Πόσο δυνατό Παναθηναϊκό αντέχουν οι αντίπαλοί του;

Όσο περισσότερο προχωράνε οι αγωνιστικές στο φετινό πρωτάθλημα της Super League 1 τόσο πιο συχνά θα λαμβάνουν χώρα σημαντικά ντέρμπι. Γιατί, για να πούμε την αλήθεια, το Παναθηναϊκός-ΑΕΚ στη Λεωφόρο έγινε τόσο πρόωρα χρονικά, που ήταν λίγο δύσκολο να συλλάβουν όλοι τη σημασία του, ακόμα και για τη διαμόρφωση της σημερινής βαθμολογικής τάξης πραγμάτων. Μετά το κυριακάτικο ΑΕΚ-ΠΑΟΚ, που πιστοποίησε την πολύ καλή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα, ξεκινάει ο «πραγματικός χορός», αν και η διακοπή για το Μουντιάλ θα θέσει για τα καλά τη δική της πρόσκαιρη σφραγίδα στα (μη) δρώμενα...

Προς το παρόν, την επερχόμενη αγωνιστική, με βάση το πρόγραμμα έρχεται το Παναθηναϊκός- Ολυμπιακός. Ένα ζευγάρι που κατά γενική ομολογία, καλώς ή κακώς, είναι «η μητέρα των μαχών» όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και σχεδόν στο σύνολο του ελληνικού ομαδικού αθλητισμού. Αυτό θα είναι το πρώτο ντέρμπι ανάμεσα στους δύο «αιώνιους», μίας άλλης εποχής, διαφοροποιημένης από τα παγιωμένα δεδομένα που είχαν όλοι στο μυαλό τους για πολλά χρόνια. Γιατί ήρθαν έτσι τα πράγματα που η διαφορά μεταξύ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού είναι διψήφια. Ως συνήθως, θα έλεγε κάποιος κακεντρεχής... Ναι, μόνο που φέτος ο Ολυμπιακός είναι εκείνος που κυνηγάει τον Παναθηναϊκό... Στα σοβαρά, με τέτοιο εύρος, και με τόσο «βάθος ουσίας», κάτι τέτοιο έχει να συμβεί από τα ντουζένια της «πράσινης» πολυμετοχικότητας...

Μία τέτοια «αλλαγή παραδείγματος» (όπως λέγεται μία παρεμφερής περίσταση στη θεωρία των επιστημών) συνιστά ριζική μεταβολή που δεν μπορεί να αφήνει κανέναν αδιάφορο. Και εδώ δεν δοκιμάζεται μονάχα ο Παναθηναϊκός, και σύσσωμος ο οργανισμός του..., για το αν αντέχει τέτοια πίεση (στην οποία δεν είναι καθόλου μαθημένος). Αλλά, και τα ευρύτερα περιβάλλοντα των άμεσων ανταγωνιστών του (που τυγχάνει να είναι και οι παραδοσιακοί του, η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ). Γιατί πολύμορφη πίεση δημιουργείται και σε εκείνους που ακολουθούν έναν πρωτοπόρο, ειδικά όταν αυτός έχει ξεκινήσει με το εκνευριστικό (για τους αντιπάλους του) σερί των δέκα νικών σε δέκα αγώνες... Και ήδη στο περιβάλλον του Ολυμπιακού Πειραιώς μία τέτοια κατάσταση δεν συνηθίζεται, ούτε ξεπερνιέται..., εύκολα. Στη δε ΑΕΚ, μάλλον ακόμα δεν έχουν μπει σε καθαρό mood Παναθηναϊκού, γιατί τους έχει «πάρει τα μυαλά» το νέο γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια και τους έχει «κλέψει την καρδιά» η όμορφη μπάλα που παίζει η ομάδα του Αλμέιδα εδώ και κάποιο καιρό (στην πλειοψηφία των υποχρεώσεών της)...

Όταν ο Παναθηναϊκός βολόδερνε αρκετά μακριά από την κορυφή, και αυτό γινόταν για πολλά χρόνια..., όλοι οι άλλοι έλεγαν δημοσίως πως τον θέλουν δυνατό, πως λείπει από το ψηλότερο επίπεδο, και τέτοια... Η Lady Hope ήξερε από τότε πως το πραγματικό crash test θα ερχόταν όταν οι «πράσινοι» θα έμπαιναν για τα καλά στη διεκδίκηση του τίτλου του πρωταθλητή. Γιατί ακόμα και το Κύπελλο Ελλάδας της περιόδου 2021-2022 δεν ενόχλησε και πολύ τους ανταγωνιστές. Ακόμα και οι ηττημένοι, οι ΠΑΟΚτζήδες, δεν βγήκαν από τη συγκεκριμένη διαδικασία με αυξημένο αντιπαναθηναϊκό μένος. Απλά ορισμένοι από όσους βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ στο μαγιάτικο τελικό «εξυπηρέτησαν το χουλιγκανίστικο αξιακό τους κώδικα» και είχαμε όσα είχαμε εκείνο το βράδυ (για τα οποία να θυμίσουμε πως τελικά επί της ουσίας οι δύο ομάδες έμειναν ατιμώρητες...).

Όταν μία ομάδα ανεβαίνει και γίνεται άκρως ανταγωνιστική ώστε να τερματίζει πρώτη, έχεις δύο επιλογές (αν είσαι αντίπαλός της). Να μην το αποδεχτείς και να αρχίσεις τη φθοροποιό εναντίωση, μία όψιμη αποδόμηση που μπορεί να κινηθεί ακόμα και στα πεδία του επίμονου και εμμονικού unfair... Μόνο που αυτή η «τακτική» γυρνάει εις βάρος σου κάποια στιγμή. Αρρωσταίνεις εσύ. Ειδικά αν δεν είσαι μαθημένος σε κάτι τέτοιο. Η δεύτερη είναι να το αποδεχτείς και να διερευνήσεις τα αίτια για μία τέτοια κατάσταση. Να καταλάβεις πού υστερεί η δική σου ομάδα και να την πιέσεις (στηρίζοντάς τη παράλληλα) την επόμενη φορά-χρονιά να έχει καλύτερη συγκομιδή. Η επιτυχία του άλλου πρέπει να είναι κίνητρο για σένα. Καμία ομάδα δεν παίζει μόνη της και όσο και να το θέλει δεν μένει ανεπηρέαστη από τους ανταγωνιστές της. Σημασία έχει να επικρατεί στο τέλος μία νοοτροπία που θα βελτιώνει την ίδια την κάθε ομάδα, αλλά και το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Στο πρόσφατο παρελθόν κάποιοι σχετικοί ανταγωνισμοί (κυρίως σε ποδόσφαιρο, αλλά και στο μπάσκετ...) δεν έκαναν καθόλου καλό. Έφθειραν ψυχές, «χάλασαν» μυαλά, αλλά και σώματα... Η επιστροφή του Παναθηναϊκού στο υψηλότερο επίπεδο είναι μία γενική δοκιμασία. Που δεν αφορά μόνο στα τεκταινόμενα πάνω στα γρασίδια, αλλά και στους όρους που επικρατούν στους θεσμούς, στα παρασκήνια, στα media και στον ψυχισμό των οπαδών όλων των άμεσα εμπλεκόμενων στον ανταγωνισμό...

Ας ελπίσουμε να βγει ενδυναμωμένο το ποδόσφαιρο, έχοντας τις λιγότερες δυνατές απώλειες... Γιατί, δυστυχώς, κάθε μεγάλη ομάδα μέσα στο πέρασμα του χρόνου έχει προκαλέσει ανάμεικτα συναισθήματα στο κοινωνικό υποσυνείδητο. Είτε φταίει κάποιες φορές, είτε όχι... Πάντως, οι νεότερες γενιές αντιπάλων δεν έχουν προλάβει, ούτε είχαν σημαντικές αφορμές να αναπτύξουν έντονα αρνητικά συναισθήματα για τον Παναθηναϊκό, ενώ οι παλιότερες διαθέτουν στο αποθηκευτήριό τους ποικιλία από τέτοια... Η νέα συμμετοχή της αθηναϊκής ομάδας στο εγχώριο ποδοσφαιρικό επίκεντρο πρέπει να γίνει με τρόπο διαφορετικό από παλιότερα. Για το καλό όλων όσοι ενδιαφέρονται για το ρημάδι το ελληνικό ποδόσφαιρο πραγματικά και όχι επιφανειακά...