ’ αυτό τα σκάνδαλα των ευρωβουλευτών ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. στην Ευρωβουλή. Είναι προφανές ότι η πολλαπλή κρίση που μαστίζει τη χώρα εδώ και πάνω από δώδεκα χρόνια επιδεινώνεται. Μέσα στο ζοφερό αυτό κλίμα, η χώρα έχει εισέλθει σε προεκλογική περίοδο, με τις διαδοχικές εκλογές να αρχίζουν είτε μέσα στους επόμενους τρεις μήνες λόγω της μεσολάβησης του Πάσχα και πανελλαδικών εξετάσεων για τα ΑΕΙ, ή μετά από αυτές, τον Ιούνιο. Τι κάνουν, όμως, η κυβέρνηση και τα προηγούμενα κόμματα εξουσίας ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ;

Η Ν.Δ. διαφημίζει την αναμενόμενη μεγάλη ποσοστιαία αύξηση του ΑΕΠ και τη μείωση του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ, λησμονώντας ότι η πρόβλεψη για το 2023 η αύξησή του να είναι κάτω από το 2%, ενώ η αναμενόμενη μείωση του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ σε τρέχουσες τιμές οφείλεται κυρίως στον υψηλό πληθωρισμό, ο οποίος προκαλεί τα προβλήματα που προαναφέρθηκαν. Φυσικά επαναλαμβάνει τη συνήθη πρακτική των κυβερνήσεων σε προεκλογικές περιόδους: παροχές με αυξήσεις μισθών και συντάξεων από την αρχή του νέου έτους και επίδομα αγοράς προϊόντων λίγο πριν από την προκήρυξη εκλογών, το οποίο, όπως και τα προηγούμενα, θα είναι ψίχουλα δεδομένου ότι ο πληθωρισμός θα συνεχιστεί και το 2023. Τις δημοσιονομικές συνέπειες όλων αυτών θα τις επωμιστεί ο λαός από την όποια κυβέρνηση θα προκύψει από τις διαδοχικές εκλογές, ανάμεσα στις οποίες και αυτή που επιδιώκει να σχηματίσει η Ν.Δ. αποσπώντας στις δεύτερες εκλογές το ποσοστό που θα της επιτρέψει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει τις εξαγγελίες τις οποίες είχε κάνει και το 2015, δηλαδή πολλές παροχές και αποτελεσματική αντιμετώπιση των πολλών προβλημάτων της χώρας, όταν γνωρίζει ότι πολλά από αυτά είναι παγκόσμια και καμιά χώρα δεν τα έχει επιτύχει, ενώ οι απειλές της Τουρκίας έχουν πολλαπλασιαστεί εν όψει των εκλογών στις οποίες ο Ερντογάν επιδιώκει την επανεκλογή του. Ταυτόχρονα, λησμονεί την αναίρεση πολλών από τα όσα υποσχόταν το 2015 με κορυφαίο την κωλοτούμπα στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου και τα επιπλέον βάρη που επισώρευσε στον λαό η εφαρμογή των μέτρων του. Και ενώ οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να δείχνουν, παρά τη μείωσή της, σημαντικό προβάδισμα της Ν.Δ., ευελπιστεί ότι αυτό θα κλείσει και θα είναι πρώτο κόμμα στις πρώτες εκλογές ή, αν το προβάδισμα της Ν.Δ. είναι μικρό στις δεύτερες, να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού, προφανώς, με το ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ, με τον νέο αρχηγό του, θέλει να ξεχάσει τα όσα επισώρευσε στη χώρα στη διάρκεια των πολλών ετών που είχε την αποκλειστική ευθύνη της διακυβέρνησης και ευελπιστεί ότι θα αυξήσει το ποσοστό του που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και που κυμαίνεται γύρω στο 10%. Ανεξάρτητα από το αν το ποσοστό αυτό αυξηθεί, μείνει σταθερό ή μειωθεί, το κόμμα αυτό θα παίξει κρίσιμο ρόλο αν Ν.Δ. ή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτύχουν αυτοδυναμία. Και ενώ το γνωρίζει αυτό, θέτει εξωπραγματικούς όρους για να σχηματιστεί μια τέτοια κυβέρνηση με κορυφαί εκείνον: να είναι πρωθυπουργός όχι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος, αλλά κάποιος εξωκοινοβουλευτικός, λησμονώντας τα όσα διέπραξε η κυβέρνηση Πικραμμένου.

Είναι προφανές ότι το κάθε ένα από τα κόμματα εξουσίας και οι αρχηγοί τους ζουν στον κόσμο τους και δεν σκέφτονται τι θα συμβεί αν δεν καταστεί δυνατό να σχηματιστεί είτε αυτοδύναμη είτε κυβέρνηση συνασπισμού στις δεύτερες εκλογές.

*Πρώην: αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ