Δυο μέρες μόνο έφτασαν, για να πάρει η ψυχή μια ανάσα. Να βρεθεί ελεύθερη ανάμεσα σε γη και ουρανό, ανάμεσα σε θάλασσα και στεριά. Η ανάγκη παύσης από τη συνεχή ροή της καθημερινότητας, έστω για μια δυο μέρες, είναι ίσως η μόνη μικρή και ουσιαστική πολυτέλεια που μπορεί να προσφέρει ο σύγχρονος άνθρωπος στον εαυτό του. Μοιάζει πια να μην έχουμε δικαίωμα να ξεκουραστούμε σωματικά αλλά, κυρίως, ψυχικά.
Να πεις δηλαδή: θα κλείσω τα μάτια κάτω από τον ίσκιο ενός δέντρου, ιδανικά κοντά στη θάλασσα, και θα σβήσω για λίγο τον θόρυβο της κίνησης των αυτοκινήτων, των φωνών, των υποχρεώσεων, τον θόρυβο όλων όσα απαιτούν να είμαι πάντα έτοιμος. Αν κάτι ήρθε για να μείνει από την πανδημία είναι ένας συνεχής συναγερμός, ένα άσβηστο κόκκινο φωτάκι που θέλει να είσαι έτοιμος. Ετοιμοπόλεμοι και πολύ κουρασμένοι αναζητούμε ως ανάγκη βαθιά την ησυχία της φύσης. Τη γαλήνη που σου προσφέρει, όταν βρίσκεσαι κοντά της και νιώθεις κομμάτι της.
Πρόσφατα -μέσα στα πολλά δημοσιεύματα αρνητικών ειδήσεων για την άνοδο του κορονοϊού, για την ακρίβεια, για την Τουρκία και για άλλα εσωτερικά θέματα-, θυμήθηκα την επιστολή του Μαρξ στον πατέρα του: «…Υπάρχουν στιγμές της ζωής που μπαίνουν σαν ορόσημα μπροστά από τον περασμένο χρόνο, συνάμα όμως δείχνουν ξεκάθαρα μια κατεύθυνση καινούργια.
»Σαν ένα μεταβατικό σημείο, νιώθουμε αναγκασμένοι να κοιτάξουμε το παρελθόν και το παρόν με το αετίσιο μάτι της σκέψης για ν’ αποκτήσουμε έτσι συνείδηση της πραγματικής μας θέσης. Ακόμη κι η ιστορία της οικουμένης αγαπά τέτοιες αναδρομές και κοιτάζει εξεταστικά τον εαυτό της, πράγμα που συχνά γεννά την εντύπωση ότι γυρίζει πίσω ή σταμάτησε, ενώ στην πραγματικότητα γέρνει στο θρόνι της, για να κατανοήσει τον εαυτό της, για να διαπεράσει με το πνεύμα την ίδια της την πράξη, την πράξη του πνεύματος..». Σκέφτομαι πόσο δύσκολο έως και ακατόρθωτο είναι να «σταματήσουμε» για μια στιγμή τον χρόνο μας να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και σ’ αυτό το μεταβατικό τοπίο της ύπαρξής μας να κοιτάξουμε το παρελθόν και το παρόν μας «με το αετίσιο μάτι της σκέψης και να αποκτήσουμε έτσι συνείδηση της πραγματικής μας θέσης».
Σίγουρα, δεν φτάνουν δυο μέρες μόνο. Και είναι σίγουρο πως φέτος δεν θα είναι πολλοί οι Ελληνες που θα κάνουν διακοπές, δοκιμασμένοι από την ακρίβεια αλλά και από τις επιπτώσεις της πανδημίας. Η αλήθεια είναι, όμως, πως όλοι έχουμε ανάγκη την παύση κι όσο αυτή αναβάλλεται, τόσο περισσότερο άγχος συσσωρεύουμε μέσα. Ας την επιδιώξουμε όμως, έστω και για δυο μέρες μόνο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας