Κάτι πάει να γίνει

Τώρα που σιγά σιγά η μουντζούρα της πανδημίας αρχίζει να εξαφανίζεται -ελπίζω για πάντα- από τα μάτια μας, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τα μελλούμενα. Φυσικά δεν θα έρθουν μόνα τους, εμείς θα τα φέρουμε. Οπως διαπιστώσαμε όλοι μας αυτά τα δύο χρόνια, τίποτα δεν είναι αυτονόητο και βέβαιο. Οι ελευθερίες που στερηθήκαμε το επιβεβαιώνουν. Η κοινωνική αναταραχή που ζήσαμε με τα σοβαρά και τα ελαφρά, κάτι θα έχει εναποθέσει στις εμπειρίες μας ώστε να γίνουμε σοφότεροι. Το οφείλουμε και στον εαυτό μας και κυρίως στους νεότερους.

Τα νέα, τώρα, από τους νεότερους είναι πολύ ενθαρρυντικά στον χώρο μας. Νέες δυνάμεις αναπτύσσονται στη γραφή, στην υποκριτική, στη σκηνοθεσία. Αρκετές παραστάσεις θα αφήσουν ίχνος ισχυρό και ως προς τη θεματολογία τους και ως προς τη σκηνική τους πραγμάτωση. Η εμπειρία μου τα τελευταία χρόνια μού αποδεικνύει περίτρανα ότι νέες ματιές, πιο τολμηρές και πιο ερευνητικές έρχονται να αντικαταστήσουν τις παλιότερες, συνεχίζοντας το μαγικό παιχνίδι του θεάτρου.

Αντίθετα, στο τηλεοπτικό πεδίο οι επιδόσεις δεν είναι αντίστοιχες. Το μεγάλο μας πρόβλημα είναι η ατολμία ως προς τη θεματολογία. Κυκλοφορεί μια αισιοδοξία ότι η μυθοπλασία μεγαλώνει και απλώνει τα φτερά της. Αλλά η εκτίμησή μου είναι ότι θα προσγειωθεί κάποια στιγμή απότομα διότι θα ξεμείνει από δυνάμεις! Και αυτό διότι προσπαθούμε να ξεπατικώσουμε ιδέες παλιές (χωριό και σαλόνι), οι οποίες θα έπρεπε να είναι στον χώρο της εξαίρεσης και όχι του κανόνα. Χαλάει ο κόσμος γύρω μας από καθημερινά προβλήματα, οικογενειακά, κοινωνικά και πολιτικά, κι εμείς αισθανόμαστε ζεστά μέσα στα παλιά σκεπάσματα! Ας ανοιχτούμε σε νέα θέματα όλοι. Συγγραφείς, παραγωγοί, τηλεοπτικοί σταθμοί και λοιποί συγγενείς. Το επιχείρημα ότι «άλλα θέλει ο κόσμος» στερείται σοβαρότητα. Την επιτυχία την πιστοποιεί το βάθος του χρόνου. Ας είμαστε πιο τολμηροί.

Θα ήμουν άδικος αν δεν αναφερόμουν σε κάτι πολύ ελπιδοφόρο στην τηλεόρασή μας. Στους συναδέλφους μου. Σπουδαίοι ηθοποιοί, παλαιότεροι και νεότεροι, εμφανίστηκαν ξαφνικά και τολμηρά και πιστοποίησαν ότι η τηλεόραση δεν είναι ένα πεδίο ανοησίας και ελαφρότητας στο οποίο δοξάστηκαν ένα σωρό φελλοί στο παρελθόν. Η δημόσια τηλεόραση δοκίμασε και πέτυχε σε πολλά. Και στη μυθοπλασία και στις μουσικές εκπομπές. Κάτι πάει να γίνει. Αντε να δούμε!

Η πατρίδα μας δείχνει σιγά σιγά ότι έχει κι άλλη εκδοχή, καλύτερη από αυτή της σαχλαμάρας που κινδυνεύουμε να συνηθίσουμε.