Ο Μπάιντεν δεν αποκλείει συνάντησή του με τον Πούτιν στο περιθώριο της συνόδου κορυφής των G-20 στο Μπαλί της Ινδονησίας τον επόμενο μήνα.
Με την επιφύλαξη ότι ο Πούτιν θα επιβεβαιώσει την κατ’ αρχήν θετική απάντηση που έδωσε πριν από δύο μήνες ως προς τη συμμετοχή του, η δήλωση Μπάιντεν έχει βαρύνουσα σημασία. Αν λίγες μέρες μετά την προσάρτηση των τεσσάρων επαρχιών της Ουκρανίας, της μερικής επιστράτευσης και της απειλής για χρήση πυρηνικών όπλων ο Μπάιντεν θεωρεί κανονικότητα μια συνάντηση τετ α τετ με τον Πούτιν, τότε είναι φανερό ότι η κανονικότητα στη διεθνή σκηνή έχει αλλάξει άρδην μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και θυμίζει ολοένα και περισσότερο την περίοδο 1815-1914, δηλαδή από το Συνέδριο της Βιέννης μέχρι την έκρηξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Στην περίοδο αυτή δεν υπήρξε γενικευμένος ευρωπαϊκός πόλεμος, αλλά καταγράφηκαν πολλές επιμέρους πολεμικές συγκρούσεις. Από τον Κριμαϊκό Πόλεμο στην περίοδο 1853-56 με τη Βρετανία, τη Γαλλία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία εναντίον της Ρωσίας, τον πόλεμο Πρωσίας-Δανίας το 1864, Πρωσίας-Αυστρίας το 1866 και Πρωσίας-Γαλλίας το 1870-71 μέχρι τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1876-77, ο κατάλογος μοιάζει ατελεύτητος.
Βαδίζει ο πλανήτης σε ένα παρόμοιο μοντέλο με τοπικούς και περιφερειακούς πολέμους ακόμη και στο έδαφος της Γηραιάς Ηπείρου να διαμορφώνουν μια νέα κανονικότητα; Αν δεν μαζέψει την προθυμία του για συνάντηση με τον Πούτιν, ο Μπάιντεν δύσκολα θα μπορέσει να διασκεδάσει τις ανησυχίες των Ευρωπαίων συμμάχων αλλά και του Κιέβου ότι προτίθεται να διαπραγματευθεί απευθείας με το Κρεμλίνο.
Οι ΗΠΑ επί της ουσίας δεν στηρίζουν απλώς την Ουκρανία, αλλά έχουν εκτεταμένη συνολική εμπλοκή σε τέτοιο βαθμό που δεν θα ήταν υπερβολή να θεωρήσουμε ότι βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με τη Ρωσία.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, πέραν της όποιας διερεύνησης σε επίπεδο κορυφής τού κατά πόσον μπορεί να υπάρξει συμβιβαστική λύση στην Ουκρανία, έχει σοβαρούς επικοινωνιακούς λόγους να επιδιώξει διμερείς συναντήσεις τόσο με τον Πούτιν όσο και με τον Σι Τζινπίνγκ στο Μπαλί, να διαμηνύσει δηλαδή ότι οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια για να αποφευχθεί μια γενικευμένη σύρραξη με επίκεντρο την Ουκρανία αλλά και τα στενά της Ταϊβάν.
Αν η απειλή της Δύσης ότι η Ρωσία κινδυνεύει να καταστεί κράτος-παρίας διαψεύδεται από την πρόσκληση και την πιθανότατη συμμετοχή του Πούτιν, μια συνάντησή του με τον Μπάιντεν στο Μπαλί την αποδομεί πλήρως.
Και όχι μόνον καθώς πλήττει την αξιοπιστία των σεναρίων για έναν απομονωμένο και φοβισμένο Πούτιν που σύντομα θα αντιμετωπίσει την οργή της κοινωνίας και μάλλον θα απομακρυνθεί από την εξουσία με ανακτορικό πραξικόπημα. Πέραν των παραπάνω εύλογα τίθεται το ερώτημα αν υπάρχει πραγματικό περιθώριο διαπραγμάτευσης έστω για πάγωμα της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Η Ουκρανία δεν ανήκει στην ομάδα των G-20 και έτσι ενδεχόμενη πρόσκληση του Ζελένσκι στο Μπαλί θα μπορούσε να θεωρηθεί επιβεβαίωση μιας παρασκηνιακής διαπραγμάτευσης.
Από τον Ψυχρό Πόλεμο στην Καυτή Ειρήνη είναι ο τίτλος του βιβλίου του πρέσβη των ΗΠΑ στη Μόσχα στη δεύτερη θητεία Ομπάμα. Σήμερα οι δύο πυρηνικές υπερδυνάμεις κινούνται σαν να θέλουν να διαψεύσουν τον Κλάουζεβιτς, που έγραψε ότι πόλεμος είναι η συνέχιση της διπλωματίας με άλλα μέσα, με ένα επικίνδυνο στοίχημα την αναζήτηση διαπραγμάτευσης στη σκιά μιας πολεμικής σύγκρουσης. Δεν πρόκειται για πρωτοτυπία, καθώς ΗΠΑ και Βόρειο Βιετνάμ διαπραγματεύονταν επί πέντε χρόνια από το 1968 μέχρι το 1973, με τον πόλεμο να συνεχίζεται.
