Πολύ νωρίς την Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου, ανοίγοντας τα δελτία ειδήσεων στους ιστότοπους διαφόρων καναλιών, είδα ότι είχε αρχίσει η εισβολή ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία. Δάκρυσα. Αμέσως ήρθαν στη μνήμη μου ο τρόμος των βομβαρδισμών και της γερμανικής κατοχής όπως τον έζησα σε ηλικία 7-10 ετών στο Ηράκλειο.
Παρ’ όλο ότι στην Κρήτη δεν νιώσαμε τις στερήσεις, την πείνα και το πλήθος των θανάτων από την πείνα που έζησαν οι Αθηναίοι, ζήσαμε όμως τη στέρηση βασικών αγαθών, όπως το ψωμί, το οποίο πηγαίναμε εμείς τα παιδιά και το παίρναμε κάθε πρωί από το φούρνο με το δελτίο. Ζήσαμε ακόμα και τη διανομή τροφίμων με το δελτίο.
Εκτός όμως από τις λίγες σχετικά στερήσεις, στη διάρκεια του πολέμου με τους συνεχείς βομβαρδισμούς του λιμανιού και του αεροδρομίου του Ηρακλείου από συμμαχικά αεροπλάνα ζήσαμε τον τρόμο που αυτοί προκαλούν. Οι βομβαρδισμοί γίνονταν κυρίως τη νύχτα. Λίγο πριν αρχίσουν, χτυπούσαν οι σειρήνες του συναγερμού. Αμέσως τρέχαμε με τις κουβέρτες μας στο καταφύγιο, το οποίο ήταν η υπόγεια αποθήκη ενός κοντινού πολυώροφου κτιρίου κοντά στο σπίτι μας όπου στεγαζόταν προπολεμικά και μεταπολεμικά ένα εργοστάσιο επεξεργασίας και συσκευασίας σταφίδας σουλτανίνας για εξαγωγή.
Μετά τη λήξη του συναγερμού επιστρέφαμε στο σπίτι. Μερικές φορές ο συναγερμός τη νύχτα χτυπούσε για δεύτερη φορά και η διαδικασία αυτή επαναλαμβανόταν. Ενα βράδυ, επιστρέφοντας στο σπίτι μετά τη λήξη του συναγερμού, είδαμε ότι είχε πέσει μια βόμβα στα ενετικά νεώρια, στα οποία είχαν αποθηκεύσει καύσιμα οι Γερμανοί, με αποτέλεσμα να λαμπαδιάσει το Μικρό λιμάνι του Ηρακλείου.
Οι βομβαρδισμοί του αεροδρομίου από συμμαχικά αεροπλάνα γίνονταν και τη μέρα. Μια μέρα που χτύπησε ο συναγερμός, αλλά δεν είχαμε προφτάσει να πάμε στο καταφύγιο, είδαμε να πέφτουν στο αεροδρόμιο μια σειρά βομβών από τα συμμαχικά αεροπλάνα.
Τρόμο μάς προκαλούσαν οι Γερμανοί στρατιώτες της Γκεστάπο (οι «πεταλάδες» όπως τους λέγαμε) όταν περνούσαμε από κοντά τους. Φόβος και τρόμος μάς κατέλαβε όταν οι Γερμανοί συνέλαβαν και φυλάκισαν τον παππού μου και αργότερα έναν θείο μου (ευτυχώς τους απελευθέρωσαν λίγο αργότερα).
Τη φρίκη και τον τρόμο που προκαλούν οι κατακτητές τον ξαναείδα όταν με μια ομάδα συναδέλφων βουλευτών, με δική μας πρωτοβουλία, πήγαμε στον Ισραήλ και επισκεφτήκαμε πόλεις στα Κατεχόμενα όπου ήταν σε εξέλιξη η πρώτη Ιντιφάντα στην οποία μετείχαν και μικρά παιδιά με σφεντόνες εναντίον των πάνοπλων Ισραηλινών στρατιωτών. Εκεί είδαμε Ισραηλινούς στρατιώτες να πυροβολούν στο «ψαχνό» εναντίον συγκέντρωσης διαμαρτυρίας Παλαιστινίων και αργότερα παραβρεθήκαμε στην κηδεία ενός από τα θύματα της βαρβαρότητας των κατακτητών.
Στην επίσκεψή μας εκείνη είδαμε και τις μεγάλες καταστροφές που είχαν προκαλέσει σε σπίτια και υποδομές στα Κατεχόμενα οι επιδρομές των ισραηλινών αεροπλάνων καθώς και πειστήρια ρίψης δακρυγόνων από τον ισραηλινό στρατό μέσα σε νοσοκομεία
Παρακολουθώντας κάθε μέρα τα δελτία ειδήσεων από την τηλεόραση και το Διαδίκτυο βλέπω τον ίδιο τρόμο στα βλέμματα των μικρών παιδιών που ακούν τις σειρήνες και καταφεύγουν με τις μανάδες τους στους σταθμούς του μετρό, για να προφυλαχθούν από τους βομβαρδισμούς των ρωσικών αεροπλάνων. Ο τρόμος αυτός, όπως και στη δική μας εμπειρία, θα μείνει ανεξίτηλος στην παιδική ψυχή τους.
Το χειρότερο είναι ότι παιδιά σκοτώνονται ή τραυματίζονται, βλέπουν τα σπίτια τους να γκρεμίζονται από τις βόμβες, κάποια από αυτά χάνουν τους πατέρες τους, μεγαλύτερα αδέλφια ή συγγενείς τους που σκοτώνονται είτε πολεμώντας τους εισβολείς είτε από βομβαρδισμούς. Χιλιάδες είναι και οι τραυματίες από τους βομβαρδισμούς και τις συγκρούσεις. Αβάστακτες εμπειρίες που δεν είχαμε εμείς στην Κρήτη στη διάρκεια της Κατοχής.
Οι θάνατοι των αμάχων αλλά και των στρατιωτών (Ουκρανών και Ρώσων) είναι το μεγαλύτερο από τα πολλά δεινά που επισωρεύει αυτός ο νέος πόλεμος στην Ευρώπη. Εκατομμύρια είναι οι πρόσφυγες, κυρίως γυναίκες με παιδιά, που εγκαταλείπουν τον τόπο τους και καταφεύγουν σε γειτονικές χώρες για να σωθούν.
Μεγάλες είναι οι καταστροφές υποδομών και κτιρίων, παραγωγικών μονάδων, καλλιεργειών κ.λπ. που επισωρεύει ο πόλεμος αυτός, οι οποίες για να αποκατασταθούν θα χρειαστούν χρόνια. Πολλαπλά είναι και τα δεινά που προκαλεί σε παγκόσμιο επίπεδο ο πόλεμος αυτός.
Είναι παγκόσμιο αίτημα να σταματήσει το ταχύτερο δυνατό ο πόλεμος και η αιματοχυσία στην Ουκρανία (αλλά και οι πόλεμοι και η κατοχή εδαφών σε άλλα μέρη του κόσμου), να αποχωρήσουν οι εισβολείς και οι δυνάμεις εισβολέων από κατεχόμενα εδάφη, να βρεθεί μια βιώσιμη και δίκαιη λύση στα προβλήματα που υπάρχουν, να αποκατασταθεί η ειρήνη και να ζήσουν αρμονικά και ειρηνικά οι λαοί.
*Πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας