Τα σχολεία της σιωπής

«Του έκαναν μπούλινγκ γιατί δεν μπορούσε να αντιδράσει…». Αυτό είπε φίλος του 14χρονου που αυτοκτόνησε στα Πατήσια. Να προσέξουμε αυτή τη φράση. Και να προσέξουμε πόσο συχνά η γραφή είναι κοινωνικός καταγραφέας και κοινωνικός προφήτης. Στο «Η μήτρα της βίας» του Κλάιβ Μπάρκερ τις παραμονές της πρώτης και της δεύτερης χιλιετίας μετά Χριστόν, Χριστούγεννα, δύο γυναίκες κατακρεουργούνται στο ίδιο σημείο της όχθης ενός ποταμού που κινείται προς το μέλλον αλλά και προς το παρελθόν. Οι φόνοι τους είναι ανεξήγητοι, χωρίς προφανή κίνητρα, χωρίς γνωστούς δράστες. Στην «Ιστορία της βίας», το περίφημο μυθιστόρημα του Εντουάρ Λουί, ένα βράδυ Χριστουγέννων και πάλι, «ένα βράδυ αγάπης», ο ήρωας γνωρίζει τον αλγερινής καταγωγής Ρεντά και καταλήγουν στο διαμέρισμά του.

Η νύχτα θα καταλήξει σε πράξεις αποτρόπαιες. Το ταξικό μίσος, η απέχθεια προς αυτόν που δεν μπορεί να αντιδράσει γιατί θυμίζει τον ρημαγμένο εαυτό μας, η ομοφοβία, η ξενοφοβία αλλά και η απέχθεια για τον ίδιο τον απορριπτέο μα κι όμως αναπόδραστο εαυτό θα παρελάσουν χωρίς ανάσα σε ένα έργο που διαβάστηκε σε όλη την ήπειρο από μια κοινωνία που νιώθει πως δεν έχει οξυγόνο. Το φοβερό στο μπούλινγκ, σε μια εποχή που ακόμη και οι μικροφραστικές βιαιότητες εναντίον του διαφορετικού επισημαίνουν τη νύχτα που ανεβαίνει κι ένα βαθύ, σκοτεινό, ιδεολογικό πρόσημο, είναι πως η βία του συμπυκνώνει την αποϊδεολογικοποιημένη δράση ως τρόπο ζωής και αντίδρασης.

Στο ντοκιμαντέρ «Bully» του Λι Χερς μαθητές δημόσιων σχολείων της βαθιάς Αμερικής μετά την αυτοκτονία δύο μαθητών που υπέστησαν μπούλινγκ βγαίνει όλο το ανερμάτιστο μίσος ενάντια σε αυτόν που κοιτώντας σε γίνεται ο εφιαλτικός καθρέφτης σου, και πρέπει γι' αυτό να τον κάνεις θρύψαλα, κι όλος ο ανερμάτιστος φόβος. Ενώ οι καταγγελίες πληθαίνουν πως τα περιστατικά κακοποίησης δεν αφορούν μόνο συνομήλικους μα και μικρά ζώα σε σχολεία της σιωπής που τα στελέχη τους τρέμουν την επιβεβλημένη «αξιολόγηση», θραύσμα του ίδιου, συντριπτικού, καθρέφτη ενός απάνθρωπου συστήματος, ενός απάνθρωπου κόσμου. «Του έκαναν μπούλινγκ γιατί δεν μπορούσε να αντιδράσει…». Εν τω μεταξύ το ποτάμι συνεχίζει να ταξιδεύει. Και προς το παρελθόν και προς το μέλλον. Μα τι συμβαίνει στα σχολεία; Ο,τι και μέσα μας, ό,τι και γύρω μας.