Αλλά δεν συμφωνώ με όσα περιφρονητικά διαβάζω. Η ριζοσπαστική Αριστερά διέσωσε σε δύσκολους καιρούς κάτι από το 1968· ανανέωσε την Αριστερά μετά το 1989, που έπληξε και τους σοσιαλιστές και τους κομμουνιστές· και κυρίως εξέφρασε έγκαιρα έναν λόγο για τους νέους κινδύνους που συνεπαγόταν για τις κοινωνίες η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, χωρίς εθνικιστικές αναδιπλώσεις. Εκείνο όμως που πρέπει να πιστωθεί στη ριζοσπαστική Αριστερά είναι η ανανέωση της πολιτικής ατζέντας.
Ηταν η ριζοσπαστική Αριστερά που έφερε το ενδιαφέρον για τα δικαιώματα γυναικών, LGTB, μειονοτήτων κ.ά. ομάδων στην πολιτική αρένα, αναγκάζοντας τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να τα υιοθετήσουν. Ηταν η ριζοσπαστική Αριστερά που έφερε το μεταναστευτικό στο κέντρο της συζήτησης, ακόμη κι αν η σημερινή Ευρώπη ακολουθεί ανάστροφες πολιτικές. Ηταν η ριζοσπαστική Αριστερά που προειδοποίησε και αντιμετώπισε τον ανερχόμενο φασισμό, όταν άλλες πολιτικές δυνάμεις τον έπαιζαν σαν πιόνι στο σκάκι νομιμοποιώντας τον εν τοις πράγμασι. Ηταν στη ριζοσπαστική Αριστερά που η κοινωνική και η πολιτισμική κριτική, οι παλιές ανισότητες και οι νέες διακρίσεις κρατήθηκαν μαζί και ενωμένες. Ηταν αυτός ο χώρος που ανέπτυξε την κριτική στην κρίση και στα μνημόνια.
Στην Ελλάδα το πνεύμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν κατάφερε να σφραγίσει τη διακυβέρνηση στα 2015-2019, και εκεί πολλά θα μπορούσε κανείς να πει, χωρίς όμως εισαγγελικό ύφος. Γιατί ο ρόλος της ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν είναι η διακυβέρνηση, είναι αυτό ακριβώς που έκανε μέχρι τώρα: η ανανέωση της πολιτικής, η ευαισθητοποίηση στα αναδυόμενα προβλήματα, η προβολή ενός άλλου τρόπου να βλέπει κανείς τα πράγματα. Αλλωστε ο ριζοσπαστισμός, είτε ως φάση ζωής των ανθρώπων, είτε ως κοινωνική φάση, είναι κατά κανόνα σύντομος, δεν μπορεί να είναι διαρκής. Γίνεται στο τέλος άδεια ρητορική και επανάληψη κλισέ.
Η διακυβέρνηση θέλει τη λογική της και η σοσιαλδημοκρατία, παρά τις διακυμάνσεις της, είναι έτοιμη να προσφέρει μέτριες προσδοκίες με σταθερότητα και ικανότητα διακυβέρνησης. Αυτό ήταν που νίκησε στη Γερμανία και στην Πορτογαλία και στην Ισπανία. Ρεαλιστικές προσδοκίες με σταθερότητα είναι, νομίζω, ο άξονας πάνω στον οποίο πρέπει να επιδιωχθεί η αλλαγή διακυβέρνησης και στην Ελλάδα. Οποιος την προσφέρει θα κερδίσει.
Στην Ελλάδα, η προσπάθεια να μετασχηματιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ προς αυτή την κατεύθυνση δεν ευοδώθηκε όπως περίμενε ο πρόεδρός του το βράδυ των εκλογών όταν προεξήγγειλε τον μετασχηματισμό του κόμματος. Βραχυκυκλώθηκε. Τώρα πρέπει να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα των δύο φορέων που μπορούν να προσφέρουν ρεαλιστικές προσδοκίες με σταθερότητα, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ.-ΠΑΣΟΚ, στον βαθμό που φαίνεται να ανανεώνεται και σε γλώσσα και σε προσωπικό. Πρέπει επομένως να εργαστούμε για τη σύγκλιση και ακόμη, για τη δημιουργία ενός κοινού φόρουμ επικοινωνίας και ιδεών, στα μετόπισθεν της άμεσης πολιτικής, που θα επεξεργάζεται τη σύγκλιση προτάσεων για τα μεγάλα ζητήματα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας