Βρισκόμαστε στην προεκλογική περίοδο των εκλογών του Απριλίου 1990. Εργάζομαι ως δημοσιογράφος, με δίμηνες συμβάσεις, στον ραδιοφωνικό σταθμό Αιγαίου της ΕΡΤ με έδρα τη Μυτιλήνη. Πρόκειται να κάνει την προεκλογική του ομιλία στη Μυτιλήνη ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Ήμουν υπεύθυνος βάρδιας στον σταθμό. Οπότε τηλεφωνεί κάποιο στέλεχος του κόμματος, για να ρωτήσει πώς θα μεταδώσουμε την ομιλία. Τον πληροφόρησα ότι οι περιφερειακοί σταθμοί δεν μεταδίδουν τις ομιλίες οι οποίες πραγματοποιούνται στην περιφέρεια, γιατί είναι απόφαση της διακομματικής επιτροπής για τον τρόπο κάλυψης των προεκλογικών ομιλιών και εκδηλώσεων. Οπότε ο συνομιλητής μου ρωτά: «Δεν θα μεταδώσετε την ομιλία του αυριανού πρωθυπουργού;»
Στη συνέχεια αυτού του πολιτικού πνεύματος σήμερα δεν υπάρχει τηλεοπτικός σταθμός, πανελλήνιας εμβέλειας, που να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση. Παρόμοια είναι περίπου η κατάσταση στις πανελλαδικής κυκλοφορίας εφημερίδες. Έχουμε την παγκόσμια πρωτοτυπία ο Τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, να σιγοντάρει την κυβέρνηση και να κριτικάρει τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ειδικά της αξιωματικής.
Ένας Μυτιληνιός λόγιος, μάλλον ο πρώτος ανένταχτος αριστερός της Λέσβου, ο Παναγιώτης Περρής, γράφει το μακρινό 1928 στην εφημερίδα του νησιού «Ταχυδρόμος»: «Ο Τύπος είναι εξ εκείνων των πραγμάτων που δεν επιδέχεται κανένα απολύτως περιορισμόν άνευ δυσαρέστων συνεπειών, διότι είναι μία έκφρασις της κοινής γνώμης, που συνήθως περιοριζομένη και καταπιεζομένη ξεσπά εις περιοδικάς στάσεις ή εις ομαδικάς επαναστάσεις». Σήμερα ο καθημερινός πολίτης έχει τη δυνατότητα να εκφραστεί, να ξεσπάσει, ενίοτε και να βρίσει μέσω του διαδικτύου. Εκεί, στο διαδίκτυο, για την ώρα, ο περιορισμός έκφρασης δεν είναι όμοιος με αυτόν που επικρατεί σχεδόν σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Προβληματίζεται ο Περρής για την ελευθερία και την ανελευθερία του Τύπου και συμπληρώνει: «Ποιος πολίτης που πονεί για τον τόπο του, για το έθνος του, για την ευημερία των συνανθρώπων του και βλέπων ασυνείδητους υπαλλήλους του κράτους να μεροληπτούν, να κλέβουν, να δωροδοκούνται, να χρηματίζονται δυνάμει της θέσεώς των, να καταπιέζουν, να σατραπίζουν και μη δυνάμενος ως εκ της θέσεώς του να τιμωρήσει τούτους εννόμως, δεν θα υβρίσει και κράτος και Κυβέρνησιν και υπαλλήλους; Ποιος, σας ερωτώ;»
Για αυτόν ο κάθε πολίτης, κι όχι μόνο οι δημοσιογράφοι, που χειρίζεται πένα πρέπει να αποκαλεί κάποιους «κυρίους» με το πραγματικό τους όνομα· «ασυνειδήτους, κλέπτας, ληστάς και κακούργους». Ενέχει βέβαια ο κίνδυνος να στοχοποιηθούν και να κληθούν ως κατηγορούμενοι. Το συμπέρασμα του παλαιού αυτού επιφυλλιδογράφου ισχύει και στις μέρες μας: «Μόνον η αξιοπρέπεια των δημοσιογράφων, ο βαθιά συνειδητός κοινωνικός προορισμός τούτων» μπορούν να αποτελέσουν φραγμό στους ποταπούς και χαμερπείς της όποιας εξουσίας. Για την ιστορία, η τελευταία σύμβασή μου διακόπηκε.
*Συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας