Το νοσοκομείο δεν είναι μαγαζί. Το σχολείο δεν είναι επιχείρηση. Το Πανεπιστήμιο δεν είναι εταιρεία. Το ίδιο το Δημόσιο δεν μπορεί να είναι κερδοσκοπικός οργανισμός, μπορεί όμως να είναι νοικοκυρεμένο και όχι ελλειμματικό.
Οι γιατροί και οι νοσηλευτές του Δημοσίου δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν κοινοί υπάλληλοι με χαμηλούς μισθούς και επισφάλεια που καλύπτεται δήθεν με την ελευθερία της επαγγελματικής επιλογής (ιατρείο, ιδιωτική κλινική).
Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές επίσης. Ο λόγος; Η υγεία, η παιδεία (η δικαιοσύνη, η άμυνα, ο πολιτισμός) είναι σαν το νερό και τον αέρα: δημόσια αγαθά. Προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία ότι το ιδιωτικό είναι πάντα αποδοτικότερο του δημόσιου, ανεξαρτήτως αγαθού και υπηρεσίας. Οτι οι διεφθαρμένοι -μικροί και μεγάλοι κρατικοί λειτουργοί- είναι ο κανόνας. Οτι όπου επιχειρεί το κράτος αποτυγχάνει (επειδή γέμισαν με κομματικούς στρατούς εδώ και δεκαετίες τις ΔΕΚΟ και έδιναν αναθέσεις σε ημετέρους, μέχρι που τις χρεοκόπησαν).
Λεφτά, ατελείωτα, για εξοπλιστικά προγράμματα πάντα θα βρίσκονται χωρίς να ρωτάει κανείς κανέναν. Αδιαμαρτύρητα. Για αξιοπρεπή μισθό στον γιατρό και στον δάσκαλο, πάντα θα ρωτάμε ο ένας τον άλλο πού θα βρεθούν τα χρήματα. Συγκρίνουν εσκεμμένα την Ελλάδα, μια μεσογειακή υπερχρεωμένη και ελλειμματική επί δεκαετίες χώρα, με οικονομίες άλλων εποχών (π.χ. αμερικανική, βρετανική) χωρίς να έχουν διαβάσει μελέτες περί μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων των ιδιωτικοποιήσεων εκεί.
Η εμμονή στην αποκρατικοποίηση των πάντων (λόγω της δήθεν συνεχούς και καθολικής αποτελεσματικότητας του ιδιωτικού τομέα) από μακροχρόνια κρατικοδίαιτους πολιτικούς (που αυτοαποκαλούνται φιλελεύθεροι, οπαδοί της αγοράς, μεταρρυθμιστές, εκσυγχρονιστές, αντικρατιστές) είναι η μεγάλη εξαπάτηση της νεοελληνικής κοινωνίας. Μόνο που έγινε αυταπάτη πλέον και βολεύει τις μάζες. («Δεχόμαστε την πραγματικότητα τόσο εύκολα ίσως επειδή διαισθανόμαστε ότι τίποτα δεν είναι πραγματικό» έλεγε ο Borges.) Κυρίως γιατί δεν υπάρχει πειστικό ιδεολογικό αντίβαρο, δηλαδή ένα αυστηρά προσαρμοσμένο στην υπερχρεωμένη ελληνική οικονομία πλάνο σταδιακής ανάκαμψης. Οχι γενικά και αόριστα ένα «νέο παραγωγικό μοντέλο», αλλά επειδή δεν υπάρχουν παραγωγικές δομές και βιομηχανία μαθηματικά θα οδηγήσει και αυτό σε παρασιτισμό.
Ο,τι και αν παράγει μια χώρα, όποιος και αν το παράγει, χωρίς τόνωση των πολλαπλασιαστών επενδύσεων και εισοδήματος, δεν διαχέεται καθολική ωφέλεια σε μια οικονομία. Αυτό -όπως και άλλα- είναι ένα οικονομικό αξίωμα που δεν θέλουν τα ορθόδοξα οικονομικά να διδάσκεται, ώστε να μην ξυπνούν τα εναλλακτικά μυαλά…
ΥΓ.: Γιατροί και νοσηλευτές «παράγουν» έργο για τη διάσωση της ανθρώπινης ζωής. Οπως οι δάσκαλοι παράγουν παιδεία και οι δικαστές δικαιοσύνη. Σεβασμός. Κάποιοι ξέρουν καλά τι εστί δημόσιο αγαθό και κοινή ωφέλεια, τα διάβασαν αλλά και τα κατανόησαν. Είτε ανήκαν σε υψηλές είτε σε χαμηλές κοινωνικές τάξεις, σε ακριβά ή δημόσια Πανεπιστήμια…
*Οικονομολόγος*
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας